Ελεύθεροι ή Δούλοι;

Οι κυβερνώντες και κάθε τύπου επίδοξοι εξουσιαστές διατείνονται ότι είναι απαραίτητοι για την κοινωνία και για τα άτομα και πως χωρίς αυτούς θα επέλθει κάποια μορφή αταξίας και χάους. Θεωρούν τους εαυτούς τους ειδικούς και με διάφορα κρατικά και ιδιωτικά μέσα χειραγωγούν τις μάζες πείθοντας για την αναγκαιότητα τους. Εμείς θα υποστηρίξουμε πως είναι ειδικοί, η εξειδίκευση τους έγκειται στην υποδούλωση των ανθρώπων στις παράλογες ορέξεις και απαιτήσεις τους και στη διαιώνιση κάθε μορφή αδικίας. Οι νόμοι τους, καθώς επιβάλλονται από μηχανισμούς δεν επιφέρουν την κοινωνική «ειρήνευση» αλλά αντίθετα γεννούν το έγκλημα. Έχοντας φτιάξει ένα προστατευτικό πλέγμα για τους εαυτούς τους δεν υπόκεινται σε κανένα ουσιαστικό έλεγχο και εγκληματούν συστηματικά απέναντι σ’ όλους τους άλλους. 

 

Η ύπαρξη ατόμων με αρπακτικές-εξουσιαστικές διαθέσεις συνεπάγεται συγκεκριμένα πράγματα. Η πρωταρχική διαίρεση που βρίσκεται πίσω και πριν από όλες τις άλλες και εμφανίζεται με την αυτονόμηση της εξουσίας από το σύνολο της κοινωνία, δηλαδή με την εμφάνιση κυβερνώντων και κυβερνωμένων, είναι η διάκριση μεταξύ αυτών που διατάζουν και αυτών που υπακούν. Έτσι οι λίγοι αποφασίζουν και οι πολλοί εκτελούν. Οι εξουσιαστές έχοντας στα χέρια τους πλούτο και τους μηχανισμούς κυριαρχίας ζούνε μια ζωή μες στα προνόμια και την χλιδή, ενώ η πλειοψηφία του κόσμου μες στην ανέχεια και την αδικία και ας τους πετάνε για κάποιες σύντομες εποχές λίγα παραπάνω ψίχουλα έτσι ώστε να κάτσουν φρόνιμοι. Είναι αυτό όμως υγιές περιβάλλον για να ζει ο άνθρωπος; 

 

Όταν δέχεσαι να σε διατάζουνε, να υπακούς τις περισσότερες φορές σκυφτός σε αποφάσεις άλλων, σημαίνει ότι είσαι δούλος και έρμαιο της θέλησης τους. Τι διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τους σκύλους; Μα μιμούμενοι το παράδειγμα σου να σεβόμαστε το κράτος και τους νόμους του δεν γινόμαστε παρά σαν το χαριτωμένο κατοικίδιο που γλείφει το αφεντικό του και περιμένει καρτερικά για το επόμενο κόκαλο που θα του πετάξει επιδεικτικά. Είναι μήπως νόμος της φύσης να ζούμε σκυλίσια ζωή; Σε τι διαφοροποιείται ο άνθρωπος από τα άλλα θηλαστικά; Μα στο ό,τι είναι ελεύθερος, ελεύθερος να αποφασίζει για τη ζωή του. Ο άνθρωπος είναι φύσει ελεύθερος και όχι θέσει ελεύθερος. Οι νόμοι από την άλλη δεν είναι δοσμένοι από τη φύση ή το θεό, αλλά είναι απλές ανθρώπινες επινοήσεις που συνεχώς μεταβάλλονται και παίρνουν διαφορετικές μορφές.

 

Έχουν προσπαθήσει να μας πείσουν για την ανικανότητα μας και έως έναν βαθμό μας έχουν καταστήσει ανίκανους. Ανίκανους να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Ακόμα και τα έντομα, από τα πιο ταπεινά πλάσματα της γης, όταν κινδυνεύουν αντιστέκονται ή φυλάσσονται άμεσα, εμείς όμως ούτε στο ύψος των εντόμων δεν μπορούμε να σταθούμε και υπομένουμε βασανιστικά τη βία και την επιβολή της θέλησης των άλλων, που άλλες φορές είναι ωμή και άλλες αργή και παρατεταμένη. Οι περισσότεροι που δεν ανέχονται τη σημερινή μνημονιακή κατάσταση απλά περιμένουν να εμφανιστεί ένας ηγέτης, ένας αρχηγός, σαν από μηχανής θεός για να τους σώσει από την κακιά τους μοίρα. Επιδιώκουν να συνεχίσουν μια ζωή που δεν αξίζει το όνομα της και σαν σκύλοι που χάσανε το αφεντικό τους τριγυρνάνε δεξιά αριστερά για να βρουν αντικαταστάτη. Φυσικά είναι πολύ σημαντικό να έχεις το στομάχι γεμάτο γιατί η ελευθερία δεν τρώγεται θα μας πεις και θα ‘χεις δίκιο, αλλά η μόνη προϋπόθεση για το εξασφαλίσεις αυτό μια για πάντα είναι εγκαθιδρύοντας την ισότητα και ισότητα πραγματική δεν νοείται χωρίς ελευθερία. Ελεύθερος όμως είναι κάποιος που δεν υπόκειται σε κανέναν έξωθεν περιορισμό και μαζί με τους συμπολίτες του δομεί τον κόσμο που θα ζήσουν. Μόνο με τη διαρκή αυτοθέσμιση της πόλης από ένα δήμο ίσων και ελεύθερων πολιτών μπορεί να επιτευχθεί αυτό. 

 

Η εξουσία όποια μορφή κι αν έχει είναι επεκτατική. Τα κράτη όταν έχουν την απαραίτητη ισχύ μπλέκονται σε επεκτατικούς πολέμους και όταν δεν υπάρχουν στο εσωτερικό τους οι ανάλογες αντιστάσεις διαιωνίζουν την κυριαρχία τους σε όλο το φάσμα της ζωής. Το χρήμα μεταφραζόμενο σε εξουσία έχει ακριβώς την ίδια λειτουργία. Ένας ανθρωποφάγος ανταγωνισμός για το ποιος πλούσιος θα καταστεί ο άρχοντας των πλουσίων. Το όνειρο κάθε μικρής επιχείρησης είναι να επεκταθεί και να ανοίξει παραρτήματα όταν και εφόσον είναι δυνατό εξαλείφοντας τους όποιους ανταγωνιστές. Για να λειτουργήσει αυτό το πλέγμα κάποιοι διατάζουν και κάποιοι πειθαρχούν. Σε μία ανθρώπινη κοινωνία θα πρέπει να εξαλειφτεί αυτή η βάρβαρη μανία και τη θέση της να πάρει ο υγιείς συναγωνισμός μεταξύ ίσων. Βασική ιδέα πρέπει να καταστεί η φιλία, κατάσταση εχθρική για κάθε μορφή εξουσίας. Αληθινή φιλία σε μία πόλη μπορεί να υπάρξει μόνο μεταξύ ίσων. 

 

Στο βαρβαρικό κόσμο που ζούμε όσοι αποκλίνουν από το «κανονικό» που το επιβάλει το κράτος και η συνήθεια (κάτι που αν δεν προέρχεται από συνειδητή επιλογή μπορεί να διαιωνίζει τις πιο παράλογες καταστάσεις),  βλέπουν το πραγματικό πρόσωπο των κυβερνώντων. Όπως ο αφέντης ρίχνει βουρδουλιές στον γάιδαρο του αν λοξοδρομήσει, έτσι και η εξουσία έχει επινοήσει τον δικό της βούρδουλα για αυτούς που ξεστρατίζουν, την αστυνομία. Ο μοναδικός εγκληματίας που δημιουργεί και διαχέει την απόλυτη διαστροφή στην κοινωνία έχει όνομα και είναι το Κράτος και οι μηχανισμοί του. 

 

Ελευθερία και ισότητα δεν μπορεί να υπάρξει όσο θα υφίσταται ιεραρχία και κοινωνική κατάτμηση σε κάποιους που διατάζουν και σε αυτούς που υπακούν. Το να μην ορίζουν άλλοι τον εαυτό σου προϋποθέτει υπευθυνότητα πρώτα και πάνω από όλα απέναντι σε σένα τον ίδιο. Πρέπει να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε να ζούμε ως δούλοι των κυρίαρχων ή ως ελεύθεροι άνθρωποι. Ο εύκολος δρόμος για να «ζεις» χωρίς ιδιαίτερο κόπο και σκέψη είναι του εξουσιαζόμενου, που δεν σε καθιστά όμως έναν φιλήσυχο πολίτη όπως θεωρείς, αλλά ένα άχρηστο ον που άγεται και φέρεται ανάλογα με τις ορέξεις των άλλων και η ελευθερία της βούλησης σου κινείται στα όρια που θέτουν τρίτοι. Διαφορετικά αν δεν θες να είσαι ένα αξιοθρήνητο πλάσμα πρέπει να εξεργεθείς, να επαναστατήσεις απέναντι σε κάθε εξουσία και νόμο που σου επιβάλλεται. Και το αύριο; 

 

Μία παραπλανητική ερώτηση που σε απομακρύνει από την ουσία και τίθεται επίμονα από αυτούς που επιμένουν να περιμένουν ένα έτοιμο σχέδιο-πρόγραμμα που θα τους οδηγήσει με ασφάλεια στο μέλλον. Καμία ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει για το μέλλον γιατί κανείς δεν μπορεί να ξέρει επακριβώς τι θα συμβεί είτε συνεχίσουμε να ζούμε υπό τον ζυγό της κυριαρχία είτε οικοδομήσουμε έναν ανθρώπινο κόσμο. Με συγκεκριμένη κατεύθυνση θα ξεκινήσεις αυτό το ταξίδι και το πως θα φτάσεις στον προορισμό θα το αποφασίσεις στο δρόμο. Το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε είναι πως θέλουμε να ζούμε στο σήμερα γιατί αύριο μπορεί να μην υπάρχουμε. Τον κόσμο η θα τον αλλάξεις εσύ ο ίδιος εδώ και τώρα ή θα υπομένεις την κατεστημένη πραγματικότητα βασανιστικά μέχρι να εκπνεύσεις.