Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Φόβοι επίθεσης στο πλοίο Dignité του Στόλου της Ελευθερίας

Σε σοβαρότατες καταγγελίες για την ύπαρξη πλοίου με ισραηλινούς κομάντο στα ελληνικά χωρικά ύδατα και για σενάρια ανατίναξης των καραβιών του Στόλου της Ελευθερίας ΙΙ προβαίνουν μέλη της ελληνικής Πρωτοβουλίας που συμμετέχουν στην αποστολή. Την ίδια ώρα, διπλωματικές πηγές αναφέρουν ότι το Ισραήλ προετοιμαζόταν για το ενδεχόμενο να υπάρξουν νεκροί μεταξύ των Ελλήνων επιβατών του Στόλου.

Το μοναδικό σκάφος του Στόλου της Ελευθερίας στο οποίο επετράπη τελικά ο απόπλους, το γαλλικό Dignité/ Al Karama, ξεκίνησε την πορεία του το Σάββατο το βράδυ από το Καστελόριζο. Ενόσω κινείται σε διεθνή χωρικά ύδατα, αυξάνονται οι ανησυχίες για την τύχη των 17 επιβατών του, καθώς άγνωστη παραμένει η επικείμενη αντίδραση του Ισραήλ. Στην ανησυχία αυτή συνηγορούν δύο σοβαρότατα στοιχεία που κατήγγειλαν ο Βαγγέλης Πισσίας και ο Τάκης Πολίτης αποκλειστικά στο tvxs.gr και στο thepressproject.gr. Τους συναντήσαμε στο λιμάνι της Σητείας όπου βρισκόταν το Dignite, πριν μεταβεί στο Καστελόριζο.

Σενάρια ανατίναξης των πλοίων του Στόλου

Πρώτον, σε διπλωματικό επίπεδο μεταξύ Ελλάδας-Ισραήλ, διακινούνται σενάρια σύμφωνα με τα οποία υπάρχουν εξτρεμιστικά στοιχεία στην αποστολή, τα οποία δεν θα διστάσουν να ανατινάξουν πλοίο, για να προκαλέσουν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Συγκεκριμένα, σε διπλωματικό επίπεδο αναφέρεται για το Στόλο ότι: «Μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι το 5% των επιβατών του προέρχονται από ακραίους ισλαμιστικούς κύκλους (Ιράν, Χεζμπολάχ, Χαμάς) και θα επιδιώξουν να προκαλέσουν μείζον επικοινωνιακό γεγονός –ακόμα και με ανατίναξη πλοίου– για να δημιουργήσουν “πολιτικό τσουνάμι”».
Είναι γνωστό ότι η φιλολογία περί εξτρεμιστικών ισλαμιστικών ομάδων δεν επιβεβαιώνεται, καθώς η φετινή αποστολή αποτελούνταν στη συντριπτική πλειοψηφία της από πολίτες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Τα μέλη του Στόλου της Ελευθερίας φοβούνται, λοιπόν, ότι η σχετική σεναριολογία έχει ως μοναδικό στόχο να καλύψει προκαταβολικά ενδεχόμενη ανατίναξη πλοίων του Στόλου από το ίδιο το Ισραήλ. «Η ελληνική κυβέρνηση, η οποία γνωρίζει αυτά τα σενάρια, εάν τυχόν υλοποιηθούν, θα είναι υπόλογη στον ελληνικό λαό, θα είναι υπόλογη απέναντι στη διεθνή κοινότητα, θα είναι υπόλογη απέναντι στην ιστορία» σχολιάζει ο κ. Τάκης Πολίτης.
Από διπλωματικές πηγές επίσης προκύπτει ότι η ισραηλινή κυβέρνηση θεωρεί πολύ πιθανό να υπάρξουν θύματα μεταξύ των Ελλήνων της αποστολής. Για το λόγο αυτό ζητούσε να οριστεί συγκεκριμένος άνθρωπος στην ελληνική πρεσβεία με τον οποίο θα επικοινωνεί σε μια τέτοια περίπτωση. Οι ίδιες πηγές επιβεβαιώνουν ότι όλα τα βήματα της ελληνικής κυβέρνησης εναντίον του Στόλου είχαν υπαγορευτεί από ανώτατους Ισραηλινούς αξιωματούχους, όπως ο αρχηγός του ισραηλινού πολεμικού ναυτικού, αντιναύαρχος Ελιέζερ Μαρούμ ή ο Τζ. Κορέν, Ισραηλινός αρμόδιος για τα θέματα του Στόλου. Το Ισραήλ ζητούσε συγκεκριμένα:
Α. Την έκδοση ταξιδιωτικών οδηγιών που θα αποτρέπουν τους πολίτες να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γάζας.
Β. Την ακύρωση νηολόγησης των πλοίων του Στόλου από τις χώρες σημαίας τους.
Γ. Την ακύρωση των ασφαλειών των πλοίων από ασφαλιστικές εταιρείες.

Ισραηλινοί κομάντο στα ελληνικά χωρικά ύδατα

Εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Ένα Καράβι για τη Γάζα, ο Βαγγέλης Πισσίας επίσης καταγγέλλει την ύπαρξη πλοίου στα ελληνικά χωρικά ύδατα, το οποίο μεταφέρει υπερσύγχρονο τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό και Ισραηλινούς κομάντο –εν γνώση των ελληνικών αρχών. Το σκάφος αυτό εθεάθη τόσο στον Άγιο Νικόλαο όσο και στη Σητεία, όπου βρίσκονταν τα πλοία του Στόλου της Ελευθερίας.
«Δεν γνωρίζουμε εάν σε αυτό το πλοίο έχει ανατεθεί και κάποια ειδική αποστολή δράσης» αναφέρει ο κ. Πισσίας, που θεωρεί πιθανό, καθώς αυτό το πλοίο κινείται κοντά στα Δωδεκάνησα και τις τουρκικές ακτές, να ευθύνεται για τη δολιοφθορά στο ιρλανδικό σκάφος του Στόλου της Ελευθερίας. Επίσης, καθώς κάποιοι ισχυρίζονται ότι εντόπισαν το συγκεκριμένο πλοίο και στο λιμάνι του Αλίμου, εικάζεται ότι μπορεί να ευθύνεται και για τη δολιοφθορά στο πλοίο Τζουλιάνο.

ME AΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΕ Η ΠΑΡΟΣ ΤΟΝ Γ.ΠΑΠΑΜΑΝΩΛΗ

Μια πληροφορία της τελευταίας στιγμής, ήταν ικανή να ξεσηκώσει πολίτες από τη Πάρο. Η άφιξη του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στο λιμάνι της Παροικίας στις 2.45 με το πλοίο ΑΙΟΛΟΣ ΚΕΝΤΕΡΗΣ, έδωσε αφορμή σε πολίτες να συγκεντρωθούν στο λιμάνι και να σηκώσουν πανό που έγραφε «ΩΡΑ ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΕΔΩ – ΠΡΟΔΟΤΕΣ».
  Την ώρα που ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ έφτασε στη πύλη, άνοιξαν μαζί του διάλογο φωνάζοντας  του συνθήματα για την στάση του στη ψηφοφορία της βουλής. Ισχυρή αστυνομική δύναμη για τα δεδομένα του νησιού  προστάτεψε τον βουλευτή που όμως εξαναγκάστηκε να σταματήσει. Οι Παριανοί τον υποχρέωσαν να τους ακολουθήση στο Κέντρο Υγείας, 
όπου πάντα υπό τη προστασία της Αστυνομίας ακολούθησε έντονος διάλογος. Ορισμένοι ήταν αρκετά επιθετικοί, ενώ απειλήθηκε με σύλληψη ένας νεαρός που από το μηχανάκι του εξαπέλυσε απειλές κατά του Γ.Παπαμανώλη. Για μία ώρα ο βουλευτής προσπαθούσε να εξηγήσει τη στάση του στη βουλή, ενώ το πρόβλημα του Κέντρου Υγείας ήταν αιτία για εντάσεις ανάμεσα σε αυτόν και διαμαρτυρομένους. Ο Γ.Παπαμανώλης υποστήριξε ότι δεν ήξερε!!!!!! Τα προβλήματα του Κέντρου Υγείας, παρόλο που τον Μάρτιο στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ΗΤΑΝ ΠΑΡΩΝ.
  Για το μνημόνιο έριξε τα βάρη στις προηγούμενες κυβερνήσεις, ενώ άκουγε με υπομονή ορισμένους που τον αποκαλούσαν «προδότη» «ανεπιθύμητο»  «Ανθέλληνα» και ήταν αρκετά επιθετικοί.
 Ύστερα από μία ώρα ο βουλευτής πάντα με τη συνοδεία της Αστυνομίας αποχώρησε. Σήμερα το βράδυ αναμένεται εμφάνιση στην Αντίπαρο των βουλευτών Ρήγα και Παπαμανώλη για την τοπική γιορτή.
Πηγή  kepparou.blogspot.com

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

«Πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία »

Ανάπηρος έμεινε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, από την ωμή βία που ασκήθηκε εναντίον του από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, ενώ κάλυπτε την απεργιακή κινητοποίηση στις 15 Ιουνίου. Συγκεκριμένα, άνδρας των ΜΑΤ πέταξε στοχευμένα μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι του, αφού μάλιστα ο συνάδελφος είχε δηλώσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του και στα δύο αυτιά! 
Τη βάναυση συμπεριφορά των ΜΑΤ καταδίκασε απερίφραστα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον Εισαγγελέα. Ο Μανώλης Κυπραίος λοιπόν γίνεται στοιχειοθετημένα ο πρώτος συνάνθρωπός μας που κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαδηλώσεων έχασε εξολοκλήρου μία απ’ τις 5 αισθήσεις του και έμεινε ανάπηρος, ως αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας. 
Δηλώνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας, παραθέτουμε τη συγκλονιστική μαρτυρία που μας έστειλε.
Η συγκλονιστική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου στον Εξάντα.
«Ήταν κάπου 9 το πρωί στις 15 Ιουνίου, όταν έφτασα με το μετρό στο Σύνταγμα. Αποφάσισα να μη βγω στον κεντρικό χώρο της πλατείας αλλά στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είδα στη Βασιλίσσης Σοφίας κάτι
που με «πάγωσε».
Ένα σιδερένιο τείχος. Ένα τείχος που όμοιό του είχα δει να στήνουν οι πάνοπλοι ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι από τους άοπλους Παλαιστινίους αμάχους.
Αμέσως ένα προαίσθημα ανησυχία και ενδόμυχα ένας φόβος αν θέλεις με κυρίεψε. Αυτοί τη φορά ήταν αποφασισμένοι για όλα είπα μέσα μου.
Αυτό με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός και πιο επιφυλακτικός. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει η «φωτιά».
Οι απλοί έλληνες πολίτες που βρίσκονταν εκεί, ήταν και αυτοί προβληματισμένοι με τους αστυνομικούς «ρόμποκοπ» όπως τους ονόμαζαν κοροϊδευτικά, λόγω των ειδικά ενισχυμένων στολών που φορούσαν.
Η ώρα περνούσε όταν ξαφνικά βρισκόμενος στο τέλος της πλατείας Συντάγματος, άρχισε ομοβροντία χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Μαζική και χωρίς στόχευση. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να κρυφτεί. Και εγώ μαζί τους σε μια γωνιά Μητροπόλεως και Φιλελλήνων.
Με το ένα το κινητό για να μεταδίδω με την άλλη η φωτογραφική μηχανή. Τα λεπτά ατελείωτα και μαζί το κλάμα και η δυσφορία στην αναπνοή. «Θα αντέξεις» έλεγα στον εαυτό μου δίνοντας κουράγιο. Βλέπω μέσα από την στοά του υπουργείου Οικονομικών πίσω από τα ΜΑΤ να βγαίνουν κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια. «Πάγωσα».
Αυτό δεν πρέπει να το χάσω είπα.
Μα ξαφνικά μπροστά μου σωριάζεται ένας ηλικιωμένος. Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Μαζί με κάποιους άλλους συμπολίτες μας, τον σηκώσαμε και τον πήγαμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία.
Βλέποντας, θυμήθηκα τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχα δει στο Κόσοβο. Πραγματικά πεδίο μάχης μέσα στην πρωτεύουσα της χώρας μου. Της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Συνέχισα. Αυτή τη φορά τα επεισόδια γίνονταν Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Με μεγαλύτερη ένταση. Χωρίς κουκουλοφόρους. Τα ΜΑΤ έριχναν αδιάκριτα και αναίτια χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά. Το ίδιο σκηνικό. Κανένα έλεος σε κανέναν. Τα ΜΑΤ χτυπούσαν με τα κλομπ ό,τι κινιόταν. Μια φρενίτιδα οργής και βίας. Σαν κοπάδι καρχαριών.
Αυτό με έκανε να μπω στις αρχές μιας στοάς επί της Φιλελλήνων, να μεταδίδω και να τραβώ φωτογραφίες από εκεί.
Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος μου.
Οπισθοχωρώντας μια ομάδα των ΜΑΤ, ο διμοιρίτης με ρωτάει γιατί τραβάω φωτογραφίες.
Και ξέροντας τη διαδικασία του λέω είμαι δημοσιογράφος και του δείχνω την ταυτότητα της Ενώσεως Συντακτών. Μάταια. Αυτό τον εξόργισε.
Αφού με στόλισε σε «άψογα γαλλικά», με δείχνει με το δάκτυλο σε έναν από την ομάδα του. Κατάλαβα πως κάτι θα γινόταν. Αλλά πίστευα πως το πολύ-πολύ να εισέπραττα καμία «βουρδουλιά».
Όχι. Ο ευτραφής άνδρας των ΜΑΤ σε κλάσματα δευτερολέπτων πετάει μπροστά μου μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης.
Όταν η προβλεπόμενη απόσταση έκρηξης είναι 50 μέτρα, καταλαβαίνετε τι έπαθα όταν η έκρηξη έγινε στους 50 πόντους.
Ένιωσα όλο το σώμα μου να τινάζεται, πέφτω μέσα στην στοά και για δευτερόλεπτα νόμιζα πως ήμουν νεκρός.
Λίγο μετά ένιωσα χέρια να με σηκώνουν και θολά να προσπαθώ να τους δω. Δεν μπορούσα όμως να τους ακούσω.
Ήταν ο Γιώργος, ο Τάκης, η Μαρία, η Κωνσταντίνα, ο Νίκος και ο Πρόδρομος, όπως έμαθα μετά. Ζαλισμένος και λουσμένος με λίτρα νερού, προσπαθούσα να συνέλθω.
«Πρέπει να φύγεις να πας στο νοσοκομείο» μου έλεγαν με νοήματα.
Κατάλαβα πως έπρεπε να το κάνω αμέσως.
Με δυσκολία άρχισα να ανεβαίνω την Φιλελλήνων. Για να κατευθυνθώ προς το Ζάππειο και μετά στον Ευαγγελισμό, πεζός.
Μαζί και δεκάδες άλλοι απλοί πολίτες, κάποιοι από αυτούς με τα παιδιά τους που προσπαθούσαν να διαφύγουν.
Εκεί όμως μας περίμενε μια δεύτερη μεγάλη έκπληξη.
Μια ομάδα δειλών (ας μου επιτραπεί η έκφραση) της «Ομάδας Δέλτα» με μηχανές μας περικυκλώνει, όπως οι Ινδιάνοι τη μονάδα του στρατηγού Κάστερ.
Άρχισαν να μας βρίζουν και να μας χτυπούν. Προσπαθώντας να καλύψω έναν άγουρο έφηβο, ήταν δεν ήταν 15 ετών, δέχθηκα απανωτά χτυπήματα στη μέση και τα πόδια, με τις μηχανές να έρχονται επάνω μας με φόρα και μερικά μέτρα πριν από εμάς οι οδηγοί τους να φρενάρουν απότομα.
Κανονικός τραμπουκισμός και «νόμιμη» βία.
Χωρίς ακοή, χτυπημένος και να σφαδάζω από τους πόνους έφτασα στον «Ευαγγελισμό». Όμως δεν εφημέρευε και έπρεπε να πάω στον «Ερυθρό». Στην κατάσταση που ήμουν, ούτε ένα ασθενοφόρο δεν υπήρχε να με μεταφέρει…
Έφτασα με μεγάλη δυσκολία στον Ερυθρό. Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής ΩΡΛ και οι παθολόγοι ήταν το λιγότερο άψογοι.
Πέρασα δέκα εφιαλτικές ημέρες προσπαθώντας να σώσουν οι γιατροί την ακοή στο δεξί αυτί, πρωτοστατούντος του καθηγητή κ. Βαθυλάκη. Δυστυχώς όμως η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη.
Είχε επέλθει πλήρης κώφωση και στα δύο αυτιά. Είχε καταστραφεί πλήρως το βασικό όργανο ακοής ο κοχλίας και στις δύο πλευρές του κεφαλιού.
Ήμουν κωφός…
Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Άφησαν ανάπηρο έναν πολίτη. Και αυτός ήμουν εγώ.
Ο ευαίσθητος και δημοκράτης υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χ. Παπουτσής δεν καταδέχθηκε ούτε μια συγνώμη να ζητήσει. Ούτε φυσικά ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Λ. Οικονόμου.
Θα σκέφτηκαν πως ανήκω στις «παράπλευρες απώλειες». Και στα ολιγαρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει «συγνώμη» αλλά το: «καλά να πάθεις».
Νομίζω όμως πως ακόμα το πολίτευμά μας ονομάζεται Δημοκρατία.
Τώρα καλούμαι να ζήσω διαφορετικά. Μια διαφορετική ζωή, χωρίς ακοή, με κατεστραμμένα το μέλλον και τα όνειρά μου από τη μανιακή βία των ΜΑΤ, που ένας Θεός ξέρει τι εντολές είχαν.
Τουλάχιστον πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω, το: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»…»
Πηγή  kepparou.blogspot.com

Η γραμματική της υποταγής

Ο καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ Νικόλας Σεβαστάκης για το νέο νόμο-πλαίσιο
 
Του Νικόλα Σεβαστάκη

Καταβάλλω προσπάθεια διαβάζοντας το προσχέδιο νόμου με τον ωραία παραπλανητικό τίτλο «Οργάνωση Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ανεξάρτητη Αρχή για τη διασφάλιση και την πιστοποίηση της ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση». Όπως και οι περισσότεροι άλλοι συνάδελφοι εδώ και ένα χρόνο συλλέγουμε φημολογίες και ανέλεγκτες πληροφορίες.  Προειδοποιητικές βολές σε ένα είδος άσκησης ψυχολογικού πολέμου. Τώρα εμφανίζεται το τελικό προϊόν. Το ίδιο το «πράγμα». Και όπως σε πλείστα άλλα προϊόντα του πασοκικού εργαστηρίου ιδεών, η γλώσσα συστήνει ήδη και περιεχόμενο.

Πιστεύω λοιπόν ότι διαβάζω το master plan μιας μεγάλης εταιρίας- και όχι απαραιτήτως μιας επιχείρησης της λεγόμενης νέας οικονομίας. Ότι έχω μπροστά μου μια έκθεση γραμμένη από ανθρώπους που έκαναν κάποια ταχύρρυθμα σεμινάρια ίσως σε κάποιο από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια της Αλαμπάμας ή της Νεμπράσκα. Το πνεύμα του προσχεδίου αναλώνεται σε μια σειρά εντολών και παραγγελμάτων, άμεσων και έμμεσων. Η μια τους πλευρά αφορά την αυτοδιαχείριση της πενίας, την επιταγή δηλαδή για τρομακτική συρρίκνωση των πραγματικών δυνατοτήτων ενός δημόσιου πανεπιστημίου. Ο δεύτερος άξονας των εντολών υποβάλλει τη ρευστοποίηση όλων των ακαδημαϊκών ταυτοτήτων και ρόλων για να εγκαθιδρυθεί μια αλλόκοτη υπεργραφειοκρατική αρχιτεκτονική. Αυτό το οποίο ενώνει τις δυο πλευρές είναι ο κατακερματισμός της ενότητας των σπουδών, η κατάλυση της ουσιαστικής υπόστασης του πτυχίου και των γνωστικών αντικειμένων.

Φυσικά τούτο το «νέο πλαίσιο» δεν είναι κάποια υπέρβαση των παθογενειών του προηγούμενου καθεστώτος. Συνιστά κανονιστική συμπύκνωση νέων σχέσεων εξάρτησης που προοιωνίζονται υψηλότερα επίπεδα διαφθοράς και συναλλαγής. Εμπεδώνει την επισφάλεια για όλους τους μετέχοντες στην ακαδημαϊκή ζωή. Και οι όροι που θέτει για την οργάνωση των σπουδών, την άσκηση της διδασκαλίας και της έρευνας, την κρατική στήριξη της ανώτατης εκπαίδευσης είναι απωθητικοί.

Το αυτοδιοίκητο γίνεται πλέον το κέλυφος μιας «αυτοδιακυβέρνησης» η οποία έχει την εξής έννοια: να επιτάσσει την υποταγή όλων των υποκειμένων της ακαδημαϊκής ζωής στη λογική του ευρωπαϊκού χώρου της ανώτατης εκπαίδευσης, στις περιβόητες – και αποτυχημένες- αρχές της Μπολόνια. Το εντυπωσιακό είναι όμως η ιδιαίτερη εφαρμογή αυτών των αρχών στην ελληνική περίπτωση. Με όρους μαζικής αναξιοπρέπειας για τη διοίκηση, για τους φοιτητές, για τους διδάσκοντες.

Πρέπει να μελετήσουμε καλά αυτό το κείμενο. Ως υπόδειγμα χειραγώγησης εννοιών, ως πλέγμα κενών λόγων και επικίνδυνων αποσιωπήσεων. Ήδη έχουμε μάθει πολλά με τις έκτακτες εγκυκλίους και τα σουρεαλιστικά έγγραφα Πανάρετου.

Αλλά για να είμαστε και δίκαιοι: από την αρχή όλα έδειχναν ότι η «διαβούλευση» ήταν ένα παιχνίδι με τον χρόνο, μια τεχνική πολιτικής επικοινωνίας και εσωτερικής παραλυσίας. Η καλή διαγωγή των θετικών προτάσεων καταπλακώθηκε από τις μεθοδεύσεις προς ένα ολιγαρχικό και φεουδαρχικό μετα-πανεπιστήμιο.

Τα ερωτήματα είναι πολλά. Ιδίως για όλες και όλους εκείνους που θα ήθελαν ριζικές αλλαγές στο τοπίο της Ανώτατης Εκπαίδευσης χωρίς νεοφιλελεύθερους πιθηκισμούς και κακόγουστο επαρχιωτισμό. Κάποιοι είτε δεν κατάλαβαν είτε δεν ήθελαν να καταλάβουν ότι μια ορισμένη ρητορική της επείγουσας εκσυγχρονιστικής τομής δεν ήταν δείγμα κάποιας αφύπνισης για τα κακώς κείμενα, αλλά ένα κυνικό ιδεολογικό εργαλείο.

Στο εξής το ζητούμενο δεν είναι λοιπόν η επανεκκίνηση μιας ακόμα απατηλής «διαβούλευσης», αλλά ο καιρός της συντονισμένης  παρέμβασης για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου, για απάντηση στη νέα φάση οικονομικής και θεσμικής βίας την οποία διανύουμε.