Μεσόγειος: Χώρος εναπόθεσης και καταστροφής τοξικών αποβλήτων

Από τις αρχές του έτους γνωστοποιήθηκε η πρόθεση του ΟΗΕ –για τους περισσότερους ειλημμένη απόφαση– για την καταστροφή του χημικού οπλοστασίου που «ανακαλύφθηκε» στην Συρία, εν πλω, στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην Κρήτη και τη Σικελία. Είχαν προηγηθεί αρνήσεις από άλλες χώρες για την καταστροφή των χημικών όπλων εντός των συνόρων τους (Γαλλία, Γερμανία, Νορβηγία, Βέλγιο και Αλβανία), λόγω «έλλειψης υποδομών», οι οποίες ξεπεράστηκαν με την «λύση» της χρήσης των θαλάσσιων διεθνών υδάτων. Παρά τις διαβεβαιώσεις για την ασφάλεια της μεθόδου καταστροφής από τον ΟΗΕ και τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW), αρκετοί ειδικοί επιστήμονες και εμπειρογνώμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Αυτό οφείλεται λόγω της περίπλοκης διαδικασίας καταστροφής που λαμβάνει χώρα κατ’ ουσίαν πιλοτικά σε ασταθείς θαλάσσιες συνθήκες. Η συγκεκριμένη διαδικασία αναμένεται να διαρκέσει πάνω από 20 ημέρες, ενώ η μέθοδος ονομάζεται Field Deployable Hydrolysis System και η οποία έχει αναπτυχθεί μόνο κατά το τελευταίο έτος, χρησιμοποιώντας πληθώρα χημικών παραγώγων για την εξουδετέρωση των όπλων.

Η «ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ» ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΛΑΓΟΥ…

«Ο Πλίνιος αναφέρεται στους χριστιανούς που είχε θανατώσει ως εκείνους «που προσήχθησαν ενώπιον μου με την κατηγορία ότι ήταν χριστιανοί» («qui ad me tamquam Christiani deferebantur»), και λέει ότι η μόνη ερώτηση που απηύθυνε σε αυτούς τους ομολογητές ήταν αν παραδέχονταν την κατηγορία («interrogavi ipsos, an essent Christiani») […] Όσο για τους κατήγορους (delatores), που πρώτοι κατηγόρησαν τους χριστιανούς ενώπιον του Πλίνιου επειδή ήταν χριστιανοί, δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι (όπως θα δούμε) ότι ο Πλίνιος θα συγκατετίθετο να λάβει έστω και γνώση του ζητήματος, και, ακόμη λιγότερο, ότι θα επέβαλλε τη θανατική ποινή. Εφόσον νόμιζαν ότι «άξιζε να προσπαθήσουν», προφανώς γνώριζαν ότι υπήρξαν στο παρελθόν άλλοι αξιωματούχοι διατεθειμένοι να τιμωρήσουν τους χριστιανούς για το Όνομα».

Τζέφρυ ντε Σαίντ Κρουά, Ο Χριστιανισμός και η Ρώμη, Διωγμοί, Αιρέσεις και Ήθη.

Ο Στράσσερ, ο Γκέμπελς και ο… «υπαρκτός εθνικοσοσιαλισμός»

“Σε τελική ανάλυση, θα ήταν καλύτερα για εμάς να τελειοποιήσουμε την πρόταση μας με βάση τον μπολσεβικισμό, παρά να υποφέρουμε την δουλεία του καπιταλισμού”.
Γιόζεφ Γκέμπελς

Είναι ευρέως γνωστό ότι ο φαρμακοποιός στο επάγγελμα Γκρέγκορ Στράσσερ ανέλαβε κατ’ ουσίαν την αρχηγεία του Εργατικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (NSADAP) της Γερμανίας, άμα την καταδίκη και ολιγόμηνη φυλάκιση του Αδόλφου Χίτλερ το 1924. Προσέλαβε μάλιστα και έναν φιλόδοξο και ιδιαίτερα δραστήριο για τα είκοσι του χρόνια νέο, τον παντελώς άγνωστο έως τότε Γιόζεφ Γκέμπελς, ο οποίος επιτέλεσε αμισθί και χρέη συμβούλου.

Η αιματοβαμμένη ουτοπία της ουκρανικής αναρχίας

Με αφορμή την κρίση στην Ουκρανία, πολλοί αναλυτές αναζητούν τις ρίζες των σημερινών γεγονότων στην αιματοβαμμένη ιστορία της χώρας – από τη Μεγάλη Αικατερίνη και τον εραστή της στρατηγό Ποτέμκιν, που έδιωξε οριστικά τους Οθωμανούς από την Κριμαία το 1783, ώς τον Νικίτα Χρουστσόφ, που «δώρισε» το 1954 τη στρατηγικής σημασίας χερσόνησο στην Ουκρανία, νομίζοντας πως η ΕΣΣΔ θα υπήρχε για πάντα…

Οι περισσότεροι ωστόσο ξεχνούν, εσκεμμένα ή όχι, να αναφέρουν στις ιστορικές αναδρομές τους τα γεγονότα του Ουκρανικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας (1917-1921), και ιδιαίτερα τον ρόλο που έπαιξαν οι εθνικιστικές δυνάμεις υπό τον Σιμόν Πετλιούρα, οι γερμανόφιλοι του «Χετμανάτου», ο σοβιετικός Κόκκινος Στρατός, και βέβαια ο αναρχικός «Μαύρος Στρατός» του Νέστορα Μάχνο, σε μια διεθνή αναμέτρηση που οδήγησε τελικά στον κατακερματισμό της Ουκρανίας μεταξύ της ΕΣΣΔ, της Πολωνίας, της Ρουμανίας και της Τσεχοσλοβακίας.

Χάδια εις ώτα «Ακουόντων»

Είναι σχεδόν υποχρεωτικό, θέλοντας και μη, κάποιος να λαμβάνει τις βασικές αρχές οικονομικής θεωρίας για να μπορεί να αντιλαμβάνεται τις αποφάσεις που παίρνονται από τους θεσμοθετημένους φορείς της κυριαρχίας. Αυτό, βεβαίως, δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά είναι σίγουρα πιο έντονο τελευταία καταλαμβάνοντας περισσότερο χώρο στη σκέψη των ανθρώπων. Η κοινωνική ζωή χρηματοοικονομείται, αυτή τη φορά με βίαιο και ξαφνικό τρόπο. Και σε αντίθετη κατεύθυνση από ορισμένες στιγμές πλαστής «ευφορίας» που παρείχε το σύστημα για μακρές περιόδους. Γιατί το σύστημα ξέρει να δίνει, ξέρει και να παίρνει. Ή για να το γράψουμε ακριβέστερα, ξέρει να δίνει 5,10,15 για να πάρει πολλαπλάσια.

Από την Κοινωνική Ληστεία στην Εξουσιαστική Κατασκευή της Εγκληματικότητας

Ι

«Μεντόζα: είμαι ληστής, ζω κλέβοντας τους πλούσιους

Τάνερ: είμαι ευγενής, ζω κλέβοντας τους φτωχούς»

Μπερνάρ Σω

Η κοινωνική ληστεία ως πρωτόλεια μορφή κοινωνικής εξέγερσης είναι αδιάσπαστο τμήμα της παράδοσης ανταρσίας του λαϊκού πολιτισμού πλάι σε άλλες όμοιες ή ανόμοιες εκφάνσεις της αυθόρμητης κοινωνικής διαμαρτυρίας (λουδισμός, καρναβάλι, καραγκιόζης, επαναστατικές αιρέσεις κλπ). Η εξιδανικευμένη μορφή του κοινωνικού ληστή είναι ο εξεγερμένος χωρικός που συγκρούεται με την κεντρική εξουσία και τους πλούσιους, τους πολιτικούς, τους τοκογλύφους και τους ξένους κατακτητές, βοηθώντας τους φτωχούς και τους αδικημένους:

Τοῦτὸ μού ἐστί τὸ σῶμα τὸ ὑπέρ ὑμῶν κλώμενον

Υπήρξε ο Ιησούς ιστορικό πρόσωπο; Είναι τα τέσσερα γνωστά Ευαγγέλια των σχολαστικών χριστιανών κίβδηλα ή τα υπόλοιπα που αφόρισε ως αιρετικά η σύνοδος της Νίκαιας το 325 Ν.χ; Μήπως η «νέα» θρησκεία που κατέστρεψε deprofundis τον αρχαίο κόσμο, θα έπρεπε να ονομάζεται, κατά το ορθότερον, παυλικιανισμός[1]; Όχι, δεν δύναται ν’ αναλυθούν τόσο σημαντικά ζητήματα σε λίγες μόνον σελίδες∙ αλοίμονο αν πιστεύαμε κάτι τέτοιο. Ωστόσο, θεωρούμε σημαίνουσα κάθε μικρή ή μεγάλη προσπάθεια να ειδωθεί το σύνολο των αμφιλεγόμενων ζητημάτων απροκατάληπτα και με γνώμονα, βεβαίως, την αναζήτηση της αλήθειας∙ διότι, σε πείσμα της πολιτικής και των εργολάβων της, η αλήθεια πάντοτε θα λειτουργεί απελευθερωτικά.

Ο «τσάρος», οι νατοϊκοί και ο αιματοβαμμένος χορός των… «εξεγερμένων»

Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, οι συγκρούσεις ρώσων και ρωσόφωνων αυτονομιστών στα ανατολικά της Ουκρανίας με κυβερνητικές δυνάμεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Απ’ τις φωτογραφίες των «εξεγερμένων» που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, γίνεται πασίδηλο πως ο εξοπλισμός που φέρουν είναι, αν μη τι άλλο, μια ευγενική «χορηγία» των ρωσικού στρατού∙ ας μην εθελοτυφλούμε.[1] Παράλληλα, το ρωσικό κράτος συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες στα ουκρανικά σύνορα, με την συνδρομή αρμάτων μάχης, πυροβολικού, αεροπορίας και γενικότερης υλικοτεχνικής υποστήριξης∙ μια πολεμική μηχανή σε πλήρη ετοιμότητα για εισβολή στην ουκρανική επικράτεια, εάν και εφόσον κριθεί απ’ τους εντολοδόχους της πρέπον.

Με αφορμή το ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε…

Μόλις πριν από λίγες μέρες, οι δημιουργοί των Debtocracy και Catastroika κυκλοφόρησαν την τρίτη τους κατά σειρά δουλειά, το ντοκιμαντέρ με τίτλο ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε., με στόχο (όπως άλλωστε είναι προφανές) να προβληθούν στο ευρύ κοινό τα οικονομικά αίτια που συνέβαλαν στην άνοδο των φασιστικών καθεστώτων κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Σε γενικές γραμμές, το μήνυμα της ταινίας συνοψίζεται ως εξής: ο φασισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αντίδραση του κεφαλαίου (όπως είχε πει και ο Τρότσκι 1996, σ.9), δηλαδή μια συντονισμένη επίθεση της αστικής τάξης στο οργανωμένο εργατικό κίνημα.

Μούσαις χάρισι θύε

«Ο κόσμος να γίνει εικόνα. Αυτή θα είναι η τελευταία ζωή των ανθρώπων να τους σκεπάσει μια εικόνα […] Αλλού οι τοίχοι εξογκώνονταν και εξείχαν σα να γεννούσαν αγάλματα κι άμορφα ακόμα που μόλις σχηματίζονταν, εκρέμονταν από τους τοίχους […]».
Γιώργος Χειμωνάς, «Οι χτίστες»

Αντιφασιστική συναυλία Πάρος

Αντιφασιστική συναυλία

Τρίτη 15/4, 21:00

αίθουσα πολιτιστικού συλλόγου “Αρχίλοχος”, Παροικία.

Συναυλία με τους Beggar Belief (Πάρος).

ελεύθερη οικονομική συνεισφορά στην είσοδο.

Όταν οι Δίκαιοι μας μιλούν

Η φωνή του ποιητή ξεχωρίζει απ’ τη φλυαρία, που με τον θόρυβό της θέλει να επικρατήσει. Ξεπερνά την πεζότητα του λόγου και δίνει στις λέξεις φτερά. Όταν όμως ο ποιητής δίνει τον προσωπικό αγώνα του για την ελευθερία, τότε ακόμη και οι λέξεις του υποκλίνονται σ’ αυτόν που κοιτάζει με βλέμμα αγέρωχο τον ουρανό, όταν οι άλλοι έχουν τα μάτια καρφωμένα στη γη. Το κράτος πάντοτε έχει έτοιμο το ικρίωμα. Και οι ποιητές είναι αυτοί, που πρώτοι θα το περάσουν, όταν τολμήσουν να μιλήσουν για ελευθερία. Ο Καμύ στους «Δίκαιούς» του μιλάει για την ένοπλη ομάδα «Οργάνωση Μάχης», που ανάμεσα στα μέλη της είχε και τον ποιητή Γιάνεκ ή Ιβάν Καλιάγεφ. Είναι ο πρώτος απ’ την ομάδα που οδηγείται στην αγχόνη.

Εγκληματίας εννέα μηνών

Έχουμε ξαναμιλήσει για τη φύση του νόμου και θα ξαναμιλήσουμε ευκαιρίας δοθείσης. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, η είδηση είναι αυτή που μας παρέχει ένα ακραίο παράδειγμα εξουσιομανίας σε βαθμό που αγγίζει το κωμικοτραγικό. Ο λόγος γίνεται για το περιστατικό που συνέβη στο Πακιστάν και συγκεκριμένα στο προάστιο της Λαχώρης. Οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν, πετώντας πέτρες στους ελεγκτές του φυσικού αερίου, που είχαν πάει για να εξακριβώσουν τυχόν πειραγμένους μετρητές.