Ο γέρος και η θάλασσα…

Εν όψει της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου Μνημονίου, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, στις 8 Ιανουαρίου, φορτώθηκε το κόκκινο, εκδρομικό σακκίδιό του και ξεκίνησε ευρωπαϊκή τουρνέ, με σταθμούς σε Ρώμη, Λισαβόνα, Παρίσι, Ελσίνκι, Άμστερνταμ και Βερολίνο. Πίσω από κάθε του βήμα τον ακολουθούσε ο Πωλ Τόμσεν, όπως θα έκανε κάθε καλός παιδαγωγός με τον μαθητευόμενό του. Σχεδόν αμέσως, άρχισαν να κυκλοφορούν στα εγχώρια δημοσιογραφικά γραφεία οι γνωστές ιστορίες για τη «σκληρή» στάση του ΔΝΤ στο «ασφαλιστικό» και σε άλλα ζητήματα του προγράμματος [1], ενώ ξαναζεστάθηκε η σχετική συζήτηση για τους λόγους που δεν ολοκληρώθηκε η πέμπτη αξιολόγηση του δεύτερου Μνημονίου από την κυβέρνηση Σαμαρά.

Η «ΑΛΦΑ ΒΗΤΑ» ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗΣ «ΣΙΩΠΗΣ», ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ…

«Ωστόσο, η ριζοσπαστική αριστερά, αν ασκήσει, ως κύρια δύναμη, διακυβέρνηση, θα είναι ευάλωτη, για δυο λόγους. Πρώτον, λόγω της αποδυνάμωσης του κράτους (και της ενίσχυσης των αγορών, και ιδιαίτερα του χρηματιστικού κεφαλαίου). Η Αριστερά ιστορικά – Κομμουνιστική και Σοσιαλδημοκρατική – άσκησε την πολιτική της μέσω του κράτους. Δεύτερον, από την ιστορική αποδυνάμωση του θεσμού κόμμα. Ιστορικά, για την Αριστερά, το πολιτικό κόμμα ήταν ένας σημαντικότατος, ένας μεγάλος λαϊκός θεσμός που της έδινε οργανωτική και ιδεολογική ισχύ, πολιτική σταθερότητα και, last but not least, σύνδεση με τις οργανώσεις και τα κινήματα της κοινωνίας πολιτών. Σήμερα, και το κράτος και το κόμμα έχουν εξασθενίσει, και αυτό θίγει περισσότερο την ικανότητα δράσης της Αριστεράς παρά της Δεξιάς. Ωστόσο, υπάρχει ένας παράγοντας που δυνάμει την ενισχύει, την ευνοεί, τα κοινωνικά κινήματα. Τα κοινωνικά κινήματα θα έχουν στο μέλλον ισχυρότερο ρόλο από ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν. Έχουμε, λοιπόν, μια δυναμική εσωτερικά αντιφατική, από την οποία η σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά και κερδίζει και χάνει. Αλλά συνολικά, στο παρόν πλαίσιο, θα είναι πιο ευάλωτη όταν θα ασκήσει διακυβέρνηση».
Εφημερίδα Εποχή, 5-1-2015, Γ. Μοσχονάς,
Το ισχυρότερο όπλο, ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα

Ησιόδου Θεογονία - Αποσπάσματα

(…) Αληθινά πρώτα πρώτα έγινε το Χάος, αλλά μετά η πλατύστηθη Γαία, όλων στέρεη βάση πάντα των αθανάτων που έχουν την κεφαλή του χιονοσκέπαστου Ολύμπου και τα ομιχλώδη Τάρταρα στο βάθος της πλατύδρομης γης, κι ο Έρωτας, που είναι ο πιο ωραίος μέσα στους αθάνατους θεούς, ο λυσομέλης, κι όλων των θεών όλων των ανθρώπων δαμάζει μες στα στήθη τους τη γνώση και τη φρόνιμη βουλή.

Κι απ’ το Χάος ο Έρεβος κι η μαύρη Νύχτα έγιναν· κι απ’ τη Νύχτα ο Αιθέρας κι η Ημέρα γεννήθηκαν, που τα έκανε αφού συνέλαβε σμίγοντας με το Έρεβος στην αγάπη.

Κλιματική Αλλαγή. Η Διάσκεψη του Paris Life-style με μέγα χορηγούς τους μέγα-ρυπαντές

«Στο Παρίσι έχουν γίνει τους τελευταίους αιώνες πολλές επαναστάσεις. Αλλά σήμερα έγινε η ωραιότερη και πιο ειρηνική όλων των επαναστάσεων, η επανάσταση για την προστασία του κλίματος». Franois Hollande, Δεκέμβριος 2015

Η πραγματοποίηση της Παγκόσμιας Διάσκεψης για το κλίμα, στο Παρίσι, το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου, φανέρωσε με τον πλέον ξεδιάντροπο τρόπο ότι ακόμη και στο παρά ένα, οι κυρίαρχοι, κοινώς, «δεν χαμπαριάζουν». Το τελικό κείμενο, που δόθηκε στη δημοσιότητα με τη λήξη της διάσκεψης, δεν παρουσίασε τίποτα διαφορετικό από αυτό που αναμενόταν από τους περισσότερους και παρά τις φρούδες ελπίδες που δημιουργούσαν μερικά «παπαγαλάκια». Γενικολογίες, κινδυνολογίες, οικονομικά μεγέθη, επιπτώσεις, επιστημονικά καταρτισμένα κείμενα… ευχολόγια. Κυρώσεις ούτε για δείγμα.

Τι σημαίνει η τρομακτική αύξηση του βραχυχρόνιου δανεισμού;

Στη σελίδα 132 της Εισηγητικής Έκθεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2016[1] διαβάζουμε το κάτωθι:

«Οι δαπάνες για εξόφληση βραχυπρόθεσμων τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίες από το 2011 έως το 2013 περιλαμβάνουν μόνο έντοκα γραμμάτια ιδιωτικού τομμέα, ενώ από το 2014 περιλαμβάνουν και repos, εκτιμάται ότι το 2015 θα ανέλθουν συνολικά σε 740.460 εκατ. ευρώ, έναντι 129.107 εκατ. ευρώ το 2014. (πίνακας 4.7)»

Ελλάδα: Μια ευρωπαϊκή παρωδία!

Ο παραφρασμένος τίτλος μάς παραπέμπει στην πρόσφατη έρευνα του ινστιτούτου Bruegel που εδρεύει στις Βρυξέλλες. Κατά κοινή πεποίθηση, η Ελλάδα έχει διανύσει μια παρατεταμένη περίοδο με υπερβολικά μέτρα λιτότητας, που επιβάλλονται από την τρόικα (Ευρωαμερικανική κυριαρχία) με την αρμονική συνεργασία των εγχώριων κρατιστών. Η εμφανώς κοντόφθαλμη προσπάθεια για να εξασφαλιστεί η αποπληρωμή όσο το δυνατόν μεγαλύτερου τμήματος από το υπέρογκο και κατασκευασμένο, εν πολλοίς, χρέος μοιάζει να προέρχεται από ταινία φαντασίας.

Κορνήλιος Καστοριάδης – μεταρρύθμιση ή μετασχηματισμός;

Προτού προχωρήσω περισσότερο, θα ήθελα να σταθώ σε ένα ζήτημα που συζητιέται εδώ και πάνω από έναν αιώνα και γενικά παρουσιάζεται με τη μορφή διλήμματος: μεταρρύθμιση ή επανάσταση; Στο πρόταγμα μιας αυτόνομης κοινωνίας που έχω κατά νου, η μετάβαση σε αυτή την κοινωνία συνεπάγεται ριζικό μετασχηματισμό. Μέχρι πού φτάνει αυτός ο μετασχηματισμός; Λέω ευθύς εξαρχής ότι το ερώτημα είναι παραπλανητικό αν διατυπωθεί ως απλά αντίθεση μεταξύ μεταρρύθμισης και επανάστασης. Όπως σημείωνα πρόσφατα, αν ισχυριστούμε ότι μια αλλαγή δεν είναι ποτέ «ριζική» με την έννοια της tabula rasa, διατυπώνουμε μάλλον μια τεράστια κοινοτοπία και μάλιστα ταυτολογία. Τέλος πάντων· καλύτερα όμως να το λέμε. Σε τελική ανάλυση, χρειάστηκε να έρθει ο Husserl – ύστερα από 2.500 χρόνια φιλοσοφίας – για να διατυπωθεί μια εντυπωσιακά κοινότοπη ιδέα, ότι δηλαδή η συνείδηση είναι συνείδηση κάποιου πράγματος, ότι δεν υπάρχει σκέψη χωρίς αντικείμενο της σκέψης μου. Κάθε μετασχηματισμός, όσο ριζικός κι αν είναι, θα είναι πάντα ένας μετασχηματισμός ή, αν προτιμάτε, μια «μεταρρύθμιση» της κοινωνίας, δεδομένου ακριβώς του γεγονότος ότι δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει μια tabula rasa.

Είχαμε την τύχη…

Το δημοσιεύω όπως το βρήκα, δεν μπόρεσα να εξακριβώσω την ακριβή αρχική προέλευσή του. Θα μπορούσα να προσθέσω κι άλλες αράδες, αλλά ήδη αυτές που βρήκα και αναδημοσιεύω είναι γεμάτες από χυμούς πραγματικής ζωής. Τότε, πριν από 40, 45, 50 χρόνια…

«Aναδιάρθρωση» της φτώχειας

«…αν υπήρχε μια πολιτεία αποτελούμενη από ανθρώπους σωστούς, στην πολιτεία αυτή κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν πολυπόθητο το να αποφεύγει κανείς να κυβερνά…» Σωκράτης

Η συγκυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ, ως συνεχιστές της πρότερης πολιτικής κατάστασης, βαδίζουν προς την υλοποίηση όλων των προαπαιτούμενων μέτρων, ώστε να πραγματωθεί τόσο η οικονομική ισοπέδωση όσο και η πνευματική.

«Όχι Μπραζίλια μα Οκτάνα», Ανδρέας Εμπειρίκος

Όταν διά της πίστεως και της καλής θελήσεως, αλλά και από επιτακτικήν, αδήριτον ανάγκην δημιουργηθούν αι προϋποθέσεις και εκτελεσθούν όχι οικοδομικά, ή ορθολογιστικά, μα διαφορετικά τελείως έργα, εις την καρδιά του μέλλοντος, εις την καρδιά των υψηλών οροπεδίων και προ παντός μέσ’ στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, θα υπάρξη τότε μόνον η Νέα Πόλις και θα ονομασθή πρωτεύουσα της ηνωμένης, της αρραγούς και αδιαιρέτου Οικουμένης.

ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΞΥΡΑΦΙΟΥ: «ΚΡΙΣΗ», «ΠΑΡΑΚΜΗ» ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Η «ΕΞΟΔΟΣ» ΣΤΟΝ «ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ»…

«Και καθώς στο νου τους, ήδη για πολεμικούς λόγους, κυριαρχεί η αντίθεση «ελευθερία-ολοκληρωτισμός», δεν συνειδητοποιούν ούτε την καταγωγή του οράματος τους από ορισμένη φιλοσοφία της ιστορίας ούτε τη συνάφεια της προσφιλούς τους πανανθρώπινης κοινωνίας με οικουμενιστικές ουτοπίες -και πρώτα-πρώτα την μαρξιστική, η οποία αρχικά δεν ήταν τίποτε άλλο από μια παραλλαγή ενός ονείρου του αστικού φιλελευθερισμού: εννοώ το όνειρο της πολιτικής και ηθικής ενοποίησης του κόσμου υπό την αιγίδα μιας ανοιχτής παγκόσμιας οικονομίας […] Η διαφορά ανάμεσα σε μετανοούντες (φιλο)κομμουνιστές και θριαμβεύοντες δυτικόφρονες είναι, όπως λέγεται συνήθως, ότι οι πρώτοι ήσαν διατεθειμένοι να παραβλέψουν ή και να χαιρετίσουν την απανθρωπία, αρκεί να διαπράττονταν στο όνομα της Ουτοπίας, ενώ οι δεύτεροι, με τον αντιουτοπικό πραγματισμό τους, υπηρέτησαν την φιλελεύθερη υπόθεση της φιλάνθρωπης ανοχής. […] Μετά το ναυάγιο της Ουτοπίας της Ανατολής τα εξημερωμένα κατάλοιπα της «Αριστεράς» ενστερνίστηκαν έτσι την Ουτοπία της Δύσης και δίχως πολλά-πολλά αντάλλαξαν τον αριστερό «αντιφασισμό» με τον φιλελεύθερο «αντιολοκληρωτισμό». Θα διαψευσθούν για δεύτερη κατά συνέχεια φορά, αν η οικουμενική επικράτηση της δυτικής οικονομίας και ηθικής δεν συνεπιφέρει την πραγμάτωση της αντίστοιχης Ουτοπίας, αλλά τρομακτικούς αγώνες κατανομής και καταστροφές πλανητικού βεληνεκούς». Παναγιώτης Κονδύλης

Για έναν νέο Άνθρωπο - Φρανς Φανόν

Το παρακάτω απόσπασμα του βιβλίου του Φρανς Φανόν Της Γης οι Κολασμένοι είναι γραμμένο το 1961, στην κλιμάκωση του απελευθερωτικού πολέμου στην Αλγερία, από το Φρανς Φανόν και το αφιερώνουμε ολόψυχα σε όσους στήριξαν, στηρίζουν και πασχίζουν τα δέοντα, ώστε να σταθεροποιηθεί στην διαχείριση των κρατικών υποθέσεων η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση, φόρος τιμής στα μέτρα που πέρασαν και που θα περάσουν, στους αγώνες που δόθηκαν και θα δοθούν ενάντια σε κάθε εξουσία.