Eπιστολή από Συντρόφους στο Λίβανο

Προς τους Αναρχικούς της Β. Αμερικής

Η ομάδα μας είναι μια μικρή ομάδα, ριζοσπαστών, οικολόγων, αναρχικών και φεμινιστριών, και δεν έχουμε κάνει πολλά σε σχέση με τις μεγάλες θυσίες πολλών συντρόφων μας αλλού. Ωστόσο, αναγνωρίζουμε ότι τα λόγια μας εκφράζουν πολλούς από τους συντρόφους μας στον αραβικό κόσμο, από το Μαρόκο έως τη Συρία, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα ίδια διλήμματα όταν επικοινωνούν με τους δυτικούς συντρόφους τους.

Σύντροφοι,

Τελικά, ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο;

Ερχόμενοι αντιμέτωποι με όλο και πιο βίαιες πραγματικότητες της ταραγμένης γης, αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που κινεί τον κόσμο; Είναι η υλική αναγκαιότητα, όπως την ανέλυσε ο Μαρξ και οι συν αυτώ; Ήρθε το τέλος των μεγάλων θρησκειών ή μήπως αυτές σιγοβράζουν, μέχρι να αναπτυχθούν σαν επιδημίες στα μυαλά των ανθρώπων και να ξεσπάσουν πάλι, δίχως να φαίνεται καμιά οριστική «θεραπεία» στον ορίζοντα; Μήπως οι ιδεολογίες είναι αυτές που καθορίζουν την αναλογία των δυνάμεων; Πώς «γεννιούνται» και «πεθαίνουν» τα μπλοκ εξουσίας;

Αμφίπολη: θανάτῳ θάνατον πωλήσας

Ίσως θα μπορούσε να διαπιστώσει κάποιος ότι σήμερα η εποχή μας δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το θάνατο. Ενώ τον φοβάται, προσπαθεί να τον αγνοήσει, δεν τον λογαριάζει και ίσως επιδιώκει να τον ξεπεράσει με την αυθάδεια των «αθάνατων» μηχανών της και τη γελοιότητα των «αισθητικών επεμβάσεων» σε γερασμένα πρόσωπα-προσωπεία. Σήμερα, που δίνεται πιο πολύ σημασία στην ανθρώπινη δράση και στις υλικές της αξίες, η ζωή μοιάζει μετρήσιμο μέγεθος. Διανύει συγκεκριμένες οδούς προς την επιτυχία, έχει συνταγές ευτυχίας, καλά κρυμμένα απωθημένα κλπ. Η λατρεία της ύλης πλέκει μια άλλη σχέση με τη λατρεία των νεκρών στην αρχαιότητα, που πήρε μνημειακές διαστάσεις στους πλούσιους και εντυπωσιακούς τάφους της, αναζητώντας ένα μονοπάτι για την υστεροφημία.

Ο μύθος του Μινώταυρου: Mια αφήγηση για τη σύγκρουση της αγριότητας με τον πολιτισμό

Η μυθολογία εν γένει και η ελληνική ειδικότερα βρίθουν συμβολισμών και πλούσιων φιλοσοφικών αναζητήσεων πάνω στη ζωή και στην ύπαρξη. Είναι μια αφήγηση που συνδέει την πεζή πραγματικότητα με τη φαντασία, φανερώνοντας όχι απλώς το πολυδιάστατο του ανθρώπινου βίου, αλλά και την εκ βάθρων ανάγκη των έλλογων όντων, να λεκτικοποιήσουν σκέψεις, απόψεις και συναισθήματα. Ίσως αυτό να είναι και το μόνο που μας διαχωρίζει απ’ τα ζώα∙ η φαντασία. Ίσως, πάλι, αυτή η ίδια να μας ξαναενώνει μαζί τους. Ο μύθος του Μινώταυρου, στο σύνολό του, περιλαμβάνει στοιχεία που δεν τα συναντάμε εύκολα σ’ άλλους μύθους. Και μάλιστα, τα στοιχεία αυτά παρέμειναν σταθερά και αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου. Ο μύθος του ενέπνευσε την τέχνη διαχρονικά μέχρι σήμερα.

Giorgio Agamben: Περιθωριακές Σημειώσεις για τα Σχόλια στην Κοινωνία του Θεάματος (1990)

Στρατηγιστής

Τα βιβλία του Γκυ Ντεμπόρ αποτελούν τη διαυγέστερη και σοβαρότερη ανάλυση των αθλιοτήτων και της σκλαβιάς μιας κοινωνίας που έχει επεκτείνει πλέον την κυριαρχία της σε ολόκληρο τον πλανήτη – δηλαδή της κοινωνίας του θεάματος στην οποία ζούμε. Επομένως, αυτά τα βιβλία δε χρειάζονται διευκρινήσεις, εγκώμια ή – ακόμα περισσότερο – προλόγους. Στην καλύτερη περίπτωση, θα ήταν δυνατό να προταθούν εδώ κάποιες σημειώσεις στα περιθώρια, όπως εκείνα τα σημάδια που εντόπιζαν οι αντιγραφείς του Μεσαίωνα δίπλα στα πιο αξιομνημόνευτα αποσπάσματα των βιβλίων. Ακολουθώντας μια αυστηρή ερμητική διάθεση, οι σημειώσεις αυτές διαχωρίζονται από το κείμενο και βρίσκουν τη δική τους θέση όχι σε ένα απίθανο αλλού αλλά μόνο στην ακριβή χαρτογραφική οριοθέτηση εκείνου που περιγράφουν.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1901, γεννήθηκε ο Ανδρέας Εμπειρίκος

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, στις 2 Σεπτεμβρίου 1901, γεννήθηκε ο ποιητής, ψυχαναλυτής και φωτογράφος Ανδρέας Εμπειρίκος

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες 

Όταν τ΄ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει 

Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ