Αυτοκτονίες σε περιόδους οικονομικής «κρίσης»

Στις 25 Φλεβάρη 2015, δυο άτομα, μητέρα (63 ετών) και γιος (27 ετών), πήδηξαν από διαμέρισμα 5ου ορόφου όπου διέμεναν στην πόλη της Χαλκίδας. «Ήμασταν απελπισμένοι…», φέρεται να είπε ο 27χρονος στους αστυνομικούς πριν ξεψυχήσει στο νοσοκομείο, ενώ η μητέρα του βρήκε ακαριαίο θάνατο. Οι δυο τους έφτασαν στην αυτοκτονία για προφανείς οικονομικούς λόγους που είχαν προκύψει τα τελευταία χρόνια όταν είχε διακοπεί η παροχή αναπηρικής σύνταξης. Η μητέρα είχε περάσει από επιτροπή πριν από 3,5 χρόνια και το ποσοστό αναπηρίας μειώθηκε κατά πολύ με αποτέλεσμα να της κόψουν την αναπηρική σύνταξη. Μάταια προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βρει λύση χωρίς αποτέλεσμα, ενώ είχε δηλώσει ότι θα πέσει από την Υψηλή Γέφυρα επειδή δεν άντεχε άλλο αυτήν την κατάσταση. Η συγκεκριμένη περίπτωση έρχεται να προστεθεί σε χιλιάδες άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια.

Φάκελος Χομπσμπάουμ: Κολλημένος σαν μύγα στο χαρτί

Η Frances Saunders έγινε παγκοσμίως γνωστή, πέρα από τη στενή κοινότητα των ιστορικών, το 1999 με τη μελέτη της «Who paid the piper? CIA and the Cultural Cold War». Ήταν μια μελέτη-σταθμός, η οποία καθιέρωσε τη χρήση του όρου Πολιτισμικός Ψυχρός Πόλεμος, και η οποία αποκάλυπτε πώς στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου οργανώθηκε, με μυστικό οργανωτή τη CIA, ένα τεράστιο δίκτυο με εκδόσεις, εκθέσεις ζωγραφικής, θεατρικές παραστάσεις, υποτροφίες. Στόχος ήταν η προώθηση των αμερικανικών αξιών, ως αντίπαλο δέος στην ηγεμονίας της Αριστεράς και της ΕΣΣΔ στον χώρο του πολιτισμού. Στο άρθρο που ακολουθεί (δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του London Review of Books, 9.4.2015· σήμερα παραθέτουμε μεταφρασμένα κάποια αποσπάσματα) η Σώντερς, με αφετηρία τον φάκελο του Χομπσμπάουμ που δημοσιοποιήθηκε το φθινόπωρο, μας εισάγει στον χώρο του βρετανικού αντικομμουνισμού και των μυστικών υπηρεσιών.

Αλμπέρ Καμύ - Πανούκλα(Απόσπασμα)

Οι δυστυχίες, στην πραγματικότητα, είναι μια κοινή υπόθεση, αλλά δύσκολα τις πιστεύει κανείς όταν του πέσουν στο κεφάλι. Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι. Και παρόλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους. Ο γιατρός Ριέ ήταν απροετοίμαστος, όπως και οι συμπολίτες μας και έτσι πρέπει να καταλάβουμε τους δισταγμούς τους. Και μ' αυτόν τον τρόπο επίσης πρέπει να καταλάβουμε ότι μοιράστηκε ανάμεσα στην ανησυχία και την εμπιστοσύνη. Όταν ξεσπάει ένας πόλεμος, οι άνθρωποι λένε: "Δεν θα διαρκέσει πολύ, είναι πολύ ανόητο". Κι αναμφίβολα ένας πόλεμος είναι σίγουρα πολύ ανόητος, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να διαρκέσει. Η ανοησία επιμένει πάντα και θα μπορούσε κανείς να το διακρίνει αν δεν σκέφτονταν μόνο τον εαυτό του.

Πρώτο Θέμα: Κομιστές εκβιασμών χθες - ρουφιάνοι του ναζισμού σήμερα

Τη στιγμή που εκατοντάδες ζωές προσφύγων και μεταναστών χάνονται στη Μεσόγειο, οι στυλοβάτες των φασιστών έρχονται να επιβεβαιώσουν κάθε κατηγορία που τους αποδίδεται τα τελευταία χρόνια. Το λάιφ στάιλ «ειδησεογραφικό» σάιτ «Πρώτο Θέμα», του γνωστού φασίστα – σεξιστή – κομιστή Θέμου Αναστασιάδη και των μη εξαιρετέων Βίκτωρα Ρέστη και Τάσου Καραμήτσου, δημοσιεύει σήμερα (σ.σ. 20/04) λίστα με όλα τα ονόματα των μαρτύρων κατηγορίας στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Στο «ρεπορτάζ» τα ονόματα συνοδεύονται και με τις πολιτικές/κομματικές ιδιότητες των μαρτύρων όπως «μέλος ΠΑΜΕ» ή «μέλος στο αναρχικό στέκι...», ενώ αναγράφεται και η υπόθεση για την οποία καλούνται να καταθέσουν. Ανάμεσά τους βρίσκονται και μετανάστες, πρόσφυγες και εργάτες που δέχθηκαν επιθέσεις από φασίστες της Χρυσής Αυγής ή ήταν μάρτυρες σε αυτές.

Αϊνστάιν ο αναρχοκομμουνιστής

Τα αρχεία του FBI για τον Αϊνστάιν κρύβουν μαργαριτάρια που θα ζήλευε και ο πιο παρανοϊκός συνωμοσιολόγος. Πίσω όμως από την ηλιθιότητα των ομοσπονδιακών αρχών των ΗΠΑ, κρυβόταν ο φόβος για τον αληθινό επαναστάτη, που έφυγε σαν σήμερα πριν από 60 χρόνια.

Υπάρχει μόνον ένας τρόπος για να εξαλειφθούν τα δεινά (της κοινωνίας)… Μέσω της εγκαθίδρυσης μιας σοσιαλιστικής οικονομίας -  Αλμπερτ Αϊνστάιν

Τεχνικές αμνησίας

Τελευταία μαθαίνουμε όλο και συχνότερα για τα κρεματόρια της γνώσης, που στήνουν οι τζιχαντιστές, καίγοντας βιβλιοθήκες, καταστρέφοντας μνημεία αρχαίας τέχνης και φιμώνοντας κάθε διαφορετική φωνή με τον απόλυτα ωμό τρόπο∙ τον φόνο. Απ’ την άλλη πλευρά, γάλλοι επιστήμονες κατόρθωσαν να δημιουργήσουν τεχνητές, δηλαδή ψεύτικες, αναμνήσεις στο μυαλό κοιμισμένων ποντικιών. Οι πρώτοι βίαιοι κι απάνθρωποι, οι δεύτεροι ανθρωπιστές, καθότι έτσι ισχυρίζονται ότι μπορούν να θεραπεύσουν τραυματικές αναμνήσεις. Φαινομενικά, οι ειδήσεις είναι από άσχετες μεταξύ τους ως κι αντίθετες. Βάζοντας στη συνάρτηση και μια ακόμη μεταβλητή, ίσως τα πράγματα γίνονται σαφέστερα: ο Vint Cerf, που θεωρείται πατέρας του ίντερνετ προειδοποιεί ότι τα αρχεία που συγκεντρώνουμε σήμερα δε θα είναι προσβάσιμα από τα μελλοντικά λογισμικά και συμβουλεύει να διατηρούμε φυσικά, εκτυπωμένα αρχεία και βιβλία.

Αόρατες Πόλεις - Ίταλο Καλβίνο (αποσπάσματα)

Άλλωστε δεν έχει μεγάλη σημασία: αν τη δει κανείς στέκοντας στο κέντρο της είναι μια άλλη πόλη, Ειρήνη είναι το όνομα μιας πόλης που βλέπεις από μακριά, αν την πλησιάσεις, αλλάζει.
Άλλη είναι η πόλη για όποιον περνά χωρίς να μπει μέσα, και άλλη για όποιον εγκλωβίζεται σε αυτή και δε μπορεί να ξεφύγει' άλλη είναι η πόλη στην οποία φτάνει κανείς για πρώτη φορά, άλλη είναι εκείνη που αφήνει πίσω του για να μην ξαναγυρίσει ποτέ' η καθεμιά αξίζει ένα διαφορετικό όνομα' ίσως, για την Ειρήνη, να μίλησα ήδη χρησιμοποιώντας άλλα ονόματα' ίσως να μη μίλησα παρά μόνο για την Ειρήνη.

Ο κόσμος γερνάει

Οι νέοι δεν είστε διαμορφωμένοι ακόμα. Προικισμένοι μπορεί να είστε, ελπιδοφόροι – όσοι είναι, δεν είναι όλοι. Από τους νέους θα βγούνε κι οι βασανιστές και οι φασίστες και οι προοδευτικοί και οι έξυπνοι και οι καλλιτέχνες και τα νούμερα. […]Προσωπικά δίνω προσοχή σε αυτούς που κολακεύουν τους νέους. Πρέπει να είστε πάρα πολύ καχύποπτοι. Αυτοί που σας κολακεύουν κάτι θέλουν να σας πάρουν. Κάτι θέλουν να σας αρπάξουν. Μη μασάτε. Η κολακεία των νέων υποκρύπτει πάντα κάτι ύποπτο. Η νέα γενιά ναι, είναι ελπίδα, αλλά αφήστε τη να πάρει το δρόμο της, δεν χρειάζεται ούτε καθοδήγηση ούτε γλείψιμο.  Διονύσης Χαριτόπουλος, αποσπάσματα από συνέντευξη στις 17.4.2008.