«Mεταξύ του φωτός και της σκιάς» Τα τελευταία λόγια του Subcomandante Μάρκος

Το κείμενο που ακολουθεί διαβάστηκε από τον Μάρκος το Σάββατο 25 Μαϊου ημέρα μνήμης για τον Γκαλεάνο, μέρα που είχαν ανακοινώσει οι Ζαπατίστας και είχαν προσκαλέσει εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και ανθρώπους να παραβρεθούν ώστε να ενημερωθούν για τις εξελίξεις σχετικά με την επίθεση και τα σχέδια του Ζαπατιστικού Στρατού.

«Mεταξύ του φωτός και της σκιάς» Τα τελευταία λόγια του Subcomandante Marcos

Ο άνθρωπος που εξεγείρεται: η φιλοσοφία της εξέγερσης στον Μιχαήλ Μπακούνιν και στον Αλμπέρ Καμύ

Πρόλογος Μετάφρασης

Ο Πιοτρ Β. Ριαμπόφ είναι ιστορικός και φιλόσοφος, διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. Ενεργός στο αναρχικό κίνημα από το 1987, με πλούσια αρθρογραφία, επικεντρώνει το έργο του αφενός στην προβληματική του υπαρξισμού στην σύγχρονη κουλτούρα και αφετέρου στην ιστορία των κινημάτων απελευθέρωσης. Η συνοπτική, συγκριτική θέση του για τον «άνθρωπο που εξεγείρεται» στο έργο του Μπακούνιν και του Καμύ ταξιδεύει εδώ με αφορμή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Ρώσου φιλοσόφου και καλεί σε μια συζήτηση για τον «εξεγειρόμενο» του σήμερα.

Μετάφραση από τα ρωσικά: ΛενΜ, Μάιος 2014

Ο «ταξικός αγώνας» και άλλα πολιτικά επινοήματα

Ζούμε σε μια χρονική περίοδο στην οποία η εξουσιαστική δόμηση είναι διαφορετική απ’ ότι στις απαρχές της εκμηχάνισης της παραγωγής στην Ευρώπη και η σύνθεση των οικονομικών και κοινωνικών διαστρωματώσεων έχει αλλάξει σε τεράστιο βαθμό.  Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι κοινωνικές και οικονομικές διαστρωματώσεις υφίστανται, όμως δεν μπορούν να ταυτιστούν ανενδοίαστα με την έννοια της «τάξης» πόσο μάλλον με την έννοια της «οργανωμένης τάξης». Αξίζει να καταπιαστούμε με το συγκεκριμένο ζήτημα, σε μια προσπάθεια να δούμε το κατά πόσο ευσταθούν οι απόψεις περί ύπαρξης της λεγόμενης «εργατικής τάξης» στο παγκόσμιο βιομηχανικό σύστημα των ανεπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων κρατών.

Η θέση της γυναίκας στις Ινδιάνικες φυλές

Σε κάθε μικρή ή μεγάλη συνεισφορά για τον εμπλουτισμό και την διεύρυνση της αναρχικής θεώρησης είναι πρωτίστως σκοπούμενο κάθε ιδέα, σχόλιο, άποψη, προσθήκη και ανάλυση, που παρουσιάζεται δημοσίως, να αποζητούν αποκλειστικά και μόνον την πηγή της αλήθειας. Στην προσπάθεια αυτή θεωρούμε σημαίνουσα την περαιτέρω ενασχόληση μας με τον βίο και την πορεία των ελεύθερων φυλών, αλλά και με όσα τραγικά σχετίζονται με τον αφανισμό τους απ’ το σιδερένιο πέλμα του πολιτισμού. Ας δούμε λοιπόν κάποια στοιχεία σχετικά με την θέση της γυναίκας στις Ινδιάνικες φυλές[1] της Βορείου Αμερικής, όπως σώθηκαν ως τα σήμερα αφ’ ενός απ’ την προφορική παράδοση και αφ’ ετέρου απ’ τις όποιες αντικειμενικές καταγραφές λευκών μελετητών.

Στις στοές του θανάτου: Όταν ο Τζαίημς «συναντά» τον Χασάν

Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές 282 ανθρακωρύχοι έχουν ανασυρθεί νεκροί από τα ορυχεία της πόλης Σόμα, στην Τουρκία. Ο αριθμός των νεκρών αναμένεται να είναι αρκετά μεγαλύτερος. Οι χασάπηδες της τουρκικής οικονομικής ελίτ μιλάνε, ως συνήθως, για «εργατικό ατύχημα». Η λογοτεχνική αλληγορία που ακολουθεί βασίζεται ασφαλώς σε πραγματικά γεγονότα.

Ο αγώνας των ελεύθερων φυλών ενάντια στον πολιτισμό: Η περίπτωση των Ινδιάνων Σεμινόλ

Δίχως μνήμη δεν υπάρχει συνέχεια. Εν τούτοις, δυστυχώς, συνέχεια και συνέπεια σε ο,τιδήποτε πράττουν έχουν συνήθως οι εξουσιαστές. Συλλέγουν πληροφορίες που ομοιάζουν εκ πρώτης ετερόκλητες και ασήμαντες, αλλά συνδυάζοντας τες με μαεστρία, συνθέτουν πολύτιμη γι’ αυτούς γνώση, ώστε να διατηρούν και να εκσυγχρονίζουν την εξουσία τους επί γης. Μνήμη όμως οφείλουν πρωτίστως να διαθέτουν και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι∙ μνήμη των ακηδεμόνευτων αγώνων τους, των όσων έπραξαν, βαδίζοντας το απελευθερωτικό μονοπάτι, μακριά απ’ τις γητείες της πολιτικής. Αυτή θα ’ναι ο σύντροφος, ο εκ πνεύματος αδερφός, για τους αγώνες που μέλλονται.

Κυκλοφόρησε το φ26 της πανελλαδικής εφημερίδας δρόμου Άπατρις – Μάης 2014

Η Άπατρις είναι πανελλαδική εφημερίδα δρόμου που διανέμεται χωρίς αντίτιμο στους δρόμους και τις γειτονίες, σε στέκια,καταλήψεις και ελεύθερους χώρους.

Εφόσον κρίνετε ότι το εγχείρημα αξίζει τον κόπο, η οικονομική ενίσχυση της εφημερίδας θα ήταν μεγάλη βοήθεια για μας. Επίσης, μπορούμε να σας στέλνουμε κάθε νέο φύλλο της εφημερίδας ταχυδρομικά, καταβάλλοντάς τα έξοδα αποστολής.

Για online ανάγνωση δείτε το εδώ: 

http://issuu.com/apatris_news/docs/apatris_26_web

Για κατέβασμα του φύλλου #26  : σε ψηφιακή μορφή pdf – κατεβάστε από εδώ:

https://files.espiv.net/file.php?h=Rqwgr

Για επικοινωνία,σχόλια,προτάσεις, αποστολή του τεύχους και διανομή σε κάποια περιοχή ή ακόμη και συμμετοχή στο εκδοτικό εγχείρημα της Άπατρις ελάτε σε επαφή μαζί μας στο μαίηλ apatris.news@gmail.com 

Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια…

Όσον κι αν θέλησαν να το αποσιωπήσουν, το νέο υπό ψήφιση νομοσχέδιο που ανοίγει τον δρόμο για καπήλευση κάθε είδους θαλάσσιων και παραλίμνιων περιοχών, κάνει σιγά αλλά σταθερά τον γύρο του διαδικτύου. Στα πλαίσια των μνημονιακών πρακτικών και της γνωστής ανάπτυξης, έρχεται τώρα και η νομιμοποίηση τής από καιρό καταπάτησης κάθε είδους παράκτιας ζώνης. Το ξεφύτρωμα ωσάν αμανιτών διαφόρων «αναψυκτηρίων», με άλλα λόγια κάθε είδους μαγαζιών που παράγουν και αναπαράγουν τον θόρυβο και την ασχήμια, έρχεται τώρα να επεκταθεί σε εξοντωτικό βαθμό.

Η Συνομοσπονδία των Ιροκουά

Εκεί που βρίσκονται σήμερα οι αμερικανικές πολιτείες της Πενσυλβάνια και της Νέας Υόρκης, στο γεωγραφικό εύρος δηλαδή από τα όρη Αντιρόντακ ως τις Μεγάλες Λίμνες, ζούσε μια εκ των πολλών ελεύθερα οργανωμένων νοτιοανατολικών φυλών, ίσως η πλέον πολυάριθμη∙ η Συνομοσπονδία των Ιροκουά (Iroquois). Αποτελούνταν από τους Μοϊκανούς (άνθρωποι του πυρόλιθου), τους Ονέιδα (άνθρωποι της πέτρας), τους Ονοντάγκα (άνθρωποι του βουνού), τους Καγιούγκα (άνθρωποι της ακτής) και τους Σενέκα (άνθρωποι των μεγάλων λόφων), οι οποίοι μοιράζονταν μια κοινή γλώσσα, την γλώσσα των Ιροκουά. Οι ίδιοι ονόμαζαν την Συνομοσπονδία τους Goano’ ganoch’sa’jeh’seroniή Ganonsyoni.[1]

Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ…

«[…] η σταθερή ευημερία κάθε κράτους προϋποθέτει κατανομή της κυρίαρχης εξουσίας σε διάφορους φορείς. Η συγκέντρωση του μεγαλύτερου μέρους της εξουσίας στα ίδια χέρια είναι καταστροφική. Αν η Σπάρτη διατήρησε πολλούς παλιούς θεσμούς, αυτό οφείλεται στο ότι την προφύλαξε “η κατανομή της εξουσίας”. Την αρχή έκανε η Θεία Πρόνοια, όταν οι περιστάσεις οδήγησαν στον καταμερισμό της βασιλείας σε δύο οίκους. Η σύνεση ενός αρχαίου πολιτικού άνδρα –εννοείται σίγουρα ο Λυκούργος– προώθησε την εφαρμογή της σωτήριας αυτής αρχής μοιράζοντας περαιτέρω την εξουσία μεταξύ των βασιλέων και της γερουσίας. Στη συνέχεια, η διεργασία ολοκληρώθηκε με τον θεσμό των εφόρων. Έτσι, το σπαρτιάτικο πολίτευμα έγινε μεικτό, όπως ακριβώς ο Πλάτων πιστεύει ότι πρέπει να είναι ένα πολίτευμα για να έχει σταθερότητα (691e-692c)».

Oύτε στα χημικά των πολέμων τους ! Ούτε στα πετρέλαια της ειρήνης τους!

ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΧΗΜΙΚΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΟΥΣ

ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΟΥΣ

Ενάντια στον πόλεμο και την κοινωνική ειρήνη των κυρίαρχων !

Που σκοτώνουν καθημερινά :
στις εμπόλεμες ζώνες, στους στρατώνες, στα σύνορα, στα κέντρα κράτησης, στις φυλακές, στα ψυχιατρεία, στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς

Μία συνέντευξη του Κορνήλιου Καστοριάδη με αναρχικούς, στην εφημερίδα “Εκτός Νόμου” το 1990

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Κορνήλιου Καστοριάδη, που δημοσιεύτηκε το 1990 στην εφημερίδα της Ένωσης Αναρχικών Θεσσαλονίκης, ‘Εκτός Νόμου’. Η συνέντευξη αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Contact # 10 και στο βιβλίοΈννοιες και όροι του Κ. Καστοριάδη, Εκδ. Βιβλιοπέλαγος.

Πως μπορεί να πουλιέται το νερό;

Το νερό υποχώρησε, η γη στέγνωσε, οι λίμνες γαλήνεψαν, όλα ήταν σιωπηλά…
Όταν υποχώρησαν τα νερά, οι άνθρωποι της χελώνας μαζεύτηκαν στα κούφια σπίτια και ζούσαν μαζί.
Κάνει παγωνιά εκεί που μένουν, χιονίζει εκεί που μένουν, κάνει θύελλες εκεί που μένουν, κάνει κρύο εκεί που μένουν.
Σ’ αυτή τη βόρεια χώρα μιλάνε με αγάπη για τους ήπιους, κρύους τόπους με τα πολλά ελάφια και βουβάλια.
Πάνω στο νερό η παγωμένη θάλασσα, πήγα να την απολαύσω. Στο υπέροχο γλιστερό νερό, στο πέτρινο νερό όλοι πήγαν.
Στην μεγάλη θάλασσα της παλίρροιας, στην οστρακώδη θάλασσα. Δεκάδες χιλιάδες τη νύχτα, όλοι σε μια νύχτα. Στο Νησί του Φιδιού στην ανατολή, που νύχτα περπατούσαν και περπατούν…
Αυτοί έρχονται από τη Δύση με δισταγμό και με βαθιά υπόληψη για την παλιά πατρίδα τους, τη χώρα της χελώνας.
Ινδιάνικη φυλή Delaware, Πάνω στο νερό

«Βασικό Εισόδημα»: ο νέος μύθος του συστήματος

Στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας και των πολλαπλών μηνυμάτων με τα οποία βομβαρδιζόμαστε καθημερινά, μερικές σημαντικές ειδήσεις περνούν απαρατήρητες και από άλλες δεν μπορείς να «ξεφύγεις». Πρόσφατα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μάς περίμενε μια πρόσκληση για εκδήλωση με θέμα το «βασικό εισόδημα» (ΒΕ). Γνωρίζουμε ότι το ζήτημα του «βασικού εισοδήματος» δεν είναι άγνωστο ή αδιάφορο στον διεθνή χώρο, αλλά αντίθετα είναι ένα θέμα που υπάρχει ψηλά στα ενδιαφέροντα και τις απαιτήσεις διαφόρων τάσεων και φορέων, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη από τα μέσα του 2013 δημοψήφισμα υπό την αιγίδα της Κομισιόν, για την καθιέρωση ΒΕ από την ΕΕ.

Αντισταθείτε – Μιχάλης Κατσαρός

Αντισταθείτε

σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι

και λέει: καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι

και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.

Αντισταθείτε

στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών

στον κοντό άνθρωπο του γραφείου

στην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαί

στην κρατική εκπαίδευση

στο φόρο

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Καπνίζοντας στο κρεββάτι

Καθισμένη στην καρέκλα

Μέσα απ’ τα παράθυρα να κοιτάς

Και ο καπνός του τσιγάρου σου

τέλεια καλλιγραφία του τυχαίου

Φαραωνική Αίγυπτος: η πρώτη καταγεγραμμένη απεργία στην ιστορία

 Μερικές φορές όσα συμβαίνουν την στιγμή που τα ζούμε δεν φαίνονται τόσο ξεκάθαρα. Η μνήμη όμως της ανθρωπότητας, με όσα έχει κατορθώσει να περισώσει, μας φωτίζει όσα η σύγχρονή μας πραγματικότητα συσκοτίζει ηθελημένα ή ακούσια. Έτσι, σ’ αυτό το κείμενο θα πάμε πολύ πιο πίσω, σε χρόνια που οι διεκδικήσεις, όσο κι αν φαίνονται διαφορετικές από τις σημερινές, παραμένουν κατ’ ουσίαν οι ίδιες. Δείχνουν πως ο κόσμος δεν κερδίζεται με καλύτερες συνθήκες εργασίας, όταν η ίδια η μισθωτή εργασία, που θέλει να μας καθορίζει τη ζωή προσφέρει μόνο «καλύτερες» συνθήκες σκλαβιάς.