Συνέντευξη με την Αναρχική Ένωση του Αφγανιστάν και του Ιράν.

Που μένεις; Είναι όλοι σας που ζείτε στο εξωτερικό ή κάποιοι από εσάς  ζείτε στο Αφγανιστάν και το Ιράν;

Τα μέλη μας είναι περίπου τα δύο τρίτα στο Ιράν και το Αφγανιστάν και το ένα τρίτο έξω από αυτά. Περισσότερο από το ήμισυ του συνόλου των μελών είναι στο Ιράν. Τα μέλη μας στο εξωτερικό είναι κυρίως κάτοικοι της Ευρώπης, του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών και ορισμένα από αυτά τα μέλη γεννιούνται ή μεγαλώνουν σε αυτές τις χώρες. Αναφορικά με την είσοδο νέων μελών, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η μεγάλη τους πλειοψηφία προέρχεται από το Αφγανιστάν και το Ιράν και η ένταση των νέων εισόδων επιταχύνεται ταχέως.

Ποιες είναι οι χειρότερες πτυχές της πολιτικής κατάστασης στις χώρες σας;

 Το χειρότερο πολιτικό πρόβλημα στο Αφγανιστάν είναι ότι η κυβέρνηση είναι ένα μέσο για τις παγκόσμιες δυνάμεις. Ο αγώνας μας δεν είναι μόνο με την αφγανική κυβέρνηση και την κριτική της προσέγγισής τους, ένα βασικό πρόβλημα είναι οι μεγάλες δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Επειδή η αφγανική κυβέρνηση είναι στην πραγματικότητα ένα εργαλείο των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα διεθνή ιδρύματα υπάρχουν διοικητικά τμήματα, τα καθήκοντα των οποίων είναι να ασχολούνται με θέματα αποικιοκρατίας. Οι συνέπειες αυτών των δραστηριοτήτων δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από ακόμη πιο ακραίες καταχρήσεις εις βάρος του Αφγανιστάν. Για παράδειγμα, οι επιτροπές ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να κάνουν στατιστικά στοιχεία από βίαιες πράξεις και να μην απαιτούν ποτέ αλλαγές στις κρατικές υποθέσεις όσον αφορά τις συνθήκες ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών.

Η πόλη δεν ανήκει στα αφεντικά και στους μπράβους

Άνοιξη 2017:Η μόδα του airbnb έχει κατακλύσει την πόλη των Χανίων.
Ιδιοκτήτες ακινήτων διώχνουν τους ενοίκους τους, καθώς τα σπίτια πρόκειται να αποφέρουν μεγαλύτερο κέρδος, ως καταλύματα για την τουριστική περίοδο, διογκώνοντας το πρόβλημα της εύρεσης κατοικίας στην πόλη.

Καλοκαίρι 2017 : Σεζόν είναι θα περάσει.
Όπως κάθε καλοκαίρι, οι δημόσιοι χώροι περιορίζονται ακόμα περισσότερο με την επέκταση των καταστημάτων. Η σκιά κάτω από τα δέντρα των πλατειών και πόσο μάλλον η θέα της θάλασσας  αποτελεί πολυτέλεια. Τα αφεντικά πλουτίζουν, ενώ οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να υπομένουν τα εξαντλητικά ωράρια και τα χαμηλά μεροκάματα μιας που  «σεζόν είναι … θα περάσει».

Ο «ελληνοκεντρισμός» και η νεοελληνική ιδεολογία

Καθώς το έθνος και το κράτος έμειναν πάντοτε ασύμμετρα μεγέθη στη νεοελληνική ιστορία (όσο κι αν το έθνος σμικρύνθηκε με διαδοχικούς ακρωτηριασμούς), καθώς δηλαδή το έθνος δεν μπήκε ποτέ εξ ολοκλήρου στα όρια του κράτους για να υποστεί την εκλογίκευση των σύγχρονων θεσμών, κρατήθηκε στη σφαίρα του μύθου ή μάλλον αποτέλεσε τον ίδιο τον μύθο που χρησίμευσε ως άξονας της νεοελληνικής ιδεολογίας. Ο νεοελληνικός μύθος αναφέρεται λοιπόν στο έθνος και όχι στο κράτος, είναι προϊόν της ιστορικής και ιδεολογικής κατίσχυσης ενός εννοιολογικά ασαφούς έθνους απέναντι στο αστικό εθνικό κράτος και ονομάζεται, με έναν πολυσήμαντο όρο, «ελληνοκεντρισμός». Η πολυσημία του όρου αυτού αντιστοιχεί στην πολυσημία ενός έθνους ιστορικά και εννοιολογικά αποσυνδεδεμένου από το αστικό εθνικό κράτος και έχει ως συνέπεια να φορτίζεται ό,τι εκάστοτε χαρακτηρίζεται ως «ελληνικό», με στοιχεία και γνωρίσματα μη επιδεχόμενα σαφείς ιστορικούς και κοινωνιολογικούς προσδιορισμούς.

Η ανάμνηση ως αντίσταση-Jan Assmann

Τυπικό παράδειγμα αντιπαροντικής ή αντιπραγματολογικής ανάμνησης αποτελεί, εκτός από το βιβλίο του Δανιήλ, το βιβλίο της Εσθήρ. Το αντικείμενο αυτής της αφήγησης δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αντισημιτικό πογκρόμ. Σε αυτό όμως δεν δολοφονούνται οι Εβραίοι αλλά οι διώκτες τους. Ο βασιλιάς Αχάσβερος δεν μπορεί μεν να ανακαλέσει τη διαταγή που έδωσε παρακινούμενος από τον απατεώνα Χαμάν, προειδοποιεί όμως τους Εβραίους και τους ενθαρρύνει να αντισταθούν. Η μέρα τελειώνει με τη σφαγή των διωκτών των Εβραίων. Πρόκειται για την τυπική αντιστροφή του βιώματος της διασποράς. Η αντιστροφή αυτή ωστόσο δεν εξελίχθηκε ποτέ, απ’ όσο γνωρίζω, σε επαναστατική μυθοκινητική. Πολύ περισσότερο, ο ρόλος της Εσθήρ εξελίχθηκε στο τελετουργικό τυπικό ενός καρναβαλικού εορταστικού εθίμου, που παρουσιάζει την ουτοπία σαν έναν αντεστραμμένο κόσμο. Πρόκειται για την ιουδαϊκή γιορτή Purim. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την τυπική περίπτωση μιας αντιιστορίας(counter-history). Το παρελθόν παρουσιάζεται από τη σκοπιά των ηττημένων και καταπιεσμένων, έτσι ώστε οι σύγχρονοι καταπιεστές να αποκτούν έναν αξιολύπητο ρόλο και οι σύγχρονοι ηττημένοι να φαίνονται ως οι αλλοτινοί πραγματικοί νικητές. Στην Αίγυπτο εμφανίζονται την ίδια περίοδο και κάτω από παρόμοιες προϋποθέσεις αφηγήσεις παρόμοιας μορφής.

Για το "εργατικό ατύχημα" στην Τήνο και τις συλλήψεις Ρουβίκωνα

Οι δήμοι στις Κυκλάδες πλουτίζουν άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο από τη βαριά βιομηχανία του τουρισμού. Οι κοινωνίες έχουν πια ελάχιστη συνοχή αφού αυτή έχει συντριβεί από την αχαλίνωτη τουριστική ανάπτυξη. Μέσα σε λίγες δεκαετίες το περιβάλλον έχει κακοποιηθεί βάναυσα και η μορφή των νησιών έχει αλλάξει οριστικά.

Η επιδρομή εκατομμυρίων τουριστών επισκεπτών κάθε χρόνο στις Κυκλάδες έχει δημιουργήσει συνθήκες περιβαλλοντικού ολέθρου. Αυτό φαίνεται σε μια σειρά από θέματα όπως η λειψυδρία και η αντιμετώπισή της (π.χ. γεωτρήσεις, μεγάλο φράγμα στη Νάξο, κλπ), ο τεράστιος όγκος απορριμμάτων και η διαχείρισή τους, η εμπορευματοποίηση των ακτογραμμών, η ανεξέλεγκτη δόμηση, η εξαφάνιση της αγροτικής γης προς όφελος της τουριστικής χρήσης, η άγρια εκμετάλλευση της ανάγκης για στέγαση (με αποτέλεσμα να μην βρίσκουν σπίτια για να νοικιάσουν οι εργαζόμενοι ή να εξαναγκάζονται να πληρώνουν υπέρογκα νοίκια), οι διανοίξεις δρόμων καταστρέφοντας ευαίσθητα οικοσυστήματα κλπ.

Ο Καμύ για την Ελλάδα - Αποσπάσματα

«Το καλό και το κακό, ο νικητής κι ο ηττημένος: στην Κόρινθο δύο ναοί γειτονεύουν, ο ένας της Βίας κι ο άλλος της Ανάγκης».

«…αν ο Προμηθέας ξαναγύριζε, οι σημερινοί άνθρωποι θα έκαναν ακριβώς ό,τι και οι θεοί εκείνα τα χρόνια: θα τον κάρφωναν στο βράχο εν ονόματι του ανθρωπισμού που πρώτος εκείνος συμβόλισε. Οι εχθρικές φωνές που θα βλαστημούσαν τότε το νικημένο θα ήταν οι ίδιες που αντηχούν στην αρχή της τραγωδίας του Αισχύλου: οι φωνές της Δύναμης και της Βίας.»

 

«…για τον Προμηθέα η μηχανή αποτελεί αδιάσπαστη ενότητα με την τέχνη. Πιστεύει πως τα σώματα και οι ψυχές μπορούν να ελευθερωθούν ταυτόχρονα».