Πολυτεχνείο 13/11:γιατί πρέπει να τελειώνουμε με τα πτώματα του παρελθόντος

Ονειρώξεις ενός φοιτητικού κινήματος που ζέχνει πτωμαΐνη

Σήμερα (13/11) συνέβησαν πρωτοφανή πράματα, ακόμη και για τα δεδομένα του ελλαδικού σουρεαλισμού. Πρυτάνεις έκλεισαν πρυτανείες και σχολές, τις οχύρωσαν με ματ, ενώ ταυτόχρονα μπάτσοι έσπαγαν στο ξύλο κόσμο σε παγκάκια και σκάλες μετρό, επειδή τολμούσαν να ξεφωνήσουν μέσω τηλεφώνου λέξεις όπως «σύντροφος» ή «αναρχικός». Μ’ αφορμή αυτά καλείται πανεκπαιδευτική πορεία Προπύλαια. Υγιή αντανακλαστικά ως εδώ.

Λίγα λόγια για τον αναρχικό Νίκο Βέλμο

Ξένες σκέψεις, ξένες λέξεις, ξένα έργα, ξένα φερσίματα, να με τι παλεύει η ζωή του Έλληνα λογίου και καλλιτέχνη.
Καλύτερα, πολύ καλύτερα, ν’ ανήκει κανείς στον κύκλο των αποπατοκαθαριστών, παρά στον καλλιτεχνικό και λογογραφικό κύκλο των Ελλήνων. Εκείνα που λέει κι εκείνα που κάνει δεν λέγονται. Ό,τι κακό κι αν πει κανείς γι’ αυτόν, είναι λίγο. Όσο σκληρά κι αν του φερθεί, έχει δίκιο. Κύκλος που ζει για την εντύπωση, με ιδανικό του το χρήμα, που περιφρονεί τον αφανή και θαυμάζει τον τραπεζίτη, κύκλος που ’χει πάντοτε για γνώμη του τη γνώμη του άλλου, που μεταμελείται μέχρι θανάτου για τα έργα του, κύκλος που όλα τα πουλεί, όλα τα συμβιβάζει, μα και όλα τα εκμεταλλεύεται για τον εαυτό του.[…]  Νίκος Βέλμος, Λογίων και καλλιτεχνών το ανάγνωσμα

Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας (Απεργία πείνας Ν. Ρωμανού)

Την περασμένη άνοιξη έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις μέσα από τη φυλακή και πέρασα σε μια πανεπιστημιακή σχολή στην Αθήνα. Με βάση τους δικούς τους νόμους, λοιπόν, από τον Σεπτέμβρη δικαιούμαι να αρχίσω να παίρνω εκπαιδευτικές άδειες από τη φυλακή για να παρακολουθώ το πρόγραμμα της σχολής.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας.

Ζίγκμουντ Μπάουμαν: Η εποχή μας είναι ξανά μια εποχή φόβων

Παράξενη αλλά τόσο κοινή και οικεία σε όλους μας είναι η ανακούφιση που νιώθουμε, και η αιφνίδια συρροή ενέργειας και θάρρους, όταν μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα ανησυχίας, αγωνίας, σκοτεινών προαισθημάτων, ημερών γεμάτων φόβο και άγρυπνων νυχτών, αντιμετωπίζουμε τελικά τον πραγματικό κίνδυνο: μια απειλή την οποία μπορούμε να δούμε και να αγγίξουμε. Ή ίσως αυτή η εμπειρία να μην είναι τόσο παράξενη όσο φαίνεται αν, επιτέλους, μαθαίνουμε τι κρυβόταν πίσω από αυτό το ασαφές αλλά πείσμον αίσθημα κάποιου πράγματος φρικτού και προορισμένου να συμβεί, που συνέχιζε να δηλητηριάζει τις μέρες κατά τις οποίες θα έπρεπε να χαιρόμαστε, για κάποιο λόγο όμως δεν μπορούσαμε – και που έκανε τις νύχτες μας άγρυπνες … Τώρα που γνωρίζουμε από που έρχεται το πλήγμα, γνωρίζουμε επίσης, αν μη τι άλλο, τι μπορούμε να κάνουμε για να το αποκρούσουμε – ή τουλάχιστον έχουμε μάθει πόσο περιορισμένη είναι η ικανότητά μας να βγούμε αλώβητοι και τι είδους απώλεια, ή βλάβη, ή πόνο, πρέπει να περιμένουμε.

Περί ψύχραιμων και θερμόαιμων

Οι κροκόδειλοι λουφάζουν στην όχθη, για να κάνουν ταμείο όταν έρθει η ώρα.

Η ψυχραιμία (αγγλιστί cold blood, γαλλιστί sang froid, ιταλιστί sangue fredo) σημαίνει, αναλόγως, το ψυχρό, το παγωμένο ή ακόμη και το παγερό, για να μην πούμε το κατεψυγμένο, αίμα που έχει κάποιος. Όταν το αίμα είναι απλώς ψυχρό, σαν αυτό που πρέπει να έχει ο τερματοφύλακας τη στιγμή του πέναλτι ώστε να «ψωνίσει» τον αντίπαλο, αυτός που το διαθέτει επαινείται ως ψύχραιμος. Όταν το αίμα πάει προς το παγερό, τότε μπορεί κάποιοι να θεωρήσουν τον κάτοχό του αδιάφορο, αναίσθητο και άλλα όχι πολύ τιμητικά, που αρχίζουν από το στερητικό άλφα. Εκτός κι αν ανήκει στην ευγενή συνομοταξία των ερπετών, φιδιών, σαυρών, κροκοδείλων κ.λπ., που, αν δεν με απατά η μνήμη μου, δεν έχουν ακριβώς ψυχρό αίμα, αλλά απλώς αλλάζουν θερμοκρασία -και πιθανώς φρονήματα και συμπεριφορά- ανάλογα με το περιβάλλον και ανεξαρτήτως συναισθημάτων.

Μεταφρασμένη συνέντευξη της DAF για Κομπάνι

Συνέντευξη με την Αναρχική Επαναστατική Δράση (DAF) στην εφημερίδα Meydan 

Εδώ και δύο χρόνια, στη Ροτζάβα του ανατολικού Κουρδιστάν, οικοδομούνται τα θεμέλια της κοινωνικής επανάστασης. Έχοντας αυτό κατά νου, είναι δύσκολο να αγνοήσουμε το γεγονός ότι η βάση της επίθεσης εναντίον του Κομπάνι είναι οι πολιτικές σκοπιμότητες του τουρκικού Κράτους και του διεθνούς καπιταλισμού. Οι Abdülmelik Yalcin and Merve Dilber από την Αναρχική Επαναστατική Δράση (Revolutionary Anarchist Action) βρέθηκαν στο Suruc στα σύνορα με το Κομπάνι, από τη πρώτη μέρα της αντίστασης εναντίον των προσπαθειών συσκότισης της επανάστασης του λαού, σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους ανθρώπους της περιοχής. Μιλήσαμε μαζί τους για την αντίσταση του Κομπάνι και για την Επανάσταση στη Ροτζάβα.