«Οι δαπάνες για εξόφληση βραχυπρόθεσμων τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίες από το 2011 έως το 2013 περιλαμβάνουν μόνο έντοκα γραμμάτια ιδιωτικού τομμέα, ενώ από το 2014 περιλαμβάνουν και repos, εκτιμάται ότι το 2015 θα ανέλθουν συνολικά σε 740.460 εκατ. ευρώ, έναντι 129.107 εκατ. ευρώ το 2014. (πίνακας 4.7)»
Αν ζαλιστήκατε, ή θεωρήσατε ότι πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, θα το επαναλάβουμε: 740.469 εκατομμύρια ευρώ δηλαδή 740 δις ευρώ εκ των οποίων τα 40 δις είναι έντοκα γραμμάτια και τα 700 δισεκατομμύρια είναι τα περίφημα ECPs (Euro Commercial Papers) με τα οποία θα ασχοληθούμε παρακάτω…
Βλέπε και πίνακα 4.7 (Εξοφλήσεις Βραχυχρόνιου Χρέους) στην ίδια σελίδα.
Τι είναι, όμως, τα ECPs;
Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει το IMF[2] (ΔΝΤ) είναι ανασφάλιστοι τίτλοι με την μορφή υποσχετικής (promissory) με βραχυχρόνια διάρκεια ωρίμανσης (συνήθως ολίγων εβδομάδων) που εκδίδονται από μεγάλους οργανισμούς και εταιρίες και πωλούνται με σκοπό την εξασφάλιση ρευστότητας και αποτελούν λύση ανάγκης. Επειδή δεν είναι ασφαλισμένο έναντι μη εξόφλησης, αυτός που το εκδίδει πρέπει να διαθέτει αξιοπιστία ώστε να βρει αγοραστές.
Είναι μια αρκετά συνηθισμένη πρακτική βραχυχρόνιου δανεισμού στον ιδιωτικό τομέα κυρίως από μεγάλες εταιρίες και τράπεζες, ενώ υπάρχει και η σχετική αγορά ECPs. Τα κράτη προκειμένου να εξασφαλίσουν ολιγοήμερη πρόσβαση σε συνάλλαγμα μπορούν σε έκτακτες περιπτώσεις να εκδώσουν commercial papers. Στη ζώνη του ευρώ, το διατραπεζικό επιτόκιο Euribor χρησιμοποιείται ως βάση για το επιτόκιο των ECPs[3]
Ωστόσο, δεν θεωρείται «ορθόδοξη» μέθοδος δανεισμού για ένα κράτος («κρυφό» χρέος) και η καταφυγή στα ECPs δείχνει σημαντικά προβλήματα ρευστότητας. Στις αρχές του φθινόπωρου του 2009 μια «κρυφή» άντληση ρευστότητας 4 δις μέσω ECPs από το ελληνικό υπουργείο οικονομικών προκάλεσε έντονες συζητήσεις και προβληματισμό.[4] Βρισκόμασταν ακόμα στην εποχή τού «λεφτά υπάρχουν», κατ’ ουσίαν όμως το ελληνικό δημόσιο είχε χρεοκοπήσει από τις αρχές του 2009. Βέβαια ο Σταθάκης, τότε καθηγητής Οικονομικών έλεγε και ξανάλεγε ότι «Τα κράτη συνήθως δεν χρεοκοπούν»,[5] μια ρήση που παπαγάλιζαν πρόθυμα οι αριστερές δυνάμεις μαζί με τα «παραμύθια χωρίς δράκο», που διάβαζαν κάθε βράδυ στους οπαδούς τους.
Τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού μιλούν από μόνα τους. Έχουμε να κάνουμε με μια τρομακτική εκτίναξη του βραχυχρόνιου δανεισμού του ελληνικού κράτους το 2015. Την ίδια στιγμή το επιτόκιο βραχυχρόνιου δανεισμού εμφανίζεται αυξημένο (2.97% τον Σεπτέμβριο του 2015) έναντι του προηγούμενου έτους. (σελ 134 της έκθεσης)
Αν και δεν διευκρινίζεται η διαδικασία μέσα στα έγγραφα του προϋπολογισμού ή άλλα έγγραφα του Υπουργείου Οικονομικών, το ελληνικό δημόσιο (πιθανότατα;) εκδίδει ECPs και αντλεί ρευστότητα δια μέσου της ECP market παράλληλα, φυσικά, με την λεηλασία όποιου διαθέσιμου ρευστού έχει απομείνει σε ασφαλιστικά ταμεία, ΝΠΔΔ κ.ά. Στο παρελθόν σε έκτακτες περιπτώσεις, αλλά σήμερα κατά, κόρον ο υπουργός οικονομικών μπορεί να εκδώσει μια «υποσχετική» και να λάβει μέρος από τα ρευστά διαθέσιμα ενός ταμείου ως δάνειο από το ταμείο. Όταν έρθει η ώρα αποπληρωμής εκδίδει νέα υποσχετική κ.ο.κ.
Με απλά λόγια οι κρατικές και κομματικές συμμορίες, προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία και να ταΐσουν τους πολυέξοδους «στρατούς» από αυλοκόλακες, εκδότες και τραπεζίτες, έχουν «σηκώσει τα ταμεία» σε μια προσπάθεια να μεταφέρουν στο (βραχύ) μέλλον το άγος της ολοκληρωτικής κατάρρευσης. Η πρωτοφανής έλλειψη ρευστότητας που έχει επιβληθεί από το Ευρωκράτος είναι σχεδιασμένη, ώστε η λύση ενός εξευτελισμένου εσωτερικού νομίσματος να φαντάζει υποχρεωτική εξέλιξη.
Για παράδειγμα ας φανταστούμε ένα ασφαλιστικό ταμείο να εξοφλεί την επικουρική σύνταξη στους δικαιούχους με παλιόχαρτα, ελλείψει ρευστού.
Την συνέχεια την ξέρουμε…
Απόγονοι του Κατιλίνα
[1]http://www.mnec.gr/?q=el/content/%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%AD%CE%BA%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-2016
[2] Coordinated Portfolio Investment Survey Guide, Second Edition, International Monetary Fund, 2002, Washington DC. Appendix VI: Definition and Description of Instruments. Σελ 160
[3] Guidelines for Public Debt Management, Accompanying document and selected case studies, IMF-World Bank
[4] Καθημερινή, 30.09.2009 http://www.kathimerini.gr/371362/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/tameiakh-dieykolynsh-anevase-ton-daneismo-sta-60-dis
[5] «Χρεοκοπεί η ελληνική οικονομία; Η απάντηση είναι μονολεκτικά όχι. Οι χώρες, κατά κανόνα, δεν χρεοκοπούν, ως γνωστόν, ούτε διαγράφονται τα χρέη τους.» Αυγή 14.03.2010
Πηγή:anarchypress.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου