KANENΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ,
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
Αυτό που παρακολουθούμε να συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στη
γειτονική χώρα, δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια ενός ολοκλήρου
λάου για αντίσταση στη βαρβαρότητα ενός καθεστώτος που καταδυναστεύει
όχι μονό τους καταπιεσμένους και τους πιο αδύναμους κοινωνικά, αλλά και
το σύνολο των εργαζομένων, των φοιτητών, της νεολαίας και οποιουδήποτε
ζητεί το αυτονόητο αναφορικά με δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες.Το ποτήρι ξεχείλισε με αφορμή την υπεράσπιση του πάρκου Γκεζί στην περιοχή Ταξίμ από ακτιβιστές, το οποίο η κυβέρνηση Ερντογάν προόριζε να καταστρέψει και να χτίσει, στα πλαίσια της ανοικοδόμησης της Κωνσταντινούπολης, η οποία τον τελευταίο καιρό έχει πάρει δραματικές, για το περιβάλλον της πόλης, διαστάσεις. Οι διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν στο πάρκο για να εμποδίσουν την κοπή των δέντρων δεχτήκαν την άγρια επίθεση των γνωστών ένστολων κάφρων, με αποτέλεσμα δεκάδες σοβαρούς τραυματισμούς, γεγονός το οποίο εξόργισε τα πλήθη : σε μερικές μόνο ώρες, μεγάλες μάζες πολιτών άρχισαν να συρρέουν σε όλες τις τουρκικές πόλεις, να διαδηλώνουν και να συγκρούονται με την αστυνομία. Μέχρι και σήμερα, το τίμημα του αγώνα είναι 10 τουλάχιστον νεκροί και πάνω από 1000 τραυματίες, ενώ κανείς δεν αρνείται ότι πρόκειται για εξέγερση εναντίον του κράτους και της κυβέρνησης. Το μέγεθος και η αγριότητα της καταστολής στην Τουρκία, το οποίο έφτασε σε όλες τις γωνιές του κόσμου διαμέσου ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης (τα ΜΜΕ στην Τουρκία αγνοούν ηθελημένα το τι συμβαίνει) διόλου δε μας εντυπωσιάζει καθώς, οι περιπτώσεις δολοφονιών, εξόντωσης και εγκλεισμού σε άθλιες συνθήκες συντρόφων και αγωνιστών μας είναι ήδη γνώστες εδώ και χρόνια. Τα όσα διαδραματίζονται στη γειτονική μας χώρα είναι άπλα το αποκορύφωμα και η αναμενόμενη τακτική τρομοκρατίας ενός φασιστικού κρατικού μηχανισμού απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες, τακτική την όποια, τα ευρωπαϊκά κράτη, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, έχουν ξεκινήσει προ πολλού να υιοθετούν.
Τα πρώτα σημάδια της κρίσης έχουν αρχίσει να φαίνονται στην Τουρκία, όπως και σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες. Η τουρκική ιδιαιτερότητα παρόλα αυτά έγκειται στο γεγονός ότι η «ευρωπαϊκή πορεία» που έχει δώσει γη και ύδωρ στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο να «επενδύσει» σε μια φτωχή οικονομία με πολύ φτηνό εργατικό δυναμικό, δεν «φρόντισε»- και δεν θα την ένοιαζε ποτέ να φροντίσει, για θεμελιώδη δικαιώματα που παραμένουν υπό καθεστώς αμφισβήτησης στη χώρα, όπως και σε αρκετά ακόμη ισλαμικά κράτη : η διατήρηση της πατριαρχίας και της γυναίκειας υποταγής, η πρόσφατη απαγόρευση αλκοόλ και του φιλιού σε δημοσίους χώρους, η προσκόλληση στην μουσουλμανική παράδοση και τον φανατικό πουριτανισμό αποτέλεσαν το εφαλτήριο, μαζί με την ολοένα αυξανόμενη εξαθλίωση της εργατικής τάξης και την προλεταριοποίηση όλο και περισσότερων κοινωνικών στρωμάτων. Σχετικά με το τελευταίο, πολλές είναι οι αιτίες τις εξέγερσης σύμφωνα με τα διεθνή μέσα, ουδείς παρόλα αυτά μπήκε στον κόπο να αναφέρει ότι στην γειτονική χώρα δεν υπάρχει εργατική νομοθεσία, τα μεροκάματα είναι πενιχρά, οι ώρες εργασίας ατέλειωτες κι οι αργίες μη θεσμοθετημένες.
Δεν έχουμε αυταπάτες για το υποκείμενο του αγώνα : στο δρόμο κατέβηκαν από κεμαλιστές, ριζοσπάστες δημοκράτες, μέχρι και οικολόγοι, υπερασπιστές του «ευρωπαϊκού οράματος», αλλά και πλήθος συνδικάτων, εργαζομένων, φοιτητών και μαθητών που αποτελούν μια ετερογενή μάζα ανθρώπων που συνθέτουν τον κορμό των εξεγερμένων. Μείζονος σημασίας είναι όμως για εμάς, η παρουσία και η δημόσια παρέμβαση του αναρχικού κινήματος, το οποίο, τα τελευταία χρονιά έχει πραγματοποιήσει δυναμική εμφάνιση σε κοινωνικό και οργανωτικό επίπεδο στη χώρα. Οι Τούρκοι σύντροφοι αναδεικνύουν μια σειρά από ζητήματα που αφορούν βασικά κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα και προτάσσουν την οριστική σύγκρουση με την κρατική εξουσία και τους υποψηφίους νέους κυβερνητικούς σχηματισμούς που εμφανίζονται ως διάδοχοι του Ερντογάν (κεμαλιστές). Η αντίσταση οφείλει να μην εξαργυρωθεί στην χαοτική βία και τον χουλιγκανισμό, αλλά να ενσωματώσει στην προοπτική της το επαναστατικό όραμα : οι εργαζόμενες μάζες, οι φοιτητές, οι εξεγερμένοι δίνουν τη μάχη να μετατρέψουν την εξέγερση σε οργανωμένη λαϊκή απάντηση με ξεκάθαρους στόχους και προσανατολισμένη δράση. Έτσι μονό η εξέγερση δε θα περάσει στην ιστορία ως μια ακόμη παράγραφος, ως «ένα ακόμη ξέσπασμα» ενάντια στον καπιταλισμό, αλλά ως τα προεόρτια για μια χειραφετημένη από κάθε καταπίεση κι εκμετάλλευση κοινωνία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ.
07.06.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου