ΜΕ ΤΑ ΜΑΤ ΔΙΩ­ΧΤΗ­ΚΑΝ Α­ΠΟ ΤΗΝ Α­ΓΟ­ΡΑ ΤΗΣ ΚΥ­ΨΕ­ΛΗΣ Ο­ΣΟΙ ΤΗΣ Ε­ΔΩ­ΣΑΝ ΖΩΗ

Όταν ο Δή­μος φο­βά­ται το δή­μο



Σε αυτό το χώρο της σελίδας θα υπήρχε το πρόγραμμα εκδηλώσεων της Αγοράς για τον Σεπτέμβρη, οι ώρες και οι μέρες εγγραφών του σχολείου της Αγοράς και η ανακοίνωση της κυριακάτικης μηνιαίας συνέλευσης. Όμως, οι πόρτες της Αγοράς δεν θα ανοίξουν, ακόμα. Φρουρούνται από τα ΜΑΤ και τη Δημοτική Αστυνομία υπό τη στενή επίβλεψη της δημοτικής αρχής του κ. Καμίνη.


Hταν Σάβ­βα­το 18 Αυ­γού­στου, 7 το πρωί ό­ταν οι βιο­καλ­λιερ­γη­τές που ε­τοί­μα­ζαν τους πά­γκους τους εκ­διώχ­θη­καν α­πό την Αγο­ρά πα­ρου­σία του α­ντι­δη­μάρ­χου Κα­θα­ριό­τη­τας κ. Βα­ρε­λά. Επι­τό­που αλ­λάχ­θη­καν κλει­δα­ριές και έ­κτο­τε η πά­ντα α­νοι­χτή στους κα­τοί­κους Αγο­ρά της Κυ­ψέ­λης εί­ναι έ­να α­μπα­ρω­μέ­νο κτί­ριο, χω­ρίς ζωή, ι­δέες, δρά­ση.
Το σχέ­διο της δη­μο­τι­κής αρ­χής νε­φε­λώ­δες. Και ΚΕΠ σκέ­φτο­νται, και α­γο­ρά βιο­καλ­λιερ­γη­τών σκέ­φτο­νται, και με­τα­φο­ρά των υ­πη­ρε­σιών της 6ης Δη­μο­τι­κής Κοι­νό­τη­τας και μα­θή­μα­τα ελ­λη­νι­κώ­ν… Εν ο­λί­γοις, μάλ­λον, σκέ­φτο­νται μια Αγο­ρά που, με­τα­ξύ άλ­λων, θα πε­ρι­λαμ­βά­νει το πρό­γραμ­μα εκ­δη­λώ­σεων που εί­χε μέ­χρι στιγ­μής, χω­ρίς ό­μως αυ­τούς που έ­δι­ναν ζωή στις εκ­δη­λώ­σεις, α­φού τα πά­ντα θέ­λουν να γί­νο­νται υ­πό την ε­πί­βλε­ψη του Δή­μου. Αλή­θεια, πώς θα γί­νουν μα­θή­μα­τα ελ­λη­νι­κών ό­ταν στις εγ­γρα­φές θα υ­πάρ­χει δη­μο­τι­κή α­στυ­νο­μία και οι μα­θη­τές εί­ναι –συ­νή­θως- χω­ρίς χαρ­τιά; Πώς θα γί­νει βιο­λο­γι­κή α­γο­ρά ό­ταν ο Δή­μος ε­πι­τί­θε­ται στους βιο­καλ­λιερ­γη­τές ό­τι εί­ναι πα­ρά­νο­μοι, χω­ρίς πι­στο­ποιη­μέ­να προϊό­ντα; Πώς θα γί­νουν πο­λι­τι­στι­κές εκ­δη­λώ­σεις ό­ταν ο Δή­μος έ­χει ξε­χά­σει ε­δώ και χρό­νια τη λέ­ξη πο­λι­τι­σμός; Πώς θα γί­νουν συ­ζη­τή­σεις πο­λι­τι­κού και κοι­νω­νι­κού προ­βλη­μα­τι­σμού ό­ταν η πο­λι­τι­κή Κα­μί­νη έ­χει πά­ρει σα­φή θέ­ση στο πλάι της μνη­μο­νια­κής κυ­βέρ­νη­σης;

Η Αγο­ρά α­κό­μα ζω­ντα­νή

Οι κά­τοι­κοι, ό­μως, δεν εί­ναι έ­τοι­μοι να πα­ρα­δώ­σουν στο έ­λε­ος του δή­μου ό­σα έ­φτια­ξαν με με­ρά­κι, κό­πο και προ­σω­πι­κό χρό­νο. Συ­ζη­τούν, πα­λεύουν και ορ­γα­νώ­νο­νται για μια Αγο­ρά α­νοι­χτή στη γει­το­νιά και τους κα­τοί­κους. Η Συ­νέ­λευ­ση της Ανοι­χτής Κα­τά­λη­ψης της Δη­μο­τι­κής Αγο­ράς Κυ­ψέ­λης την πε­ρα­σμέ­νη Δευ­τέ­ρα κα­λού­σε σε συ­γκέ­ντρω­ση δια­μαρ­τυ­ρίας και πο­ρεία στο δη­μαρ­χείο. Εκα­το­ντά­δες αλ­λη­λέγ­γυοι στο εγ­χεί­ρη­μα βρέ­θη­καν ε­κεί να δια­δη­λώ­σουν και να διεκ­δι­κή­σουν η Αγο­ρά που λει­τουρ­γού­σε ε­πί 6 χρό­νια να α­νοί­ξει ξα­νά τις πόρ­τες της. Οι δρά­σεις δεν στα­μα­τούν ε­κεί. Ήδη γί­νο­νται μοι­ρά­σμα­τα ε­νη­μέ­ρω­σης και συλ­λο­γή υ­πο­γρα­φών στον πε­ρι­βάλ­λο­ντα χώ­ρο, ε­νώ για την ε­πό­με­νη βδο­μά­δα προ­γραμ­μα­τί­ζε­ται συ­ζή­τη­ση για τις ελ­λεί­ψεις στα σχο­λεία και τους παι­δι­κούς σταθ­μούς (Πέ­μπτη) κα­θώς και συ­ναυ­λία αλ­λη­λεγ­γύης (Σάβ­βα­το). Όλες οι δρά­σεις πε­ρι­στρέ­φο­νται γύ­ρω α­πό δύο αι­τή­μα­τα: «Να φύ­γουν ά­με­σα τα ΜΑΤ και οι δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής. Η Δη­μο­τι­κή Αγο­ρά να ε­πι­στρέ­ψει στα χέ­ρια των κα­τοί­κων. Να ξα­να­γί­νει χώ­ρος α­νοι­χτός, α­ντιε­μπο­ρι­κός και αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νος. Μια πραγ­μα­τι­κή κυ­ψέ­λη ε­πι­κοι­νω­νίας για τη γει­το­νιά μας».
Η ά­με­ση ε­πα­να­λει­τουρ­γία του σχο­λείου της Αγο­ράς εί­ναι μια α­κό­μα ε­πι­τα­κτι­κή α­νά­γκη για τη γει­το­νιά. Αλλά με τι ό­ρους; Όπως υ­πο­γραμ­μί­ζει και α­να­κοί­νω­ση του σχο­λείου, η δη­μο­τι­κή αρ­χή «ξαφ­νι­κά κό­πτε­ται για έ­να δια­τη­ρη­τέο κτί­ριο, σ’ έ­ναν τό­πο ό­που τα πά­ντα ρη­μά­ζουν. Ανα­κα­λύ­πτει την ο­μορ­φιά της Αγο­ράς της Κυ­ψέ­λης που έ­ξι χρό­νια τώ­ρα, ορ­θά­νοι­χτη, προ­σκα­λού­σε τον κά­θε πε­ρα­στι­κό να τη δια­σχί­σει, να την πε­ριερ­γα­στεί, ί­σως και να κά­τσει λί­γο πα­ρα­πά­νω. Και τε­χνηέ­ντως και υ­πο­κρι­τι­κά διαρ­ρέει -και­ρό τώ­ρα- ό­τι το Ανοι­χτό Σχο­λείο για τους με­τα­νά­στες θα τύ­χει «ευ­νοϊκής με­τα­χεί­ρι­σης» α­πό την πλευ­ρά της δη­μο­τι­κής αρ­χής (ά­ρα­γε και της δη­μο­τι­κής α­στυ­νο­μίας;) Ξε­χνά ί­σως ό­τι το Ανοι­χτό Σχο­λείο της Αγο­ράς, ό­πως και ό­λα τα σχο­λεία για με­τα­νά­στες που λει­τουρ­γούν με ε­θε­λο­ντές, στη­ρίχ­θη­κε σε μια και μό­νη πα­ρα­δο­χή: ό­τι δεν υ­πάρ­χουν πα­ρά­νο­μοι άν­θρω­ποι, πα­ρά μό­νο έ­κνο­μες πο­λι­τι­κές και συ­μπε­ρι­φο­ρές που ε­ξα­θλιώ­νουν και διαι­ρούν».
Στο πλευ­ρό του εγ­χει­ρή­μα­τος στέ­κο­νται και οι δη­μο­τι­κές πα­ρα­τά­ξεις Ανοι­χτή Πό­λη και Ανταρ­σία στις Γει­το­νιές της Αθή­νας.
«Η Ανοι­χτή Πό­λη κα­ταγ­γέλ­λει το αιφ­νι­δια­στι­κό σφρά­γι­σμα της δη­μο­τι­κής α­γο­ράς της Κυ­ψέ­λης α­πό τη Δη­μο­τι­κή Αρχή και μά­λι­στα στα μέ­σα Αυ­γού­στου. Η α­πο­κα­τά­στα­ση της α­γο­ράς εί­ναι προ­φα­νώς α­να­γκαία ό­πως και η συμ­βο­λή του δή­μου. Μπο­ρεί και πρέ­πει να γί­νει στα πλαί­σια δια­βού­λευ­σης με τη Συ­νέ­λευ­ση Λει­τουρ­γίας της α­γο­ράς, με τους κα­τοί­κους και τους συλ­λό­γους που λει­τουρ­γούν, με τε­ρά­στια ε­πι­τυ­χία, στο χώ­ρο έ­ξι ο­λό­κλη­ρα χρό­νια και που χω­ρίς αυ­τούς, σή­με­ρα, στη θέ­ση της α­γο­ράς θα βρι­σκό­ταν κά­ποιο πο­λυώ­ρο­φο τσι­με­ντέ­νιο κτή­ριο». Η Ανταρ­σία στις Γει­το­νιές της Αθή­νας κά­νει λό­γο για «κα­τα­σταλ­τι­κό κα­τή­φο­ρο του δη­μάρ­χου Κα­μί­νη» ση­μειώ­νο­ντας πως την ώ­ρα που «οι υ­πη­ρε­σίες ρη­μά­ζουν εξ αι­τίας της πο­λι­τι­κής των Μνη­μο­νίων που α­παι­τούν α­πο­πλη­ρω­μή του χρέ­ους, ε­πι­λέ­γει την κα­τα­στο­λή των κι­νη­μά­των συμ­με­τέ­χο­ντας στη χυ­δαία εκ­στρα­τεία α­πο­προ­σα­να­το­λι­σμού της ορ­γής του κό­σμου α­πό μια συ­γκυ­βέρ­νη­ση που ε­τοι­μά­ζει πε­ρι­κο­πές και παί­ζει το χαρ­τί του νό­μου και της τά­ξης αλ­λά και του πιο α­πάν­θρω­που ρα­τσι­σμού».
Ο δή­μαρ­χος, ό­μως, σε τη­λε­ο­πτι­κή πα­ρέμ­βα­ση στην εκ­πο­μπή Πρώ­τη Γραμ­μή του Σκάι ή­ταν ξε­κά­θα­ρος για τις προ­θέ­σεις του Δή­μου: «Δεν νο­εί­ται δη­μό­σιος χώ­ρος -εί­τε εί­ναι πα­νε­πι­στή­μιο, εί­τε εί­ναι Δη­μο­τι­κή Αγο­ρά, εί­τε εί­ναι δρό­μος, εί­τε ο­τι­δή­πο­τε- να κα­τα­λαμ­βά­νε­ται α­πό ο­μά­δες που α­πο­φα­σί­ζουν να διεκ­δι­κή­σουν το δί­κιο τους με αυ­τό τον τρό­πο. Διε­ξα­γό­ντου­σαν ε­κεί κά­ποιες δρα­στη­ριό­τη­τες. Δεν έ­χει κα­νέ­να λό­γο ο Δή­μος να μην τις υιο­θε­τή­σει, να μην τις προ­α­γά­γει, (…) Θα μπουν στην αρ­χή κά­ποιες υ­πη­ρε­σίες του Δή­μου για να εί­ναι ζω­ντα­νό το κτί­ριο και σε συ­νερ­γα­σία με τους φο­ρείς, τις ε­νώ­σεις κα­τοί­κων, τους συλ­λό­γους, τα σω­μα­τεία της πε­ριο­χής το κτί­ριο θα δο­θεί στις δρα­στη­ριό­τη­τες της γει­το­νιάς. Πρέ­πει να ε­πι­στρέ­ψει στους κα­τοί­κους».

Πε­ρί κα­τα­λη­ψιώ­ν…

Κα­τά τη δη­μο­τι­κή αρ­χή, λοι­πόν, η «κα­τά­λη­ψη» δεν σέ­βε­ται τους κα­νό­νες δη­μο­κρα­τίας, ε­νώ η Αγο­ρά, μέ­χρι τώ­ρα, δεν α­νή­κε στους κα­τοί­κους, αλ­λά σε «κα­τα­λη­ψίες» α­γνώ­στου προ­ε­λεύ­σεως –τι και αν το εγ­χεί­ρη­μα της Αγο­ράς εί­χε χα­ρα­κτη­ρι­στεί ως «πεί­ρα­μα δη­μο­κρα­τίας», τι και αν οι κα­τα­λή­ψεις χρό­νια τώ­ρα έ­χουν α­πο­τε­λέ­σει το μέ­σο για διεκ­δί­κη­ση και κα­τά­κτη­ση δι­καιω­μά­των και ε­λευ­θε­ριών. Πα­ρα­θέ­του­με α­πό­σπα­σμα α­πό άρ­θρο του Θα­νά­ση Χει­μω­νά, υ­πο­ψή­φιου βου­λευ­τή με το ΠΑ­ΣΟΚ στις προ­η­γού­με­νες ε­κλο­γές, που ί­σως δί­νει μια ει­κό­να για την Κα­τά­λη­ψη της Αγο­ράς Κυ­ψέ­λης [Τα Νέα, 30/8/2012]:
«Στην Ελλά­δα, ό­ταν α­κού­με τη λέ­ξη “κα­τά­λη­ψη”, το μυα­λό μας πά­ει σε μια πο­λύ γλα­φυ­ρή ει­κό­να: έ­να σκο­τει­νό αλ­λά ευ­ρύ­χω­ρο δω­μά­τιο γε­μά­το μού­χλα και μια πα­ρέα α­πό μαλ­λιά­δες, οι ο­ποίοι, υ­πό την ε­πή­ρεια α­κα­το­νό­μα­στων ου­σιών, κα­τα­στρώ­νουν μοχ­θη­ρά σχέ­δια για τη βίαιη α­να­τρο­πή του πα­γκό­σμιου status quo.
Πράγ­μα­τι, το στε­ρεό­τυ­πο αυ­τό συ­χνά α­ντα­πο­κρί­νε­ται στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Από προ­σω­πι­κή ά­πο­ψη, ό­μως, γνω­ρί­ζω πως η Δη­μο­τι­κή Αγο­ρά της Κυ­ψέ­λης εί­ναι κά­τι τε­λείως δια­φο­ρε­τι­κό.
Τό­σο ε­γώ ό­σο και αρ­κε­τοί συ­νά­δελ­φοί μου συγ­γρα­φείς έ­χου­με στο πα­ρελ­θόν πα­ρου­σιά­σει βι­βλία μας στον συ­γκε­κρι­μέ­νο χώ­ρο. Εναν χώ­ρο που ε­πί­σης φι­λο­ξε­νεί συ­ναυ­λίες, θε­α­τρι­κές πα­ρα­στά­σεις κα­θώς και δω­ρεάν μα­θή­μα­τα ελ­λη­νι­κών σε με­τα­νά­στες. Πο­τέ δεν πα­ρα­τή­ρη­σα κά­τι «πε­ρίερ­γο», πο­τέ δεν εί­δα κά­ποια ε­στία έ­ντα­σης, κά­ποιο «σκη­νι­κό» που θα με προ­βλη­μά­τι­ζε, που θα με ε­νο­χλού­σε. Αντί­θε­τα, συ­νά­ντη­σα Κυ­ψε­λιώ­τες κά­θε η­λι­κίας αλ­λά και κά­θε πο­λι­τι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού (έ­στω και αν η «κα­τά­λη­ψη» αυ­τή έ­χει γί­νει α­πό ά­το­μα που πρό­σκει­νται στην ε­ξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Αρι­στε­ρά) να συμ­με­τέ­χουν με ό­ρε­ξη και εν­θου­σια­σμό σε πο­λι­τι­στι­κές εκ­δη­λώ­σεις α­πό τις ο­ποίες η Πο­λι­τεία τούς έ­χει, ε­δώ και χρό­νια, α­πο­κλεί­σει.
Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα α­πο­τε­λεί η τε­λευ­ταία πα­ρου­σία­ση βι­βλίου μου στην Αγο­ρά. Δί­πλα μου ο κα­λός φί­λος και συν­συγ­γρα­φέ­ας Δη­μή­τρης Μα­μα­λού­κας και στο κοι­νό ο α­γα­πη­μέ­νος (και βέ­ρος Κυ­ψε­λιώ­της) ο­μό­τε­χνος Μέ­νης Κου­μα­ντα­ρέ­ας. Το εν λό­γω event πραγ­μα­το­ποιή­θη­κε στις αρ­χές του πε­ρα­σμέ­νου Ιου­νίου, α­νά­με­σα στις δύο τε­λευ­ταίες προ­ε­κλο­γι­κές α­να­με­τρή­σεις. Την ε­πο­χή δη­λα­δή που κα­τέ­βαι­να υ­πο­ψή­φιος βου­λευ­τής με το ΠΑ­ΣΟΚ! Οπως α­σφα­λώς κα­τα­λα­βαί­νε­τε, σε έ­να «αυ­τό­νο­μο α­ναρ­χο­κρα­τού­με­νο στέ­κι» έ­νας πο­λι­τευ­τής του Κι­νή­μα­τος θα εί­χε α­πο­μα­κρυν­θεί ση­κω­τός και με συ­νο­πτι­κές δια­δι­κα­σίες πριν α­κό­μη προ­λά­βει να κα­λη­σπε­ρί­σει το φι­λο­θέ­α­μον κοι­νό. Στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση, ό­μως, η πα­ρου­σία­ση ο­λο­κλη­ρώ­θη­κε χω­ρίς πα­ρα­τρά­γου­δα και έ­πει­τα α­πό δυο-τρεις (κε­ρα­σμέ­νες) μπί­ρες ο πα­σο­κτζής συγ­γρα­φέ­ας μας ε­πέ­στρε­ψε σπί­τι του, σώος και α­βλα­βής».
Για την Αγο­ρά έ­γρα­ψε και η Λώ­ρη Κέ­ζα στο Βή­μα: «...Στη μέ­ση της Φω­κίω­νος Νέ­γρη βρί­σκε­ται η Δη­μο­τι­κή Αγο­ρά, έ­να κτί­σμα του 1935 που ε­ρεί­πω­νε. Ήταν κλει­στή για ε­πτά χρό­νια ό­ταν α­νέ­λα­βαν δρά­ση οι γεί­το­νες. Δεν έ­γι­νε κα­μία θε­α­μα­τι­κή αρ­χι­τε­κτο­νι­κή πα­ρέμ­βα­ση, α­πλά κα­θα­ρί­στη­κε και γέ­μι­σε αν­θρώ­πους. Ζω­ντά­νε­ψε. Γί­νο­νται πε­ρί τις ε­κα­τό εκ­δη­λώ­σεις τον χρό­νο. Δεν υ­πάρ­χει κα­μία φα­ντα­σμα­γο­ρία ού­τε ε­πι­ση­μό­τη­τες (...) Δεν εί­ναι εκ­δη­λώ­σεις ε­πι­πέ­δου Megaron Plus ού­τε κά­ποια συ­ναυ­λία θα μπο­ρού­σε να α­ντα­γω­νι­στεί τις πα­ρα­γω­γές του Παλ­λάς. Υπάρ­χει μια αί­σθη­ση χει­ρο­ποίη­του (...) Εί­ναι έ­νας πρω­το­βάθ­μιος χώ­ρος τέ­χνης, ό­που δεν χρειά­ζο­νται ατ­ζέ­ντη­δες, γκα­λε­ρί­στες, εκ­δό­τες, μά­νατ­ζερ... Στη Δη­μο­τι­κή Αγο­ρά Κυ­ψέ­λης λοι­πόν δεν συ­χνά­ζουν ού­τε βάν­δα­λοι ού­τε α­λη­τά­μπου­ρες. Ο Δή­μος θα μπο­ρού­σε να τους στη­ρί­ξει σε αυ­τό που ή­δη κά­νουν ε­πι­τυ­χώς, α­ντί να τους διώ­χνει κα­κήν κα­κώς».

Ιωάν­να Δρό­σου

Πε­ρισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρίες για τις δρά­σεις και εκ­δη­λώ­σεις της Αγο­ράς στο www.agorakypselis.gr


Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι πιο παλιοί

• Η κατάληψη στην Ελλάδα δεν ανακαλύφθηκε από κάποιους περίεργους απροσάρμοστους καταστροφείς. Αποτέλεσε αποτελεσματικό και πρωτότυπο μέσο στα χέρια κυρίως της ανανεωτικής κομμουνιστικής αριστεράς στο φοιτητικό κίνημα, με τη δημιουργική μορφή της «λειτουργικής κατάληψης», μια παραλλαγή της «ανοιχτής κατάληψης» της Αγοράς. Που δεν κλείνει τις πόρτες ενός φρουρίου καθαρότητας -ιδεολογικής ή πολιτικής- εν αναμονή της επανάστασης, αλλά δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να μετάσχουν σε ένα γίγνεσθαι ταυτόχρονα ανατρεπτικό και δημιουργικό.
• Από την άλλη, η έννοια του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου, όπως είναι η Αγορά της Κυψέλης, είναι συνυφασμένη με την αυτοτέλεια, την ανεμπόδιστη συμμετοχή όσων σέβονται τις δημοκρατικές λειτουργίες και την ανεξαρτησία από κάθε αρχή. Δεν μπορεί κατά κανένα τρόπο να λειτουργεί ένας αυτοδιαχειριζόμενος χώρος υπό την εποπτεία κάποιων, που φοβούνται μήπως παρεκτραπεί η αυτοδιαχείριση σε αυτό που ακριβώς είναι: αυθύπαρκτη πρωτοβουλία πολιτών. Ούτε μπορεί να τεθεί υπό προϋποθέσεις άλλες πέρα από το σεβασμό της άμεσης δημοκρατίας και των δημοκρατικών αρχών που τη διέπουν. Διαφορετικά, από αυτοδιαχειριζόμενος γίνεται αυτοαναφορικός χώρος, αν όχι αυτιστικός.
Ας μην ξεχάσουμε τόσο γρήγορα ότι τα πρώτα σημάδια εξαλλαγής των χειραφετητικού πυρήνα της οκτωβριανής επανάστασης ήρθαν όχι με τον Στάλιν, αλλά με την καταστολή της Κροστάνδης (τηρουμένων, πάντα, των αναλογιών -αλλά εξ όνυχος τον λέοντα...)

Χ.Γ.

Πηγή epohi.gr