Και βρισκεται εδώ
Γράφει το εξής στην εισαγωγή του, και διακρίνει έναν από τους κύριους λόγους που δεν αναπτύχθηκε ένα μαζικό φασιστικό κίνημα στην Ελλάδα του μεσοπολέμου .
« …Στην Ελλάδα κάθε τέτοια κίνηση ξεκινούσε αρχικά ως ελπιδοφόρα προσπάθεια, για να καταλήξει στα ίδια πρόσωπα και τους ίδιους μηχανισμούς που τη σχημάτιζαν αρχικά. Ίσως βέβαια να φταίει το γεγονός ότι ο χώρος αυτός από την πρώτη στιγμή πρακτορεύτηκε, καθοδηγήθηκε και τέλος κυριεύθηκε από τις εγχώριες υπηρεσίες ασφαλείας, ενώ για πολλά χρόνια υπήρχε στα μέλη η εσφαλμένη αντίληψη ότι ο στρατός και η αστυνομία ήταν "δικοί μας". Μια εντύπωση που υπήρξε τόσο αφελής όσο και καταστροφική για το εθνικιστικό κίνημα …».
Γράφω σχετικά:
«… Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο Χίτλερ ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως έμμισθος πράκτορας της ασφάλειας εντεταλμένος να παρακολουθεί τις συνελεύσεις ενός ψευτο εργατικού κόμματος [7] . Εδώ να κάνουμε μια μικρή παρένθεση και να πούμε πως η έννοια του παρακράτους – παρακρατικός, είναι όρος που χρησιμοποιήθηκε από την αριστερά, ιδιαίτερα μετά τη δολοφονία του Λαμπράκη. Είναι ένας ψευδής διαχωρισμός, γιατί μπορεί να σημαίνει από τη μια μεριά το νομιμοποιημένο συντεταγμένο κράτος και από την άλλη το παρα- του κράτους, το μη νομιμοποιημένο.
Μια πιο σωστή έννοια είναι το «βαθύ κράτος», δηλαδή ένα κράτος μέσα στο κράτος. Δεν παίζουμε με τις έννοιες. Αλλά θέλουμε να πούμε πως το κράτος έχει τη μορφή του Ιανού, δηλαδή έχει δύο πρόσωπα [8]. Το κράτος και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα σώματα ασφαλείας και οι κατασταλτικές δυνάμεις, δεν αυτοκινητοποιούνται (αν το έκαναν αυτό μέσα στα ισχύοντα συνταγματικά πλαίσια θα ήταν στάση). Παίρνουν πάντα εντολές από την εκάστοτε πολιτική – κυβερνητική εξουσία. Έτσι ανάλογα με τις πολιτικές συγκυρίες και τα συμφέροντα της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας χρησιμοποιούνται οι φασιστικές – ναζιστικές οργανώσεις μέσα από τη μεθοδολογία της πέμπτης φάλαγγας.
Ανάλογα με το τι συμφέρει ή όχι τη δεδομένη στιγμή ενεργοποιούνται ή αδρανοποιούνται αυτές οι οργανώσεις. Είναι η συστημική εφεδρεία που δρα ως ένα σημείο χωρίς να υπερβεί τα εσκαμμένα που ορίζονται από την πολιτική συγκυρία. Αν υπερβούν αυτά τα εσκαμμένα, το κράτος δεν έχει πρόβλημα να τις καταστείλει (βλέπε υπόθεση Λαμπράκη κλπ). Ποτέ όμως δεν κόβουν τους δεσμούς τους με το κράτος και τον ομφάλιο λώρο που τις συνδέει ιδιαίτερα με τα σώματα ασφαλείας [9]... »
2. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και σαν φάρσα και σαν τραγωδία, σαν τραγωδία από την μεριά των θυμάτων από την δράση της χρυσής αυγής και σαν φάρσα από την μεριά του πολιτικού σκηνικού που διαμορφώνεται , μας υπολείπεται το πραξικόπημα της μπυραρίας και το ο «αγών» μου από την μεριά των εγχώριων ναζιστών για να κλείσει ο κύκλος της ελληνικής εκδοχής εν έτει 2013 της «δημοκρατίας της Βαϊμάρης». Αλλά ας αφήσουμε τους αστεϊσμούς και ας σκεφτούμε τα εξής :
Ότι αφού δημιούργησαν τάγματα εφόδου οι νεοναζί τα οποία αποζητούν δράση για να δικαιολογήσουν την δημιουργία τους, ανοίγουν έναν πρώτο κύκλο αίματος ενάντια στους μετανάστες ο οποίος κατά πώς φαίνεται «κλείνει» και αρχίζει ένας νέος κύκλος ενάντια στους αντιφασίστες . Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα εντάσσεται μέσα σε αυτόν τον νέο κύκλο που αφενός προσφέρει αίμα και τιμή στα αιματολάγνα τάγματα εφόδου και αφετέρου θα αποτελούσε ένα πείραμα για να καταγραφεί ο βαθμός αντίδρασης των αντιφασιστών. Η αναγκασμένη σύλληψη του δράστη της δολοφονίας του Παύλου από τους μπάτσους -και λέω αναγκασμένη λόγω του ότι υπήρχαν πολλοί αυτόπτες μάρτυρες- ανέτρεψε τον σχεδιασμό που είχαν και δρομολόγησε τις παραπέρα εξελίξεις που όλοι γνωρίζουμε.
Ο Παύλος τους πρόσφερε μια πρώτης τάξεως νοηματοδοτούμενη ευκαιρία να ανοίξουν τον δεύτερο κύκλο αίματος σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου στην αρχή χαμηλής και αργότερα μεγάλης έντασης με στόχο την εξόντωση του αντιπάλου και τελικά την αποσταθεροποίηση με βλέψεις για την κατάληψη της εξουσίας βλέποντας ότι οι σφυγμομετρήσεις τους έφερναν στις μεν βουλευτικές πολύ ψηλά στις δε δημοτικές ακόμα και δεύτερο κόμμα. Μέσα στον κομπασμό τους όπως κάνουν πολλοί εξουσιολάγνοι πήραν τα μυαλά τους αέρα, «λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο» και προσπάθησαν να αυτονομηθούν από την πολιτική πατρωνία τους, το κράτος .
Ο ξενοδόχος που είναι η ντόπια αλλά και η διεθνή πολιτικό- οικονομική ελίτ όχι μόνο δεν θα ανεχτεί την αλλαγή του πολιτικό- οικονομικού στάτους στην Ελλάδα αλλά δεν ανέχεται τον αρχαϊκό ολοκληρωτισμό της χρυσής αυγής (είναι και θέμα αισθητικής ), με άρβυλα, μουστακαλήδες και λαμπάδες. Ο νέος σύγχρονος ολοκληρωτισμός της κατάστασης εξαίρεσης τύπου matrix, είναι ο δημοκρατικός μανδύας στον αντίποδα της κατάστασης έκτατης ανάγκης, είναι το κράτος δικαίου αφού πρώτα έχει εξαιρέσει την μεγάλη μάζα των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων ανθρώπων από την σύνταξη αυτού του δικαίου . Το δίκαιο το συντάσσουν και το επιβάλλουν οι ισχυροί επάνω στους ανίσχυρους. Γι αυτό οι προγονοί μας προλετάριοι έλεγαν στον ύμνο της Πρώτης Διεθνούς «το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει σαν βροντή σαν κεραυνός»
3. Αρκετοί «εξεπλάγησαν» με το τριαδικό σύστημα εξουσίας της χρυσής αυγής , τι είναι αυτό τι αρχαϊσμός είναι αυτός στη εποχή μας της συλλογικής εξουσίας και της διαβούλευσης. Αλήθεια ποιο κόμμα δεξιό ή αριστερό και σε ποιο κράτος δεν εδράζει στους κόλπους του το ολιγαρχικό σύστημα είτε με μορφή φιλελεύθερη είτε με μορφή αυταρχική – ολοκληρωτική και σε πολλές περιπτώσεις τη λατρεία και το άρχειν ενός προσώπου.
Εννοώ και επιμένω ότι οι πραγματικοί αντιφασίστες είναι εκείνοι που έχουν εκδιώξει ως αντί- ανθρώπινο από τους κύκλους τους και από το μυαλό τους την αρχή της ιεραρχίας και κυριαρχίας δηλαδή του αστισμού, που στον φασισμό βρίσκουν την πιο ακραία τους εκδοχή.
"...Από την εποχή που εμφανίστηκε η ιεραρχία και η κυριαρχία στην ανθρωπότητα και μέχρι σήμερα, όλα τα συστήματα είναι συστήματα διαχείρισης των ανθρώπων. Θα έρθει ο καιρός που θα περάσουμε από τα συστήματα διαχείρισης των ανθρώπων στα συστήματα διαχείρισης των πραγμάτων.
Κάτω η κυριαρχία..."
Πηγή eleftheriakos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου