Μανιφέστο για μια νέα Ευρώπη

Του
Αργύρη Παναγόπουλου

Η λέξη ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί από τις αρχές Μαΐου στο νέο απελευθερωτικό σύνθημα των λαών της Νοτίου Ευρώπης και όχι μόνο. Οι λαοί της Ευρώπης είδαν ότι μέσα από τα σύννεφα των χημικών και το κοινωνικό σφαγείο της λιτότητας στην Αθήνα υπάρχει ελπίδα.

Σε όλη την Ευρώπη, στους χώρους δουλειάς, τις πλατείες και τα πανεπιστήμια εκατομμύρια εργαζόμενοι, άνεργοι, γυναίκες, φοιτητές και πολίτες που πλήττονται από τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα, αναγνώρισαν στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το μήνυμα για την αλλαγή της πολιτικής στην Ευρώπη. Οι άνθρωποι αυτοί καταλαβαίνουν ότι η επίθεση που δέχεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η επίθεση που δέχονται οι ίδιοι στους δρόμους της Λισσαβόνας, του Δουβλίνου, της Μαδρίτης και της Ρώμης. Αλλά και της Βουδαπέστης, του Βουκουρεστίου και της Σόφιας. Ακόμη και του Όσλο, που οι δημόσιοι υπάλληλοι κάνουν την πρώτη απεργία τους μετά από το 1984!
Η Ευρώπη αποτελεί ένα μεγάλο χώρο ταξικών αγώνων και οι εργαζόμενοί της ανακάλυψαν με τον πιο δραματικό τρόπο ότι αποτελούν ένα ενιαίο πολυενθικό και πολύγλωσσο λαό, ότι ανήκουν σε μια κοινή πατρίδα και έχουν ένα κοινό εχθρό. Οι τραπεζίτες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες του ευρωπαϊκού Νότου τρέμουν στην ιδέα ότι οι νικημένοι μέχρι σήμερα εργαζόμενοι θα επαναφέρουν με τους αγώνες τους.
Η Μέρκελ ήταν μόνη της στο G8. Όπως και στην άτυπη σύνοδο κορυφής. Όπως και στο G20. Όπως και στη Γερμανία. Είναι μόνη της εδώ και καιρό. Το έδειξαν οι κάλπες. Είναι οχυρωμένη στο καταφύγιο της καγκελαρίας. Θα προσπαθήσει να διαπραγματευτεί. Με το μαστίγιο και το καρότο. Για το λόγο αυτό δέχθηκε να συναντηθεί στη Ρώμη με τον Ολάντ, το Μόντι και το Ραχόι. Μόνο μια νίκη των αντιμνημονιακών δυνάμεων στο δημοψήφισμα της Ιρλανδίας την Πέμπτη θα μπορούσε να την εξαναγκάσει να παραδώσει προς στιγμή τα όπλα.
Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ότι μια ευρωπαϊκή αριστερά μπορεί να ασκήσει μια ηγεμονική πολιτική και να κερδίσει συναίνεση ανοίγοντας το δρόμο των αλλαγών.

Νέος Πινόκιο ο… Μόντι

Ο Μόντι λέει ψέματα όταν υποστηρίζει ότι ο πρόεδρος της ιταλικής δημοκρατίας Ναπολιτάνο φέρθηκε πιο έξυπνα από τον Παπούλια και έσωσε τη χώρα του, γιατί έφτιαξε μια κυβέρνηση τεχνοκρατών. Χωρίς τα κόμματα. Οι πρόσφατες μερικές δημοτικές εκλογές στην Ιταλία κατέγραψαν την ήττα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού του κόμματος του Μπερλουσκόνι και της Λέγκας του Βορρά, τη στασιμότητα του Δημοκρατικού Κόμματος, την αύξηση του λαϊκισμού και της αποχής. Ο Μόντι προσπάθησε να κρύψει την απέχθεια του κόσμου για την κυβέρνησή του και φιλοδοξεί να διαμορφώσει την εικόνα του ευρωπαίου ηγέτη των μεγάλων πολιτικών συμβιβασμών, προσφέροντας μια ευκαιρία στη Μέρκελ να σπάσει την απομόνωσή της, ένα σωσίβιο στο Ραχόι και τη συνεργασία του στον Ολάντ.
Η Ιταλία όμως έχει μετατραπεί σε ένα κοινωνικό καζάνι που μπορεί να εκραγεί πιο γρήγορα από την αγορά των ομολόγων και των τραπεζών της. Η αύξηση των εισιτηρίων στη Ρώμη κατά 50% πυροδότησε μια εξέγερση των πολιτών που ανάγκασε ακόμη και τους οδηγούς των λεωφορείων να φοβούνται μην εισπράξουν την οργή των αγανακτισμένων πολιτών. Η μαζική αντίδραση για μια χωματερή κοντά στη Ρώμη ανάγκασε την κυβέρνηση να υποχωρήσει. Οι εργάτες μετάλλου της FIOM βρίσκονται ακόμη επί ποδός πολέμου, εναντίον της κατάργησης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στα εργοστάσια της FIAT. Τις επόμενες ημέρες προγραμματίζονται εκατοντάδες διαμαρτυρίες εναντίον της εταιρείας είσπραξης των φόρων Equitalia, με τους πολίτες να βρίσκουν συχνά χτισμένες τις πόρτες εισόδου από τους ακτιβιστές, ενώ προγραμματίζονται μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον των προσπαθειών του Μόντι να ιδιωτικοποιήσει το νερό, παρά το δημοψήφισμα.

Ο Ραχόι στον προθάλαμο της τρόικας

Η Ισπανία του Ραχόι βρίσκεται στον προθάλαμο της τρόικας, ενώ η κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος ετοιμάζεται να δώσει ένα καινούργιο δώρο 19 δισ. ευρώ για τη στήριξη της Bankia, της περιφερειακής αποταμιευτικής τράπεζας που μέχρι πριν από λίγο διεύθυνε ο Ράτο, ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ και πρώην υπουργός Οικονομικών του Αθνάρ. Συνολικά οι ισπανοί φορολογούμενοι θα πληρώσουν μόνο για τη Bankia με περίπου 25 δισ. ευρώ, πολύ περισσότερα από τις περικοπές στην Υγεία και την Παιδεία. Στη Βαρκελώνη η εθνικιστική κυβέρνηση της υπερνεοφιλελεύθερης και πλούσιας Καταλονίας του CiU του Άρτουρ Μας οδηγείται στην πτώχευση και ζήτησε βοήθεια από την κεντρική κυβέρνηση. Πόσες άλλες τοπικές κυβερνήσεις θα ακολουθήσουν προτού η Ισπανία ζητήσει εξωτερική βοήθεια;
Την ίδια στιγμή ο δικομματισμός υποχωρεί κάτω από την πίεση της Ενωμένης Αριστεράς που έχει θέσει υποψηφιότητά για νέος ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πορτογάλοι σοσιαλιστές σήκωσαν κεφάλι;

Στην Πορτογαλία τα δύο συντηρητικά κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση του Πάσος Κοέλιο ψήφισαν το 5ετές πρόγραμμα λιτότητας της τρόικας, που προβλέπει τη μείωση των δημοσίων δαπανών στο 43% του ΑΕΠ έως το 2016 από το πάνω από 50% του 2010. Εάν επαληθευτούν οι εκτιμήσεις της τρόικας, η Πορτογαλία θα επιστρέψει στην ανάπτυξη το 2014. Ο γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σεγούρο συναντήθηκε με τους εκπροσώπους της τρόικας και τους εξήγησε γιατί το κόμμα του δεν θα ψηφίσει άλλα μέτρα λιτότητας: «Η συνταγή που εφαρμόζεται δεν χρειάζεται», τόνισε απλά ο Σεγούρο. Είναι ο πρώτος σοσιαλιστής που σηκώνει κεφάλι στην τρόικα.
Πόσο θα αντέξει; Θα ακολουθήσουν και άλλοι; Ως πότε ο Πάσος Κοέλιο θα διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία για να περνά τα μέτρα που θέλει;

Ο αρχιτέκτων Ολάντ και η αριστερά

Ο Ολάντ θέλει θα σχεδιάσει μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και καλά κάνει. Θα προσπαθήσει να βρει συμμάχους για να διαπραγματευθεί με τη Μέρκελ. Τι όμως; Η ευρωπαϊκή αριστερά έχει ιστορικό καθήκον να αποτελέσει το αντίπαλο δέος της Μέρκελ και του νεοφιλελευθερισμού για τη δημιουργία μιας άλλης ελεύθερης, δημοκρατικής και αλληλέγγυας Ευρώπης.
Το Παρίσι και το Βερολίνο θα μπορούσαν να αποτελέσουν τους ενδιάμεσους σταθμούς μιας πορείας που θα ξεκινούσε από το Δουβλίνο, που αγωνίζεται εναντίον του «Συμφώνου για το Ευρώ», τη Μαδρίτη της Πουέρτα ντε Σολ και της Ενωμένης Αριστεράς, τη Ρώμη της Fiom και των κινημάτων και τη Λισσαβόνα του Μπλόκου, του ΚΚ της Πορτογαλίας και της CGTP. Με τελικό σταθμό τις Βρυξέλλες: το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που αντιπροσωπεύει τους λαούς και της Ευρώπης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών έχει το ηθικό και πολιτικό ανάστημα και την εμπειρία για να αποτελέσει το μοχλό για μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία στην Αθήνα για ένα «Μανιφέστο για μια άλλη Ευρώπη». Χθες ήταν πολύ νωρίς, αύριο θα είναι πολύ αργά.