Στις 24 Ιουνίου συνεδρίασε το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων, που τελικά πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες και όχι στη Θεσσαλονίκη, όπως αρχικά είχε ανακοινωθεί μέσα στον χειμώνα. Τα βασικά θέματα ήταν τα κράτη που θα ετίθεντο υπό ένταξη και η «συνεννόηση» με την Τουρκία για το κυπριακό. Ο Βενιζέλος προέδρευσε του Συμβουλίου και χαρακτήρισε ως ιδιαίτερα σημαντική την απόφαση να τεθεί η Αλβανία σε καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη στην Ε.Ε., καθώς άλλα κράτη, όπως η Σλαβομακεδονία, είναι στο αντίστοιχο καθεστώς από το 2005. Υπήρξε μελιστάλακτος στις δηλώσεις του σχετικά με τα πρόσφατα «στέρεα» βήματα του αλβανικού κρατισμού προς την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» κι έστειλε μηνύματα «εγκάρδιας φιλίας» στους αλβανούς συναδέλφους του. Βεβαίως, η μόνη «φιλία» ανάμεσα σε κράτη είναι σε επίπεδο πολιτικών συστημάτων και συνένωσης συμφερόντων.
Ο Βενιζέλος στην ομιλία του τόνισε, ουσιαστικά, τον ρόλο του ελλαδικού κράτους στο προχώρημα της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας (της οποίας είναι κατ’ εξοχήν σφογγοκωλάριος) στην εξάμηνη προεδρία του. Δεν χωρά αμφιβολία, πως αυτή ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους έλληνες εξουσιαστές, να δείξουν σε τι βαθμό μπορούν να επηρεάσουν τις κρατικές οντότητες των Βαλκανίων, που δεν είναι ακόμη πλήρως υποτελείς στις ορέξεις της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας. Φευ, δεν τα πήγαν κι άσχημα, θα λέγαμε. Δυστυχώς, ως είθισται, το τυρί του «εκσυγχρονισμού» κάνει σχεδόν αόρατη την φάκα των συνασπισμένων μπλοκ εξουσίας. Παράλληλα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, θεώρησε σημαντικό να αναφέρει το προχώρημα των σχέσεων Ε.Ε-Αραβικού Συνδέσμου, στο χρονικό διάστημα που την πρωτοβουλία είχε ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Βιομήχανοι, τραπεζίτες και λοιποί «εξαθλιωμένοι» σπεύσατε να του κρούσετε φιλικά την πλάτη.
Όσο για το κυπριακό ζήτημα, ανέφερε τα γνωστά παραμύθια, καλώντας το τουρκικό κράτος να σεβαστεί το τάδε πρωτόκολλο και να στηρίξει την δείνα πρωτοβουλία. Αέρας κοπανιστός∙ είναι πλέον φανερό τοις πάσι πως η «λύση» του κυπριακού θα έρθει με τρόπο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ενοποίησης της παγκόσμιας κυριαρχίας αποκλειστικά και μόνον. Δεν θα υπάρξει ούτε καν επίφαση «ελεύθερης βούλησης των λαών» και έτερα άνοστα αστεία της κυριαρχίας. Οι τράπεζες καθάρισαν εύκολα την παρτίδα∙ οι κηροζίνες των πολεμικών αεροσκαφών ας μένουν.
Στο Συμβούλιο, επίσης, κατέληξαν σε συμφωνία για τη λεγόμενη νέα Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Θαλάσσια Ασφάλεια και για τη πολιτική που αφορά τη νέα μεγα-περιφέρεια, τη μακρο-περιφέρεια της Αδριατικής και του Ιονίου. «Και τα δύο θέματα είναι πολύ σημαντικά για μια χώρα ναυτική, θαλάσσια, όπως η Ελλάδα», είπε ο Βενιζέλος, «καθώς ήταν η βασική, οριζόντια προτεραιότητά μας για το εξάμηνο της ελληνικής Προεδρίας». Βρε, καλώς τες και τις οριζόντιες δομές της ελληνικής προεδρίας! Ούτε λόγος βέβαια για το που στοχεύουν∙ περισσότερα θύματα μεταναστών στο Αιγαίο, το Ιόνιο και την Αδριατική. Στο βυθό της Μεσογείου οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος θα βρίσκουν τα απομεινάρια που άφησαν τα εγκλήματα τέτοιων πολιτικών συμφωνιών και συμβουλίων.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι οι εγχώριοι εξουσιαστές επιβεβαιώνουν ξανά πως είναι διατεθειμένοι να κάνουν παν δυνατόν, προκειμένου να παράγονται ευρύτερες συνθήκες σκλαβιάς για τους υπηκόους τών υπό ένταξη κρατών. Ένα μεγάλο κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας ζούσε, μέχρι πριν λίγα χρόνια, στην μέγγενη της υλιστικής αυταπάτης. Θεωρούσε ότι είναι μιζέρια να διατηρείς την αξιοπρέπεια και την οξύνοιά σου απέναντι στις μπανανόφλουδες που σου πετάνε, για να σε δεσμεύσουν στον κυκεώνα των δανείων. Έτσι κι η Αλβανία, η Σερβία ή άλλα υπό ένταξη κράτη επιδιώκεται να ακολουθήσουν τους ίδιους δρόμους. Και μάλιστα, με κολαούζο την Ελλάδα, που αρέσκεται στον ρόλο του «αδέκαστου» διαιτητή.
Ο Βενιζέλος στην ομιλία του τόνισε, ουσιαστικά, τον ρόλο του ελλαδικού κράτους στο προχώρημα της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας (της οποίας είναι κατ’ εξοχήν σφογγοκωλάριος) στην εξάμηνη προεδρία του. Δεν χωρά αμφιβολία, πως αυτή ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους έλληνες εξουσιαστές, να δείξουν σε τι βαθμό μπορούν να επηρεάσουν τις κρατικές οντότητες των Βαλκανίων, που δεν είναι ακόμη πλήρως υποτελείς στις ορέξεις της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας. Φευ, δεν τα πήγαν κι άσχημα, θα λέγαμε. Δυστυχώς, ως είθισται, το τυρί του «εκσυγχρονισμού» κάνει σχεδόν αόρατη την φάκα των συνασπισμένων μπλοκ εξουσίας. Παράλληλα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, θεώρησε σημαντικό να αναφέρει το προχώρημα των σχέσεων Ε.Ε-Αραβικού Συνδέσμου, στο χρονικό διάστημα που την πρωτοβουλία είχε ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Βιομήχανοι, τραπεζίτες και λοιποί «εξαθλιωμένοι» σπεύσατε να του κρούσετε φιλικά την πλάτη.
Όσο για το κυπριακό ζήτημα, ανέφερε τα γνωστά παραμύθια, καλώντας το τουρκικό κράτος να σεβαστεί το τάδε πρωτόκολλο και να στηρίξει την δείνα πρωτοβουλία. Αέρας κοπανιστός∙ είναι πλέον φανερό τοις πάσι πως η «λύση» του κυπριακού θα έρθει με τρόπο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ενοποίησης της παγκόσμιας κυριαρχίας αποκλειστικά και μόνον. Δεν θα υπάρξει ούτε καν επίφαση «ελεύθερης βούλησης των λαών» και έτερα άνοστα αστεία της κυριαρχίας. Οι τράπεζες καθάρισαν εύκολα την παρτίδα∙ οι κηροζίνες των πολεμικών αεροσκαφών ας μένουν.
Στο Συμβούλιο, επίσης, κατέληξαν σε συμφωνία για τη λεγόμενη νέα Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Θαλάσσια Ασφάλεια και για τη πολιτική που αφορά τη νέα μεγα-περιφέρεια, τη μακρο-περιφέρεια της Αδριατικής και του Ιονίου. «Και τα δύο θέματα είναι πολύ σημαντικά για μια χώρα ναυτική, θαλάσσια, όπως η Ελλάδα», είπε ο Βενιζέλος, «καθώς ήταν η βασική, οριζόντια προτεραιότητά μας για το εξάμηνο της ελληνικής Προεδρίας». Βρε, καλώς τες και τις οριζόντιες δομές της ελληνικής προεδρίας! Ούτε λόγος βέβαια για το που στοχεύουν∙ περισσότερα θύματα μεταναστών στο Αιγαίο, το Ιόνιο και την Αδριατική. Στο βυθό της Μεσογείου οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος θα βρίσκουν τα απομεινάρια που άφησαν τα εγκλήματα τέτοιων πολιτικών συμφωνιών και συμβουλίων.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι οι εγχώριοι εξουσιαστές επιβεβαιώνουν ξανά πως είναι διατεθειμένοι να κάνουν παν δυνατόν, προκειμένου να παράγονται ευρύτερες συνθήκες σκλαβιάς για τους υπηκόους τών υπό ένταξη κρατών. Ένα μεγάλο κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας ζούσε, μέχρι πριν λίγα χρόνια, στην μέγγενη της υλιστικής αυταπάτης. Θεωρούσε ότι είναι μιζέρια να διατηρείς την αξιοπρέπεια και την οξύνοιά σου απέναντι στις μπανανόφλουδες που σου πετάνε, για να σε δεσμεύσουν στον κυκεώνα των δανείων. Έτσι κι η Αλβανία, η Σερβία ή άλλα υπό ένταξη κράτη επιδιώκεται να ακολουθήσουν τους ίδιους δρόμους. Και μάλιστα, με κολαούζο την Ελλάδα, που αρέσκεται στον ρόλο του «αδέκαστου» διαιτητή.
σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου