Ο Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατιστικός Στρατός, ένα ειρηνικό επαναστατικό κίνημα με αφετηρία την πολιτεία των Τσιάπας του Μεξικού μάχεται από την δεκαετία του 90ʼ για το δικαίωμά του στην αυτοδιεύθυνση της κοινότητας. Η υπεράσπιση του νέου μοντέλου που έχουν χτίσει με βάση τη συμμετοχική δημοκρατία, το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία του περιβάλλοντος ποτέ δεν αποτέλεσε για τους ιθαγενείς ινδιάνους εύκολο έργο. Στιγμές που η ζαπατίστικη κοινότητα περνούσε δύσκολες ώρες με τους παραστρατιωτικούς να επιτίθονταν και να καταστρέφουν χωριά, έλαβε παγκόσμια έμπρακτη αλληλεγγύη ακόμη και από τον χώρο του ποδοσφαίρου.
Ύστερα από την καταστροφή του Καρακόλ ντε Οβεντίκ το 2004, η Ίντερ με μπροστάρη τον Χαβιέ Ζανέτι πρόσφερε χρήματα, υλικά για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων σπιτιών, ασθενοφόρο και φάρμακα. Η έμπρακτη αλληλεγγύη του Αργεντινού διεθνή συμπληρώθηκε και με την συμβολική προσφορά στους αντάρτες της φανέλας του με το νούμερο «4» . «Ο αγώνας σας είναι και δικός μας αγώνας. Πιστεύουμε σε έναν καλύτερο κόσμο», έγραφε η επιστολή του Ζανέτι και της ιταλικής ομάδας.
Σαν επακόλουθο της κίνησης του ιταλικού συλλόγου ο υποδιοικητής Μάρκος απάντησε με μια πρόσκληση-πρόκληση προς την ιταλική ομάδα και τον Μάσιμο Μοράτι: «Σας προκαλούμε να έρθετε να παίξατε με την ομάδα σας στο Μεξικό απέναντι σε μια επίλεκτη ομάδα των ανταρτών. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα θα είναι διαιτητής του αγώνα με βοηθούς του τον Χόρχε Βαλντάνο και τον Χαβιέρ Αγκίρε», υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο ιδιοφυής υποδιοικητής σε μια πρόκληση που δε περιορίστηκε σίγουρα μόνο εντός των τεσσάρων ποδοσφαιρικών γραμμών. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε κάτι παραπάνω από ένα απλό ποδοσφαιρικό γεγονός.
Στο πρώτο μεγάλο παιχνίδι το 1999 για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ιθαγενών οι θεατές είδαν έναν εντελώς διαφορετικό ποδοσφαιρικό αγώνα από τους καθιερωμένους. Από την μία παρατάχθηκε η ομάδα των ανταρτών και από την άλλη ομάδα βετεράνων ποδοσφαιριστών με τον μεξικανό προπονητή, Χαβιέ Αγκίρε στις τάξεις τους. Ο τελευταίος, πρώην ποδοσφαιριστής και πρώην προπονητής των Οσασούνα, Ατλέτικο Μαδρίτης και εθνικής Μεξικού, είναι γιος εξόριστου Βάσκου που βρήκε καταφύγιο στο Μεξικό μετά τον ισπανικό εμφύλιο και αποδεικνύει συνεχώς την ευαισθησία του στα θέματα της αυτονομίας των Ζαπατίστας.
Η ομάδα των ανταρτών, με όλους ανεξαιρέτως να έχουν καλυμμένο το πρόσωπό, φορώντας μαύρες μπλούζες και με το κόκκινο αστέρι στο στήθος μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο γνωρίζοντας την ήττα με 5-3 από την ομάδα του Αγκίρε. «Οι Ζαπατίστας ήρθαν στο γήπεδο χωρίς ποδοσφαιρικά παπούτσια, αλλά με τις στρατιωτικές μπότες και για αυτό χρειάστηκε να τους δανείσουμε εμείς! Δε θέλησαν να βγάλουν ούτε τις κουκούλες! Ήταν ένα ξεχωριστό παιχνίδι», δήλωσε ο Αγκίρε μετά τον αγώνα.
Μπορεί για πολλούς να είναι άγνωστο αλλά το ποδόσφαιρο αποτελεί το πιο δημοφιλές άθλημα στην πολιτεία των Τσιάπας στο νότιο Μεξικό. Ο υποδιοικητής Μάρκος έχει αναφερθεί πολλές φορές για την αγάπη του για το ποδόσφαιρο και την υποστήριξή του στην Πενιαρόλ. Οι Ζαπατίστας στο πλαίσιο της δημιουργίας αυτόνομων κοινοτήτων παρουσιάζουν ένα ποδόσφαιρο εντελώς διαφορετικό από το καθιερωμένο. Γυναίκες και άνδρες κάθε ηλικίας απολαμβάνουν να κλωτσάνε την μπάλα ακόμη και σε χώρους που δεν είναι ποδοσφαιρικά γήπεδα όπως τα έχουμε συνηθίσει. Στην ευκαιρία δε που είχαν να αποκτήσουν ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, όλες οι κοινότητες με ενεργή συμμετοχή όλων έβγαλαν απόφαση πως θα ήταν καλύτερο να χρήματα να διατεθούν σε άλλους τομείς της ζωής όπως είναι η υγεία και η εκπαίδευση. Είχε προηγηθεί μια διαθήκη ενός Ιταλού ποδοσφαιριστή που άφηνε τα χρήματα του σε μια εκ των κοινοτήτων των Τσιάπας για την ανέγερση γηπέδου με προδιαγραφές.
Προς το παρόν δεν υπάρχει γήπεδο στους Ζαπατίστας. Το γήπεδο με γρασίδι μπορεί να περιμένει. Το παιχνίδι, ωστόσο, υπάρχει. Αφού υπάρχει το παιχνίδι η νίκη είναι εξασφαλισμένη. Οι ιθαγενείς επαναστάτες έτσι έχουν μάθει να πορεύονται και έτσι συνεχίζουν δίνοντας ένα αντιπαράδειγμα συνολικότερο στην ζωή και στις προεκτάσεις της.
Επιμέλεια: Ηλίας Σπινάσας
Πηγή othersidefootball.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου