Η εκπαιδευτική δραστηριότητα , έλεγαν, όπως και κάθε άλλη δραστηριότητα που αφορά τις βασικές ανάγκες των εργατών, είναι καθήκον του ντόπιου εργατικού πληθυσμού. Αυτοί οι ίδιοι θα πρέπει να επιβλέπουν την πορεία διδασκαλίας των παιδιών τους στην ανάγνωση, τη γραφή και τις επιστήμες. Αλλά δεν ήταν μόνον αυτό. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διδασκαλίας κι εκπαίδευσης των νέων, οι εργάτες εξαγνίζουν και εξυψώνουν την ίδια την ιδέα της εκπαίδευσης. Στα χέρια του λαού , το σχολείο γίνεται κάτι περισσότερο από μια πηγή γνώσης΄γίνεται επίσης ένα μέσο ανάπτυξης συνειδητών κι ελεύθερων ανθρώπων που πρέπει να υπάρχουν στην ελεύθερη εργατική κοινωνία. Να γιατί, απ' τις πρώτες στιγμές της εργατικής αυτοδιεύθυνσης, το σχολείο θα πρέπει να χωριστεί όχι μόνον απ'την Εκκλησία, αλλά επίσης και στον ίδιο βαθμό απ' το Κράτος.
Εμπνευσμένοι απ'αυτή την ιδέα, οι αγρότες κι εργάτες του Γκιουλάϊ-Πολέ δέχτηκαν με ενθουσιασμό τον διαχωρισμό των σχολείων απ'το κράτος. Στο Γκιουλάϊ-Πολέ υπήρχαν αρκετοί υποστηριχτές κι εισηγητές των αρχών του ελεύθερου σχολείου , όπως εκφράστηκαν από τον Φραντσίσκο Φερρέρ, καθώς και θεωρητικά και πρακτικά σχέδια για ένα ενιαίο εργατικό σχολείο.
Αυτός ο νέος τρόπος προσέγγισης της εκπαίδευσης γέννησε μεγάλη δραστηριότητα κι ενθουσιασμό ανάμεσα στους κατοίκους του Γκιουλάϊ-Πολέ. Η πλειοψηφία των χωρικών που ενδιαφέρονταν για πολιτιστική δουλειά , πήρε μέρος σ'αυτή τη δραστηριότητα. Ο Νέστωρ Μάχνο , αν και αυτόν τον καιρό είχε ένα σοβαρό τραύμα στο πόδι του, έδειξε ενεργητικό ενδιαφέρον γι'αυτή τη δουλειά, παρακολούθησε όλες τις συνελεύσεις των κατοίκων του Γκιουλάϊ-Πολέ που ασχολήθηκαν μ'αυτό το ζήτημα και παρότρυνε αυτούς που μπορούσαν να προετοιμάσουν γι'αυτόν μια σειρά μαθημάτων πάνω στη θεωρία και στην πρακτική ενός ενιαίου εργατικού σχολείου.
Στην ουσία, οι δραστηριότητες των κατοίκων του Γκιουλάϊ-Πολέ στον εκπαιδευτικό τομέα ήταν οι ακόλουθες. Οι αγρότες κι οι εργάτες ολόκληρου του χωριού ανέλαβαν τη συντήρηση του διδακτικού προσωπικού, που χρειαζόταν σ'όλα τα σχολεία του χωριού(στο Γκιουλάϊ-Πολέ υπήρχαν μερικά δημοτικά και δυο γυμνάσια). Δημιουργήθηκε μια μικτή επιτροπή από αγρότες, εργάτες και δασκάλους για να καλύπτει όλες τις ανάγκες- οικονομικές καθώς και παιδαγωγικές- του σχολικού συστήματος. Έχοντας δεχθεί την αρχή του διαχωρισμού των σχολείων απ' το Κράτος, οι κάτοικοι του Γκιουλάϊ-Πολέ υιοθέτησαν ένα πλάνο για την ελεύθερη εκπαίδευση, που πλησίαζε πολύ εκείνο του Φραντσίσκο Φερρέρ. Η εκπαιδευτική επιτροπή επεξεργάστηκε αυτό το πλάνο λεπτομερειακά και προετοίμασε μια πιο εκτεταμένη θεωρητική μελέτη πάνω στις αρχές και την οργάνωση του ελεύθερου σχολείου. (Δυστυχώς δεν έχουμε αυτά τα ντοκουμέντα).
Ταυτόχρονα οργανώθηκαν ειδικά τμήματα για αναλφάβητους ή ημιαναλφάβητους επαναστάτες. Βρέθηκαν άνθρωποι με πολύχρονη εκπαίδευση και πείρα για να δείξουν ανάγνωση και γραφή στους ενήλικες.
Τέλος, οργανώθηκαν σειρές μαθημάτων πολιτικής θεωρίας για τους επαναστάτες που βρίσκονταν στο Γκιουλάϊ-Πολέ αυτόν τον καιρό. Στόχος τους ήταν να τους εφοδιάσουν με μια στοιχειώδη γνώση της Ιστορίας, της κοινωνιολογίας κι άλλων θεμάτων αυτού του τύπου, για να συμπληρώσουν τα όπλα μάχης με όπλα γνώσης και να τους προετοιμάσουν για μια πιο βαθιά κατανόηση των στόχων και της στρατηγικής της επανάστασης. Τα μαθήματα αυτά παραδίδονταν από επαναστάτες αγρότες κι εργάτες που ήταν πολύ διαβασμένοι.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε: α) πολιτική οικονομία, β) ιστορία, γ) θεωρία και πρακτική του σοσιαλισμού και του αναρχισμού, δ) ιστορία της μεγάλης Γαλλικής επανάστασης (σύμφωνα με τον Κροπότκιν), ε) ιστορία του επαναστατικού ξεσηκωμού στην καρδιά της Ρωσικής επανάστασης κ.λ.π. Η μεταδοτική ικανότητα ήταν κάτι εξαιρετικά σπάνιο μεταξύ των Μαχνοβιτών ΄παρά το γεγονός αυτό, χάρη στη φροντίδα και το ενδιαφέρον από μέρους τόσο των ομιλητών όσο και των ακροατών, τα μαθήματα υπήρξαν απ'την αρχή ζωντανά και σοβαρά και προμήνυαν ότι θα παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στην παραπέρα εξέλιξη του κινήματος.
Οι επαναστάτες αφιέρωσαν επίσης μεγάλη προσοχή στο θέατρο. Πριν ακόμα απ'τη συμφωνία με τους Μπολσεβίκους κι ενώ ο επαναστατικός στρατός ήταν αναγκασμένος να μάχεται καθημερινά ενάντια στους πολυάριθμους εχθρούς του, ο στρατός διατηρούσε πάντοτε ένα θεατρικό τμήμα, που αποτελούνταν απ'τους ίδιους τους επαναστάτες.΄αυτό το τμήμα παρουσίαζε έργα για τους επαναστάτες και συχνά για τους χωρικούς των γειτονικών χωριών, όποτε το επέτρεπε η στρατιωτική κατάσταση.
Στο Γκιουλάϊ-Πολέ υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο θέατρο. Αλλά οι επαγγελματίες ηθοποιοί ήταν πάντα σπάνιοι στην περιοχή. Σαν ηθοποιοί χρησιμοποιούνταν γενικά ερασιτέχνες που επιλέγονταν ανάμεσα στους αγρότες, τους εργάτες και τους διανοούμενους, ιδιαίτερα τους δάσκαλους και τους μαθητές. Στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, αν και το Γκιουλάϊ-Πολέ υπόφερε πάρα πολύ, το ενδιαφέρον των κατοίκων για το θέατρο δεν μειώθηκε, αντίθετα μεγάλωσε. Στη διάρκεια της περιόδου της συμφωνίας με τους Μπολσεβίκους, όταν σταμάτησε ο αποκλεισμός της περιοχής, το θέατρο του Γκιουλάϊ-Πολέ γέμιζε καθημερινά με εργατόκοσμο, οι χωρικοί, οι αντάρτες κι οι γυναίκες τους συμμετείχαν στις παραστάσεις, όχι μόνον ως θεατές και ηθοποιοί, αλλά και ως συγγραφείς. Ο πολιτιστικός κι εκπαιδευτικός τομέας του Μαχνοβίτικου στρατού έπαιξε έναν δραστήριο κι άμεσο ρόλο στην οργάνωση του θεάτρου στο Γκιουλάϊ-Πολέ και στην υπόλοιπη περιοχή».
Μαχνοβίτικο κίνημα: Αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση και στο θέατρο - Από το βιβλίο Ιστορία του Μαχνοβίτικου Κινήματος 1918-1921, Πέτρος Αρσίνωφ,σελ.134-136
Πηγή anarkismo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου