Ο Πέτρος Κωστόπουλος αποτελεί ενσάρκωση του τόκου που το παρόν μας πληρώνει στα δάνεια του παρελθόντος. Τον σημαιοφόρο του μεγάλου άδειου που έγινε τρόπος ζωής, στόχος ζωής, κυνήγι ύπαρξης. ‘’Είμαστε όλοι Κωστόπουλοι’’ διαφήμιζαν τα σκουπιδοέντυπα του, περιγράφοντας τον ίδιο ως ενσάρκωση ενός τρόπου για να υπάρχεις, του μόνου αποδεκτού τρόπου για να υπάρχεις, ως δυνατότητα του οποιουδήποτε για την κατάκτηση του πιο νανοειδούς μεγαλείου. ‘’Είμαστε όλοι Κωστόπουλοι’’ , αυτοδημιούργητοι που κατέβηκαν από το χωριό για να κατακτήσουν τις βλαχομπαρόκ Βερσαλίες των Αθηνών. Ντοπαρισμένοι με απολιτίκ ατομισμό, απενοχοποιημένο κυνισμό, επιδεικτικό καταναλωτισμό, με τον σεξισμό ως απόδειξη ανδρισμού, με μια επιταγή πολιτικής, αισθητικής και ιστορικής λήθης στα νεόκτιστα σαλόνια της ευδαιμονίας. Ήμαστε όλοι Κωστόπουλοι και σήμερα πενθούμε σιωπηλά και ανομολόγητα το Κάπρι της επίδειξης μας, την Ίμπιζα του ηδονισμού μας, το Μανχάταν της επιτυχίας μας.
Μα είμαστε ακόμη περισσότεροι αυτοί που πάντα πίστευαν πως Κωστόπουλος δεν γίνεσαι, αλλά καταντάς. Πως τα ρόλεξ δείχνουν πάντα την λάθος ώρα, πως όταν οδηγείς κάμπριο πάντα βρέχει, πως η ζωή είναι μεγάλη για να την κάνεις καρναβάλι. Σήμερα που κανείς δεν θέλει να είναι Κωστόπουλος, ο εναπομείναντας ένας, περιφέρεται σε νυχτερινές ζώνες, πρωινές ζώνες, στη ζώνη του Λυκόφωτος κουβαλώντας την μαύρη ζώνη της πιο επιδεικτικής κακογουστιάς, υπενθυμίζοντάς μας το βάρος της περασμένης ελαφρότητας. Το μεγάλο άδειο μετανάστευσε –για λίγο ίσως- στα FreePress, σε επιλεγμένα θεματικά μπλογκ, στα σουίνγκ πάρτι των Ατενίστας στημένα πάνω από ένα λόφο σύριγγες στην Ομόνοια της πρέζας. Το πρωινό που ο Κωστόπουλος απουσίαζε από την εκπομπή του, λόγω των υποθέσεων του με την δικαιοσύνη, οι συμπαρουσιαστές του τοποθέτησαν στη θέση του μια κούκλα που αποκαλούσαν ‘’Πέτρο’’. Φαντάζομαι πως λίγοι ήταν οι θεατές που κατάλαβαν τη διαφορά.
Πηγή GROUCHO MARXISM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου