Η­ΛΕΚ­ΤΡΟ­ΝΙ­ΚΗ ΠΑ­ΡΑ­ΚΟ­ΛΟΥ­ΘΗ­ΣΗ ΓΙΑ Ο­ΛΟΥ­Σ

Ποιος θα μας φυ­λά­ξει α­πό τους φύ­λα­κες;

Μια α­πέ­ρα­ντη φυ­λα­κή ο­ρα­μα­τί­ζε­ται να δη­μιουρ­γή­σει το υ­πουρ­γείο Δι­καιο­σύ­νης με το νο­μο­σχέ­διο για μέ­σα η­λεκ­τρο­νι­κής ε­πι­τή­ρη­σης, που κα­τέ­θε­σε για δη­μό­σια δια­βού­λευ­ση την πε­ρα­σμέ­νη ε­βδο­μά­δα. Το φά­σμα ε­φαρ­μο­γής του ευ­ρύ, α­φού ε­λά­χι­στες εί­ναι οι ε­ξαι­ρέ­σεις για την ε­πι­βο­λή του. Στη Γαλ­λία 8.856 έ­χουν υ­πο­βλη­θεί σε η­λεκ­τρο­νι­κή πο­δο­πέ­δη, ό­ταν στη φυ­λα­κή βρί­σκο­νται 66.000 κρα­τού­με­νοι, 20.000 πα­ρα­πά­νω α­πό την ε­φαρ­μο­γή του νό­μου το 2002 και 9.000 πα­ρα­πά­νω α­πό τη χω­ρη­τι­κό­τη­τα των φυ­λα­κών. Τε­λι­κά, δεν α­πο­τέ­λε­σε τη λύ­ση στην α­πο­συμ­φό­ρη­ση των φυ­λα­κών α­πο­τέ­λε­σε τη λύ­ση για την αύ­ξη­ση του πλη­θυ­σμού των κρα­του­μέ­νων, χω­ρίς το πο­λυ­δά­πα­νο χτί­σι­μο νέων «σω­φρο­νι­στι­κών» κα­τα­στη­μά­των.

Το νο­μο­σχέ­διο δια­πνέε­ται α­πό μια βα­σι­κή α­ντί­θε­ση: ό­ταν α­φο­ρά τους κα­τά­δι­κους, πα­ρου­σιά­ζε­ται ως δι­καίω­μα-ευερ­γέ­τη­μα, που θα βο­η­θή­σει στην α­πο­συμ­φό­ρη­ση των φυ­λα­κών και την ο­μα­λή ε­πα­νέ­ντα­ξη των κρα­του­μέ­νων. Όταν α­φο­ρά τους α­δειού­χους κρα­τού­με­νους και τους υ­πό­δι­κους, πα­ρου­σιά­ζε­ται ως πε­ριο­ρι­στι­κός ό­ρος, που θα α­πο­τρέ­ψει την τέ­λε­ση ε­γκλη­μα­τι­κών πρά­ξεων και θα πε­ριο­ρί­σει το «αί­σθη­μα του φό­βου και της α­να­σφά­λειας» στην κοι­νω­νία. Τε­λι­κά, ο κα­τ’ οί­κον πε­ριο­ρι­σμός και η η­λεκ­τρο­νι­κή πα­ρα­κο­λού­θη­ση των κι­νή­σεων ό­σων φο­ρούν η­λεκ­τρο­νι­κή χει­ρο­πέ­δη ή πο­δο­πέ­δη εί­ναι ευερ­γέ­τη­μα ή τι­μω­ρία; Για­τί και κα­ρό­το και μα­στί­γιο δεν γί­νε­ται να εί­ναι.

Με σος α­πο­συμ­φό­ρη­σης

Στο νο­μο­σχέ­διο γί­νε­ται ξε­κά­θα­ρη η πρό­θε­ση του νο­μο­θέ­τη για την ευ­ρεία ε­φαρ­μο­γή του μέ­τρου της η­λεκ­τρο­νι­κής ε­πι­τή­ρη­σης, κα­θώς υ­πο­γραμ­μί­ζε­ται ό­τι «η α­πό­λυ­ση χο­ρη­γεί­ται ο­πωσ­δή­πο­τε, ε­κτός αν το Συμ­βού­λιο κρί­νει ό­τι η δια­γω­γή τού κρα­τού­με­νου κα­θι­στά α­πο­λύ­τως α­να­γκαία τη συ­νέ­χι­ση της κρά­τη­σής του». Άλλω­στε, ο σκο­πός τού κα­τ’ οί­κον πε­ριο­ρι­σμού εί­ναι η α­πο­συμ­φό­ρη­ση κα­τά τους ε­μπνευ­στές τους νο­μο­σχε­δίου. Όμως, για ποια α­πο­συμ­φό­ρη­ση μι­λά­με, ό­ταν γί­νο­νται α­θρό­ες προ­φυ­λα­κί­σεις και το ποι­νι­κό δί­καιο προ­βλέ­πει ε­γκλει­σμό για πλη­θώ­ρα α­δι­κη­μά­των. Τα στα­τι­στι­κά στοι­χεία του υ­πουρ­γείου μι­λούν α­πό μό­να τους: Την 1/1/2012 εί­χα­με 12.479 κρα­τού­με­νους, α­πό τους ο­ποίους οι 4.254 ή­ταν υ­πό­δι­κοι (34%), οι 4.136 ή­ταν πα­ρα­βά­τες του νό­μου πε­ρί ναρ­κω­τι­κών (33,1%), οι ι­σο­βί­τες ή­ταν 977 (7,8%), ό­σοι έ­χουν κα­τα­δι­κα­στεί με φυ­λά­κι­ση έως 5 έ­τη ή­ταν α­θροι­στι­κά 1.529 (12,2%), ό­σοι έ­χουν κα­τα­δι­κα­στεί με κά­θειρ­ξη έως 10 έ­τη ή­ταν 2.511 (20,1%) έως 15 έ­τη ή­ταν 1.665 (13,3%) α­πό 15 έ­τη και ά­νω 3.100 (24,8%). Όσο, λοι­πόν, γί­νο­νται α­θρό­ες προ­φυ­λα­κί­σεις, ό­σο προ­βλέ­πε­ται κά­θειρ­ξη για τις μι­κρο­κλο­πές, τα μι­κρο­α­δι­κή­μα­τα και τη χρή­ση ή μι­κρο­κα­το­χή ναρ­κω­τι­κών ου­σιών και ό­σο ε­πι­βάλ­λο­νται μα­ζί με την κά­θειρ­ξη χρη­μα­τι­κές ποι­νές που ε­μπο­δί­ζουν την α­πο­φυ­λά­κι­ση, τό­σο θα δια­τη­ρεί­ται ο υ­περ­πλη­θυ­σμός των κρα­του­μέ­νων, που ή­δη έ­χει φτά­σει το 34%, α­φού η χω­ρη­τι­κό­τη­τα των φυ­λα­κών εί­ναι για 9.300 κρα­τού­με­νους.

Κά­νο­ντας την ε­ξαί­ρε­ση κα­νό­να

Όσον α­φο­ρά τους α­δειού­χους κρα­τού­με­νους η η­λεκ­τρο­νι­κή πο­δο­πέ­δη εί­ναι υ­πο­χρεω­τι­κή, προ­κει­μέ­νου να α­πο­τρέ­ψει την τέ­λε­ση νέων α­δι­κη­μά­των ή τη φυ­γή. Φυ­σι­κά, ο νό­μος διευ­κρι­νί­ζει ό­τι εί­ναι α­πα­ραί­τη­τη η συ­ναί­νε­ση του κρα­τού­με­νου και ό­τι μό­νο η άρ­νη­ση του δεν αρ­κεί για την α­πόρ­ρι­ψη της ά­δειας. Όμως, ό­ταν ο νό­μος προ­βλέ­πει ό­τι το συμ­βού­λιο της φυ­λα­κής πρέ­πει να προ­βλέ­ψει αν θα κά­νει «κα­λή χρή­ση ά­δειας», η άρ­νη­σή του κρα­τού­με­νου μπο­ρεί να α­πο­τε­λέ­σει αι­τιο­λο­γία ό­τι θα κά­νει «κα­κή χρή­ση». Το ί­διο ι­σχύει και για τους υ­πό­δι­κους. Αν ε­κεί­νοι αρ­νη­θούν, τό­τε ο ει­σαγ­γε­λέ­ας μπο­ρεί να συ­μπε­ρά­νει ό­τι υ­πάρ­χει κίν­δυ­νος για τέ­λε­ση νέων α­δι­κη­μά­των ή φυ­γο­δι­κία και να δια­τά­ξει την προ­φυ­λά­κι­σή τους.
Πά­ντως, και σε αυ­τή την πε­ρί­πτω­ση τα στα­τι­στι­κά στοι­χεία του υ­πουρ­γείου α­πορ­ρί­πτουν το ε­πι­χεί­ρη­μα του νο­μο­θέ­τη. Από το 1999 μέ­χρι σή­με­ρα το πο­σο­στό «κα­κής χρή­σης της ά­δειας» εί­ναι στα­θε­ρά στο 2,6%. Να διευ­κρι­νί­σου­με ε­δώ ό­τι «κα­κή χρή­ση» δεν ση­μαί­νει α­πα­ραί­τη­τα ό­τι δεν ε­πέ­στρε­ψε στη φυ­λα­κή ή ό­τι τέ­λε­σε κά­ποιο α­δί­κη­μα. Μπο­ρεί, α­κό­μα, να ση­μαί­νει ό­τι άρ­γη­σε να ε­πι­στρέ­ψει ή δεν έ­δω­σε «πα­ρών» στο α­στυ­νο­μι­κό τμή­μα ή αρ­νή­θη­κε να υ­πο­βλη­θεί σε ναρ­κω­τσέκ ό­ταν ε­πέ­στρε­ψε. Επί­σης, τα στα­τι­στι­κά στοι­χεία της Γαλ­λίας, ό­που ε­φαρ­μό­ζε­ται η η­λεκ­τρο­νι­κή πα­ρα­κο­λού­θη­ση δέ­κα χρό­νια τώ­ρα, δεί­χνουν πο­σο­στά συ­ντρι­πτι­κά με­γα­λύ­τε­ρα: 7% των κρα­του­μέ­νων α­πε­λευ­θε­ρώ­νο­νται α­πό τα δε­σμά της η­λεκ­τρο­νι­κής πο­δο­πέ­δης. Οπό­τε, πώς δη­μιουρ­γή­θη­κε το αί­σθη­μα του φό­βου στην κοι­νω­νία α­πό τους α­δειού­χους, ό­ταν στα­τι­στι­κά το 97,4% αυ­τών δεν πα­ρα­βιά­ζουν κα­νέ­να ό­ρο της ά­δειάς τους; Μή­πως για­τί η ε­ξαί­ρε­ση έ­χει γί­νει κα­νό­νας; Μή­πως για­τί ό­πο­τε κά­ποιος πα­ρα­βιά­ζει την ά­δειά του τα δελ­τία ει­δή­σεων και οι ε­φη­με­ρί­δες το α­νά­γουν σε πρώ­το θέ­μα σχο­λιά­ζο­ντας με έμ­φα­ση ό­τι ο πα­ρα­βά­της εί­ναι κρα­τού­με­νος και δεν έ­πρε­πε να εί­χε πά­ρει ά­δεια;

Αρκεί να βρεις 3.000 ευ­ρώ

Και, τε­λι­κά, ποιος θα πλη­ρώ­σει τον Με­γά­λο Αδελ­φό; Φυ­σι­κά οι κρα­τού­με­νοι. Αυ­τοί που για να μπο­ρούν να δουν έ­ξω α­πό το πα­ρά­θυ­ρο χω­ρίς να υ­πάρ­χουν κά­γκε­λα, για να μπο­ρούν να κά­νουν έ­να ζε­στό μπά­νιο, για να έ­χουν το κλει­δί του κε­λιού τους, για να ζή­σουν στιγ­μές ε­λευ­θε­ρίας και να μην εί­ναι στοι­βαγ­μέ­νοι ο έ­νας πά­νω στον άλ­λο θα έ­δι­ναν τα πά­ντα. Γι’ αυ­τό ο νο­μο­θέ­της προ­βλέ­πει να προ­κα­τα­βάλ­λουν 3.000 ευ­ρώ για να μπο­ρέ­σουν να φο­ρέ­σουν την πο­δο­πέ­δη και να κοι­μη­θούν στο κρε­βά­τι τους. Το δη­μό­σιο θα ε­πω­μί­ζε­ται τα έ­ξο­δα μό­νο αν «κρι­θεί με ει­δι­κή αι­τιο­λο­γία ό­τι [ο κρα­τού­με­νος] στε­ρεί­ται την οι­κο­νο­μι­κή δυ­να­τό­τη­τα να το κα­τα­βά­λει». Και ό­σοι δεν έ­χουν «ει­δι­κή αι­τιο­λο­γία», αλ­λά θέ­λουν να υ­πο­βλη­θούν σε η­λεκ­τρο­νι­κή πα­ρα­κο­λού­θη­ση ας σκι­στούν να τα βρουν. Τι και αν πα­ρα­βιά­σουν το νό­μο για να τα ε­ξα­σφα­λί­σουν ή δα­νει­στούν α­πό το­κο­γλύ­φους. Τι πει­ρά­ζει; Αρκεί να λει­τουρ­γή­σει το σύ­στη­μα. Και ύ­στε­ρα υ­πάρ­χουν και άλ­λες σκέ­ψεις… Ιδιω­τι­κές φυ­λα­κές για τους κρα­τού­με­νους, ό­που θα ε­ξα­σφα­λί­ζε­ται έ­να κρε­βά­τι και έ­να πλή­ρες γεύ­μα με τη δι­κή τους α­πλή­ρω­τη ερ­γα­σία.


Ιωάν­να Δρό­σου


Υ.Γ.: Στο κεί­με­νο η η­λεκ­τρο­νι­κή πο­δο­πέ­δη δεν α­να­φέ­ρε­ται ως «βρα­χιο­λά­κι», για­τί δεν εί­ναι κό­σμη­μα αλ­λά εί­δος δε­σμών.

Ποιους α­φο­ρά η η­λεκ­τρο­νι­κή πα­ρα­κο­λού­θη­ση

Σε κα­θε­στώς η­λεκ­τρο­νι­κής ε­πι­τή­ρη­σης δι­καιού­νται να τε­θούν οι κα­τά­δι­κοι (ε­φό­σον έ­χουν ε­κτί­σει α­θροι­στι­κά με τα με­ρο­κά­μα­τα τα 2/5 της ποι­νής τους και πραγ­μα­τι­κά το 1/4 αυ­τής και δεν έ­χουν κα­τα­δι­κα­στεί για ε­σχά­τη προ­δο­σία), οι ι­σο­βί­τες (ε­φό­σον έ­χουν ε­κτί­σει α­θροι­στι­κά 16 χρό­νια και πραγ­μα­τι­κά 14), οι α­νή­λι­κοι (ε­φό­σον έ­χουν ε­κτί­σει α­θροι­στι­κά το 1/3 της ποι­νής τους και πραγ­μα­τι­κά το 1/4) και ό­σοι έ­χουν κα­τα­δι­κα­στεί σε ι­σό­βια για πα­ρά­βα­ση του Κώ­δι­κα για τα Ναρ­κω­τι­κά (ε­φό­σον έ­χουν ε­κτί­σει 18 χρό­νια α­θροι­στι­κά και 16 πραγ­μα­τι­κά).
Επί­σης, η η­λεκ­τρο­νι­κή ε­πι­τή­ρη­ση μπο­ρεί να τε­θεί ως πε­ριο­ρι­στι­κός ό­ρος στους α­δειού­χους κρα­τού­με­νους, τους υ­πό­δι­κους (ε­κτός αν α­πει­λού­νται με κά­θειρ­ξη έως 20 χρό­νια ή ι­σό­βια, κα­τη­γο­ρού­νται για συμ­με­το­χή σε ε­γκλη­μα­τι­κή ή τρο­μο­κρα­τι­κή ορ­γά­νω­ση, εί­ναι φυ­γό­ποι­νοι ή φυ­γό­δι­κοι, κρί­νε­ται ό­τι θα δια­πρά­ξουν άλ­λα ε­γκλή­μα­τα) και τους α­νή­λι­κους υ­πό­δι­κους (ε­φό­σον έ­χουν συ­μπλη­ρώ­σει το 15 έ­τος της η­λι­κίας τους).

Πηγή epohi.gr