Όσο σω­παί­νου­με, γι­νό­μα­στε συ­νέ­νο­χοι των βα­σα­νι­στώ­ν

Kα­τά­με­στη ή­ταν η αί­θου­σα στο κτή­ριο της πρώην Ε­ΑΤ Ε­ΣΑ του Πάρ­κου Ελευ­θε­ρίας την πε­ρα­σμέ­νη Τρί­τη, ό­που έ­κα­νε την πρώ­τη δη­μό­σια πα­ρου­σία­σή της η «Κί­νη­ση ε­νά­ντια στην α­στυ­νο­μι­κή αυ­θαι­ρε­σία και τα βα­σα­νι­στή­ρια», μια νέα συλ­λο­γι­κό­τη­τα που στό­χο έ­χει να κα­τα­γρά­φει και να κα­ταγ­γέλ­λει την α­στυ­νο­μι­κή αυ­θαι­ρε­σία και τα βα­σα­νι­στή­ρια που συμ­βαί­νουν στα α­στυ­νο­μι­κά τμή­μα­τα, τα κρα­τη­τή­ρια, τις φυ­λα­κές.
Η Κί­νη­ση εί­χε προ­ε­τοι­μά­σει έ­να βί­ντεο με δη­λώ­σεις βα­σα­νι­σθέ­ντων, για­τρών, καλ­λι­τε­χνών και δη­μο­σιο­γρά­φων, το ο­ποίο έ­δει­ξε ό­τι ό­σα θα α­κού­γο­νταν ε­κεί­νη τη μέ­ρα θα ή­ταν α­φη­γή­σεις που θα θύ­μι­ζαν μια άλ­λη ε­πο­χή, αλ­λά θα μας προσ­γείω­ναν στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.


«Θα σας γα­μή­σου­με τη μά­να»

Ο δι­κη­γό­ρος Δη­μή­τρης Κα­τσα­ρής πε­ριέ­γρα­ψε ό­σα υ­πέ­στη­σαν 15 α­ντι­φα­σί­στες δια­δη­λω­τές κα­τά τη διάρ­κεια της κρά­τη­σής τους στη ΓΑ­ΔΑ τον πε­ρα­σμέ­νο Οκτώ­βρη. «Η πρώ­τη μας ε­πα­φή με τους συλ­λη­φθέ­ντες ή­ταν σο­κα­ρι­στι­κή. Τα τραύ­μα­τα ή­ταν εμ­φα­νέ­στα­τα. Τα πε­ρισ­σό­τε­ρα δεν έ­γι­ναν κα­τά τη στιγ­μή της σύλ­λη­ψης, ε­κτός α­πό αυ­τά με τέι­ζερ και τα ε­γκαύ­μα­τα α­πό τις α­πευ­θείας ρί­ψεις ε­πά­νω τους χει­ρο­βομ­βί­δων κρό­του λάμ­ψης, αλ­λά στο κτί­ριο της κρα­τι­κής α­σφά­λειας. Ομά­δα α­στυ­νο­μι­κών δή­λω­σαν στους συλ­λη­φθέ­ντες ευ­θέως την πο­λι­τι­κή τους το­πο­θέ­τη­ση: “Χρυ­σή Αυ­γή και θα σας γα­μή­σου­με τη μά­να”. Δεν τους ε­πέ­τρε­παν νε­ρό. Τους χτυ­πού­σαν, τους έ­βρι­ζαν, τους τί­να­ζαν στά­χτες στο κε­φά­λι. Τα χτυ­πή­μα­τα και οι βρι­σιές ή­ταν ε­πα­να­λαμ­βα­νό­με­να και συ­νε­χή, ι­δίως στις γυ­ναί­κες. Υπήρ­χαν δυ­να­τοί προ­βο­λείς που τους ση­μά­δευαν στα μά­τια. Και αυ­τό συ­νε­χί­στη­κε για πολ­λές ώ­ρες, χω­ρίς να τους ε­πι­τρέ­πε­ται ο ύ­πνος». Η υ­πό­θε­ση έ­χει πά­ρει το δι­κα­στι­κό δρό­μο. Αν πο­τέ α­πο­δο­θεί δι­καιο­σύ­νη, ό­μως, θα εί­ναι α­πο­τέ­λε­σμα «της βοή­θειας α­πό τον ξέ­νο Τύ­πο, α­φού εί­ναι ε­πι­λο­γή της κε­ντρι­κής διοί­κη­σης να κα­λύ­πτο­νται τα βα­σα­νι­στή­ρια που α­σκούν οι α­στυ­νο­μι­κοί», κα­τέ­λη­ξε ο Δ. Κα­τσα­ρής.

«Έλα, Νί­κο, η σει­ρά σου»

Στη συ­νέ­χεια, το λό­γο πή­ρε ο Γιάν­νης Μπουρ­ζού­κος, πα­τέ­ρας του 24χρο­νου Δη­μή­τρη Μπουρ­ζού­κου, εκ των τεσ­σά­ρων συλ­λη­φθέ­ντων τον πε­ρα­σμέ­νο Φλε­βά­ρη στο Βελ­βε­ντό Κο­ζά­νης, των ο­ποίων ο βα­σα­νι­σμός «ή­ταν η α­φορ­μή για να συ­σπει­ρω­θούν οι ορ­γα­νώ­σεις, οι συλ­λο­γι­κό­τη­τες και τα ά­το­μα που συμ­με­τέ­χουν στην Κί­νη­ση», ό­πως εί­πε η συ­ντο­νί­στρια εκ μέ­ρους της Κί­νη­σης, Ζωή Γεωρ­γού­λα.
«Όταν τους έ­πια­σαν, δεν έ­φε­ραν α­ντί­στα­ση», τό­νι­σε ο Γ. Μπουρ­ζού­κος. «Έπει­τα τους πή­γαν στο ΑΤ Βέ­ροιας, ό­που άρ­χι­σαν να τους χτυ­πούν δε­μέ­νους. Σε κά­ποια στιγ­μή ο διοι­κη­τής εί­πε: “Εδώ μπρο­στά μου θα τους χτυ­πά­τε; Πη­γαί­νε­τέ τους μέ­σα στα δω­μά­τια”. Το γιο μου τον γο­νά­τι­σαν, του έ­βα­λαν κου­κού­λα και άρ­χι­σαν να τον χτυ­πά­νε ε­πί 4 ώ­ρες με ε­ναλ­λα­γή. Μά­λι­στα, σε κά­ποια στιγ­μή κά­ποιος α­πό αυ­τούς που τον χτύ­πα­γε λέει “έ­λα, Νί­κο, η σει­ρά σου”. Τους ά­φη­σαν και λέει ο έ­νας α­στυ­νο­μι­κός:  “Άμα θες, πή­γαι­νε να πλυ­θείς στην τουα­λέ­τα, αλ­λά μην τρο­μά­ξεις με αυ­τό που θα δεις”. Έμει­ναν δε­μέ­νοι, κοι­μή­θη­καν δε­μέ­νοι, με­τα­φέρ­θη­καν δε­μέ­νοι στη ΓΑ­ΔΑ». «Τα βα­σα­νι­στή­ρια δεν α­πο­τε­λούν ελ­λη­νι­κό φαι­νό­με­νο», κα­τέ­λη­ξε ο ο­μι­λη­τής, «Αν η Κί­νη­ση στα­μα­τή­σει ε­δώ, θα εί­ναι α­πο­τυ­χη­μέ­νη. Πρέ­πει να ε­ξα­πλω­θεί σε ό­λη τη γη».

«Θα σε στεί­λου­με στο νο­σο­κο­μείο»



Ο Γιάν­νης Μπουρ­ζού­κος και ο Δη­μή­τρης Κο­πα­νάς, α­πό τους ο­μι­λη­τές της συ­νέ­ντευ­ξης Τύ­που

Σοκ προ­κά­λε­σε η μαρ­τυ­ρία του 31χρο­νου Δη­μή­τρη Κο­πα­νά, πρώην κρα­τού­με­νου. «Τις πρώ­τες τρεις μέ­ρες στη ΓΑ­ΔΑ δεν με α­κού­μπη­σαν. Μό­λις γύ­ρι­σα α­πό τον α­να­κρι­τή, “α­πό­λαυ­σα” τη φι­λο­ξε­νία της α­στυ­νο­μίας. Όπο­τε άλ­λα­ζε η βάρ­δια της α­στυ­νο­μίας με χτυ­πού­σαν α­λύ­πη­τα. Δεν ά­φη­ναν να με δουν οι δι­κοί μου. Σπα­σμέ­να δό­ντια, μώ­λω­πες πα­ντού σε ό­λο το πρό­σω­πο. Όταν με εί­δε ο δι­κη­γό­ρος μου την έ­κτη μέ­ρα, ζή­τη­σε ε­ξη­γή­σεις. Εί­παν ό­τι πή­γα να α­πο­δρά­σω, πα­ρό­τι ή­μουν κλει­δω­μέ­νος και δε­μέ­νος πι­σθά­γκω­να, και για να μη με πυ­ρο­βο­λή­σουν με έ­ρι­ξαν α­πό τις σκά­λες.
Εί­χα αμ­μώ­δη πέ­τρα στα νε­φρά και χτυ­πού­σα την πόρ­τα στις 12.30 για να πάω νο­σο­κο­μείο. Και ε­πει­δή τους σή­κω­σα α­πό τον κα­φέ, πέ­ντε δε­σμο­φύ­λα­κες μου ξε­κι­νά­νε ξυ­λο­δαρ­μό και μου φώ­να­ζαν “νο­σο­κο­μείο θες, στο νο­σο­κο­μείο θα σε στεί­λου­με” και ό­ντως με έ­στει­λαν. Δια­τάχ­θη­κε Ε­ΔΕ. Αλλά Ε­ΔΕ ση­μαί­νει “ε­γώ δεν εί­δα”».
Ο Δ. Κο­πα­νάς κα­τήγ­γει­λε την ύ­παρ­ξη Μπλε Κε­λιών στο ψυ­χια­τρείο του Κο­ρυ­δαλ­λού. «Εί­ναι έ­νας χώ­ρος δύο ε­πί δύο, μπλε α­φο­ρο­λέξ πα­ντού, τρία μέ­τρα ύ­ψος, και κλι­μα­τι­στι­κό. Για 15 λε­πτά κρύος αέ­ρας, ο κρα­τού­με­νος γυ­μνός, και α­πό το κρύο στο φουλ ζε­στό, και σε κρα­τά­νε 2 ή 3 μέ­ρες, μέ­χρι να γί­νεις “κα­λό παι­δί”. Σου α­νοί­γουν την πόρ­τα, σου πε­τά­νε μια πλα­στι­κή κα­ρα­βά­να για να φας, χω­ρίς πι­ρού­νι. Βρέ­θη­κα για τέσ­σε­ρις μέ­ρες στα Μπλε Κε­λιά, ε­πει­δή αρ­νή­θη­κα τον εν­δο­σω­μα­τι­κό έ­λεγ­χο».

«Ήμα­σταν αι­σιό­δο­ξοι. Δια­ψευ­στή­κα­με»

Τε­λευ­ταίος ο­μι­λη­τής ή­ταν ο Παύ­λος Κλαυ­δια­νός, πρώην πο­λι­τι­κός κρα­τού­με­νος κα­τά τη διάρ­κεια της Χού­ντας, ο ο­ποίος τό­νι­σε την α­να­γκαιό­τη­τα να κα­ταρ­γη­θούν τα βα­σα­νι­στή­ρια: «Εί­ναι η δεύ­τε­ρη φο­ρά που τυ­χαί­νει να πα­ρέμ­βω με την τό­τε “ι­διό­τη­τά μου”, η πρώ­τη ή­ταν ό­ταν, πα­ρά τον προ­φα­νή κίν­δυ­νο για την υ­γεία του Σάβ­βα Ξη­ρού, τον α­νέ­κρι­ναν και έ­γρα­ψα έ­να άρ­θρο στην “Αυ­γή”. Αλοί­μο­νο αν ζύ­γι­ζε η πο­λι­τι­κή δια­φω­νία μας με το βα­σα­νι­σμό του, που έ­πρε­πε να πα­ρέμ­βου­με.
Όταν α­πό τα κρα­τη­τή­ρια πη­γαί­να­με στη φυ­λα­κή και συ­ζη­τά­γα­με, λέ­γα­με ό­τι με την πτώ­ση της δι­κτα­το­ρίας δεν θα συ­νε­χί­σουν τα βα­σα­νι­στή­ρια. Ήμα­σταν αι­σιό­δο­ξοι. Δια­ψευ­στή­κα­με. Τα βα­σα­νι­στή­ρια δεν στα­μά­τη­σαν πο­τέ. Δεν αλ­λά­ζουν τα πράγ­μα­τα στη νοο­τρο­πία της ε­ξου­σίας, αλ­λά για αυ­τό πρέ­πει να ε­πι­μεί­νου­με να αλ­λά­ξουν. Δεν εί­ναι δυ­να­τόν ό­ταν έ­νας πο­λί­της για ο­ποιον­δή­πο­τε λό­γο βρί­σκε­ται σε κά­ποια μορ­φή ε­λέγ­χου, να χά­νει τα δι­καιώ­μα­τά του, την α­ξία τους. Δεν έ­χει ση­μα­σία για ποιον λό­γο κα­τη­γο­ρεί­ται».

Η α­τι­μω­ρη­σία εί­ναι πα­ρα­δειγ­μα­τι­κή

Την Κί­νη­ση στή­ρι­ξαν με ο­λι­γό­λε­πτες πα­ρεμ­βά­σεις εκ­πρό­σω­ποι των ορ­γα­νώ­σεων που συμ­με­τέ­χουν στην προ­σπά­θεια αυ­τή. Ο Δη­μή­τρης Χρι­στό­που­λος α­πό την Ελλη­νι­κή Ένω­ση για τα Δι­καιώ­μα­τα του Ανθρώ­που τό­νι­σε, με­τα­ξύ άλ­λω­ν: «Πρό­κει­ται για ε­θι­σμό της α­στυ­νο­μίας σε πρα­κτι­κές α­πό­λυ­της α­δια­φά­νειας. Οι α­στυ­νο­μι­κοί φέ­ρο­νται ως α­νώ­νυ­μοι, χω­ρίς δια­κρι­τι­κά, και ου­σια­στι­κά ε­κλαμ­βά­νει τον ε­αυ­τό της ως μια συμ­μο­ρία που συ­γκρούε­ται με άλ­λες. Για αυ­τό βλέ­που­με να μπαί­νει η α­κρο­δε­ξιά ι­δε­ο­λο­γία στην α­στυ­νο­μία. Η α­τι­μω­ρη­σία στην ελ­λη­νι­κή α­στυ­νο­μία εί­ναι πα­ρα­δειγ­μα­τι­κή. Για αυ­τό αυ­τή η Κί­νη­ση έ­χει την α­ξία της. Κά­θε άν­θρω­πος που α­ξιώ­νει το κρά­τος να λει­τουρ­γεί με κα­νό­νες, ο­φεί­λει να εί­ναι υ­παρ­ξια­κός εχ­θρός της α­πα­ξίω­σης της προ­σω­πι­κό­τη­τας».
Η Γιάν­να Κούρ­το­βι­κ, α­πό το Δί­κτυο για τα Πο­λι­τι­κά και Κοι­νω­νι­κά Δι­καιώ­μα­τα, πρό­σθε­σε: «Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή η πρα­κτι­κή των σω­μα­τι­κών ε­ρευ­νών, που γί­νο­νται με ξε­γύ­μνω­μα του θύ­μα­τος. Εί­ναι πρα­κτι­κή που χρη­σι­μο­ποιεί η α­στυ­νο­μία ε­κτε­τα­μέ­να για να ε­ξευ­τε­λί­ζει τα θύ­μα­τά της. Εί­μα­στε πο­λύ αρ­γο­πο­ρη­μέ­νοι, πρέ­πει να α­ντι­δρά­σου­με και πρέ­πει να το κά­νου­με ό­λοι μα­ζί».
Η Χρύ­σα Μπό­τση α­πό την Act up ση­μείω­σε ό­τι «η α­στυ­νο­μία πλέ­ον έ­χει α­να­λά­βει και έ­να προ­νοια­κό κόμ­μα­τι. Τα κέ­ντρα κρά­τη­σης τα δια­χει­ρί­ζε­ται το υ­πουρ­γείο Προ­στα­σίας του Πο­λί­τη. Ένας φο­ρέ­ας δίω­ξης μπο­ρεί να γί­νει φο­ρέ­ας φρο­ντί­δας; Στα κέ­ντρα κρά­τη­σης κό­βο­νται χέ­ρια 20χρο­νων για­τί α­ντι­με­τώ­πι­σαν το κρύο, ε­σχά­τως και λοι­μώ­ξεις. Ένας 20χρο­νος α­πό το Κον­γκό έ­χα­σε προ­χτές τα πό­δια του α­πό λοί­μω­ξη. Όταν η α­στυ­νο­μι­κή βία αρ­χί­ζει να γί­νε­ται κυ­ρίαρ­χη, γί­νε­ται αρ­χή, αυ­τό εί­ναι ε­ξαι­ρε­τι­κά ε­πι­κίν­δυ­νο».
Τέ­λος, η Αφρο­δί­τη Μπα­μπά­ση α­πό την Πρω­το­βου­λία για τα Δι­καιώ­μα­τα των Κρα­του­μέ­νων ε­ξέ­φρα­σε την α­νη­συ­χία α­πό τη συ­νερ­γα­σία της α­στυ­νο­μίας με το υ­πουρ­γείο Δι­καιο­σύ­νης. «Τις τε­λευ­ταίες μέ­ρες, με­τά την α­πό­δρα­ση α­πό τις φυ­λα­κές Τρι­κά­λων, το υ­πουρ­γείο Δι­καιο­σύ­νης α­πο­φά­σι­σε να βά­λει τα Ε­ΚΑΜ του Δέν­δια μέ­σα στις φυ­λα­κές και να πραγ­μα­το­ποιεί αιφ­νί­διους ε­λέγ­χους κα­θη­με­ρι­νά, κα­τά τη διάρ­κεια των ο­ποίων οι κρα­τού­με­νοι ξε­γυ­μνώ­νο­νται και ξυ­λο­κο­πού­νται ε­νώ τους φο­ρά­νε χει­ρο­πέ­δες. Φο­βό­μα­στε ό­τι η συ­νερ­γα­σία αυ­τή θα χει­ρο­τε­ρέ­ψει α­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο την κα­τά­στα­ση».

Ανε­ξάρ­τη­τα α­πό το α­δί­κη­μα

Ο Γιάν­νης Μου­ζά­λας, α­πό τους Για­τρούς του Κό­σμου, τό­νι­σε ό­τι η «Κί­νη­ση πρέ­πει να εί­ναι α­νε­ξάρ­τη­τη α­πό το α­δί­κη­μα και να διεκ­δι­κή­σει τη με­γα­λύ­τε­ρη διεύ­ρυν­σή της. Αλλιώς δεν θα μπο­ρέ­σου­με να πε­τύ­χου­με. Το α­δί­κη­μα που κυ­νη­γά­με εί­ναι τα βα­σα­νι­στή­ρια, ό­που και να γί­νο­νται, ό­πως και σε ό­ποιον και να γί­νο­νται. Αυ­τό μπο­ρεί να α­πο­τε­λέ­σει βά­ση συ­σπεί­ρω­σης». Ακό­μα α­να­κοί­νω­σε τη δη­μιουρ­γία α­νε­ξάρ­τη­της ια­τρο­δι­κα­στι­κής υ­πη­ρε­σίας, που θα μπο­ρεί να κλη­θεί και να γνω­μα­τεύ­σει για την κά­θε κα­ταγ­γε­λία.

Εί­μα­στε συ­ν-βα­σα­νι­στές

Ο πρώην πο­λι­τι­κός κρα­τού­με­νος Πε­ρι­κλής Κο­ρο­βέ­σης δή­λω­σε: «Τα βα­σα­νι­στή­ρια δεν εί­ναι η αυ­θαί­ρε­τη συ­μπε­ρι­φο­ρά ε­νός ορ­γά­νου, εί­ναι μια ε­πί­ση­μη κρα­τι­κή αρ­χή, εί­ναι ευ­θύ­νη του κρά­τους. Σκο­πός των βα­σα­νι­στη­ρίων εί­ναι να κά­νουν τον άν­θρω­πο άσ­πρη σε­λί­δα και να γρά­ψουν πά­νω του την κα­τη­γο­ρία. Δεν εί­ναι τυ­χαίο ό­ταν κα­τέ­θε­σα στο Συμ­βού­λιο της Ευ­ρώ­πης την ε­πο­χή της δι­κτα­το­ρίας, ό­τι ό­λες οι μαρ­τυ­ρίες, α­πό διά­φο­ρες χώ­ρες, ή­ταν ί­διες. Εκεί με ρώ­τη­σαν αν εί­χα ο­δο­ντό­κρε­μα στα κρα­τη­τή­ρια. Και με έ­πια­σαν τα γέ­λια, για­τί δεν εί­χα καν δό­ντια, λό­γω των βα­σα­νι­στη­ρίων. Και με­τά σκέ­φτη­κα ό­τι και η στέ­ρη­ση της ο­δο­ντό­κρε­μας εί­ναι στέ­ρη­ση δι­καιώ­μα­τος. Πρέ­πει να α­ντι­δρά­σου­με. Αν δεν α­ντι­δρά­σου­με, εί­μα­στε συ­ν-βα­σα­νι­στές».

Έτσι το κρά­τος κρα­τά την ι­σχύ του

Ο κα­θη­γη­τής νο­μι­κής στο πα­νε­πι­στή­μιο του Λον­δί­νου Κώ­στας Δου­ζί­νας σε σύ­ντο­μη πα­ρέμ­βα­σή του εί­πε: «Υπήρ­χε μια άρ­ρη­τη συμ­φω­νία να μη συ­ζη­τά­με τα βα­σα­νι­στή­ρια. Να γί­νο­νται αλ­λά να μη γρά­φο­νται, να εί­ναι μυ­στι­κά, με έ­ναν τρό­πο να μην βλέ­πει ο κό­σμος τα ση­μά­δια στο σώ­μα των βα­σα­νι­σμέ­νων. Αυ­τό εί­ναι που άλ­λα­ξε. Τα τε­λευ­ταία δέ­κα χρό­νια η δη­μο­σιο­ποίη­ση των βα­σα­νι­στη­ρίων έ­χει γί­νει κε­ντρι­κός τρό­πος ά­σκη­σης πο­λι­τι­κής. Το εί­δα­με στο Αμπού Γκράι­μπ, το Γκουα­ντά­να­μο. Για­τί, λοι­πόν, φτά­σα­με στο φώ­το­σο­π; Θυ­μά­στε τι εί­παν. Χρεια­ζό­ταν α­να­γνω­ρι­σι­μό­τη­τα... Εί­ναι μια προ­σπά­θεια για να γί­νει έ­να ξε­κα­θά­ρι­σμα για το ποιος εί­ναι τε­λι­κά ο άν­θρω­πος. Η Ελλά­δα ως α­νε­ξάρ­τη­τη χώ­ρα ή ως κυ­ρίαρ­χο κρά­τος βρί­σκε­ται υ­πό ε­πί­θε­ση. Εί­ναι η τρόι­κα και η ΕΕ που εί­ναι κυ­ρίαρ­χες. Με τη δη­μο­σιο­ποίη­ση των βα­σα­νι­στη­ρίων το κρά­τος δεί­χνει ε­πο­μέ­νως ό­τι κρα­τά την ι­σχύ του και τη δύ­να­μή του κι ας έ­χει χά­σει την ε­θνι­κή του κυ­ριαρ­χία. Εί­ναι ση­μα­ντι­κό να συ­νε­χι­στεί αυ­τή η Κί­νη­ση, για­τί παί­ζε­ται η α­ξιο­πρέ­πεια της κοι­νω­νίας και της κρα­τι­κής ε­ξου­σίας και κα­θε­νός α­πό ε­μάς».

Η Κα­τε­ρί­να Πα­πα­γκί­κα, για­τρός, ε­νη­μέ­ρω­σε τους πα­ρευ­ρι­σκό­με­νους για τα ό­σα συμ­βαί­νουν στα κρα­τη­τή­ρια του τμή­μα­τος Δρα­πε­τσώ­νας, ό­που κρα­τού­νται 75 με 100 άν­θρω­ποι για 6 με 9 μή­νες σε μό­λις 75 τε­τρα­γω­νι­κά. «Επί 9 μή­νες δεν έ­χουν δει το φως η­μέ­ρας. Δεν υ­πάρ­χει δυ­να­τό­τη­τα προ­αυ­λι­σμού. Ού­τε υ­πο­δο­μή. Δεν μπο­ρούν να κά­νουν μπά­νιο. Έχουν δερ­μα­τι­κές αρ­ρώ­στιες. Αυ­τό εί­ναι βα­σα­νι­στή­ριο με βά­ση ό­λες τις ευ­ρω­παϊκές και οι­κου­με­νι­κές συν­θή­κες».

Χι­λιά­δες υ­πο­γρα­φές

Στη συ­νέ­ντευ­ξη Τύ­που πα­ρου­σιά­στη­κε ε­πί­σης κεί­με­νο υ­πο­γρα­φών, το ο­ποίο εί­χε με­τα­φρα­στεί σε 5 γλώσ­σες και υ­πο­γρά­φτη­κε α­πό κά­θε γω­νιά του πλα­νή­τη (Αγγλία, Τουρ­κία, Γαλ­λία, Γερ­μα­νία, Ισπα­νία, Ιτα­λία, Η­ΠΑ, Αυ­στρα­λία, Σλο­βε­νία, Σουη­δία και αλ­λού). «Η συλ­λο­γή υ­πο­γρα­φών συ­νε­χί­ζε­ται και, ό­ταν ο­λο­κλη­ρω­θεί, η Κί­νη­ση θα τις κα­τα­θέ­σει στην Επι­τρο­πή Δι­καιω­μά­των της Βου­λής, στην Εθνι­κή Επι­τρο­πή για τα Δι­καιώ­μα­τα του Ανθρώ­που, στη European Committee for the Prevention of Torture», ση­μείω­σε η Κί­νη­ση. Η συλ­λο­γή υ­πο­γρα­φών συ­νε­χί­ζε­ται, ό­μως η υ­πο­δο­χή που εί­χε η κοι­νή δή­λω­ση εί­ναι ε­ντυ­πω­σια­κή με του­λά­χι­στον 300 αν­θρώ­πους των τε­χνών και των γραμ­μά­των να δη­λώ­νουν δη­μό­σια την α­ντί­θε­σή τους στα βα­σα­νι­στή­ρια. Ενδει­κτι­κά α­νά­με­σα στους υ­πο­γρά­φο­ντες εί­ναι: Gabriel Amard, Parti de Gauche, Γαλ­λία, Etienne Balibar, φι­λό­σο­φος, Josefine Camitz, σκη­νο­θέ­της, Σουη­δία Noam, Chomsky, φι­λό­σο­φος, Barbara Garson, συγ­γρα­φέ­ας, Susan George, συγ­γρα­φέ­ας, Μichael Lowy, διευ­θυ­ντής του Εθνι­κού Κέ­ντρου Επι­στη­μο­νι­κών Ερευ­νών, Maite Mola , α­ντι­πρό­ε­δρος ΚΕ­Α, Sirin Tekeli, συγ­γρα­φέ­ας, Τουρ­κία, Attila Vajnai, πρό­ε­δρος Ουγ­γρι­κού Εργα­τι­κού Κόμ­μα­τος, Slavoj Zizek, φι­λό­σο­φος, Κά­τια Γέ­ρου, η­θο­ποιός, Τά­νια Τσα­να­κλί­δου, τρα­γου­δί­στρια, Φοί­βος Δε­λη­βο­ριάς, τρα­γου­δο­ποιός, Βαγ­γέ­λης Χατ­ζη­γιαν­νί­δης, συγ­γρα­φέ­ας, Σύλ­λας Τζου­μέρ­κας, σκη­νο­θέ­της, Γιώρ­γος Κα­τρού­γκα­λος, συ­νταγ­μα­το­λό­γος, Θό­δω­ρος Με­γα­λοοι­κο­νό­μου, ψυ­χία­τρος – διευ­θυ­ντής 9ου ΨΝΑ, Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, σκηνοθέτης, Όλγα Μαλέα, σκηνοθέτις, Αντίνοος Αλμπάνης, ηθοποιός, Κωνσταντίνος Γιάνναρης, σκηνοθέτης, Μιχάλης Δέλτα, μουσικός.

* Πε­ρισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρίες για την Κί­νη­ση στο www.facebook.com/nopolicetorture ή στο greek-committeeagainsttorture.blogspot.gr


Ιωάν­να Δρό­σου

Πηγή epohi.gr