Στις 13 Φλεβάρη του 1945, Ξεκίνησε ο διήμερος βομβαρδισμός της Δρέσδης από τη βρετανική και αμερικανική αεροπορία, που άφησε πίσω του πάνω από 120.000 νεκρούς. Πάνω από το 90% του ιστορικού κέντρου της πόλης καταστράφηκε, μαζί με σημαντικά πολιτιστικά μνημεία. Πρόκειται για έναν εγκληματικό βομβαρδισμό που δεν εξυπηρετούσε απολύτως καμιά στρατιωτική σκοπιμότητα. Αντίποινα με λίγα λόγια.
Έτσι λοιπόν οι ναζί πραγματοποιούν εδώ και κάποια χρόνια εκδήλωση μνημόσυνο.
Στόχος η κατάργησή του και τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής και σε βάθος χρόνου, πάρα πολύ καλά, αν αναλογισθεί κανείς ότι πριν μερικά χρόνια συγκέντρωνε πάνω από 10.000 φασισταριά και μετά 6.000 και μετά από ένα χρόνο 4.000 και θα δείτε πάρα κάτω που τον φτάσαμε τον κατήφορο.
Μπήκαμε λοιπόν στο λεωφορείο και ενημερωθήκαμε για το σχεδιασμό, μοιράστηκαν χάρτες, τηλέφωνα ανάγκης, ίντερνετ συντονισμού και δόθηκαν τα πόιντς, για τα οποία είχαμε πληροφορίες από πριν και από την εμπειρία των συντρόφων από τα προηγούμενα χρόνια. Η αστυνομία μας περίμενε και φυσικά με το που κατεβήκαμε από το όχημα, μετά από λίγα μέτρα πέσαμε σε έλεγχο. Θα μου πεις, με τέτοια σκατόφατσα που πας ρε Πακιστανέ;
Δεκτόν!
Ισχυρές δυνάμεις είχαν παραταχθεί σε διάφορα κομβικά σημεία στην πόλη, χωριστίκαμε λοιπόν κι εμείς σε ομάδες και άρχισε το κυνήγι. Η κεντρική πορεία κατευθύνθηκε προς το μέρος όπου θα κάναν την εκδήλωση οι ναζί και άλλες δύο μικρότερες περιφεριακά. Δεν θα αναφέρω περισσότερα για τον σχεδιασμό, για ευνόητους λόγους αλλά θα ήθελα να τονίσω για ακόμα μια φορά τους όρος Στρατηγική, Σχεδιασμός, Οργάνωση.
Μια ακόμα πορεία λοιπόν περιφερειακή μπλοκάρει στο σταθμό και μια άλλη σε άλλο σημείο της πόλη, ενώ ταυτόχρονα το μαύρο μπλοκ της κεντρικής, επιτίθεται στις αστυνομικές δυνάμεις που φρουρούν το σημείο της εκδήλωσης, κοντά στη θεολογική σχολή της Δρέσδης.
Για να μην πολυλογώ, όλη την ημέρα πέρα - δώθε, μας βγήκαν τα πόδια και τα λαρύγγια αλλά τελικά τα καταφέραμε και μπλοκάραμε πολλούς ναζί, που δεν κατάφεραν να πάνε στην εκδήλωση, μόνο παρέμειναν στα σημεία συνάντησης που είχαν προγραμματίσει για να ξεκινήσουν.
Η εκδήλωσή τους λοιπόν κατάφερε να μαζέψει γύρο στα 600 άτομα αλλά είχαν απέναντί τους 2.500 αντιφασίστες, με μικροφωνικές και άλλους 1500 στο γύρο, σύνολο πάνω από 4.000. Να τονίσω ότι όταν λέμε Δρέσδη, δεν εννοούμε την Αθήνα των 6.000.000, αλλά μια πόλη στα μέτρα της Θεσσαλονίκης, με 490.000 κατοίκους.
Η επιτυχία λοιπόν ήταν τεράστια και τους την χαλάσαμε τη γιορτή!
High Light point: Την ώρα που προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν οι ναζί την ομιλία, ηχεία μεγάλης ισχύς στραμμένα επάνω τους, έπαιζαν Συρτάκι έτσι για να τους σπάσουμε τα νεύρα και μετά διάφορες τουρλού επιτυχίες. Ο καιρός επίσης βοήθησε πολύ και η χιονόμπαλα έπεσε σύννεφο!
Με λίγα λόγια τους κάναμε ξεφτίλα και η εκδήλωση πήγε περίπατο.
Και κάπου εδώ θα ήθελα να δώσω κι ένα μήνυμα:
Θέλω να πω σε αυτούς τους "πατριώτες" - "αριστερούς" (όχι όλους) που επικρίνουν και λένε ότι κάποιοι φύγαμε από τη χώρα μας, ενώ θα έπρεπε να μείνουμε εκεί και να πολεμήσουμε, να διώξουμε τον "κατακτητή" ότι: Εμείς αγωνιζόμαστε από το 1990, χρόνια πολλά τώρα ενώ εσείς ζούσατε τις ζωούλες σας. Ο αγώνας μας έχει γίνει συνείδηση από τότε που ήμασταν παιδιά και είδαμε νεκρό τον Καλτεζά.
Αλλά και τώρα για εσάς πολεμάμε το Ναζισμό και μάλιστα στο κέντρο του, εκεί που γεννήθηκε. Για όλους μας!
Και κάτι ακόμα: Ο κατακτητής είναι ο ίδιος και στην Ελλάδα και στη Γερμανία και σε όλο τον πλανήτη και ονομάζεται καπιταλισμός. Τι δεν καταλαβαίνεται;
Να τονίσω επίσης ότι κεντρικό σύνθημα των διαδηλωτών δεν ήταν το "φύγετε ναζί", αλλά το "φύγετε δεξιοί"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου