Είμαστε όλοι αδέσποτα

Το Άουσβιτς ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτά ένα σφαγείο και σκέφτεται πως είναι μόνο ζώα

Αντόρνο

Αν και το περιστατικό δεν σχετίζεται με επίσημο σφαγείο, ο παραπάνω αφορισμός δένει άριστα και όπως θα δούμε παρακάτω με διπλή έννοια. Δεν ξέρω αν έγινε ευρέως γνωστό το περιστατικό βάναυσης κακοποίησης τριών αδέσποτων σκυλιών στο Μοσχάτο – με πρόθεση δολοφονίας – μιας και δεν έτυχε να δω κάτι σε άλλα blogs, αλλά το ίδιο το γεγονός από μόνο του είναι μια “ωραία” περίπτωση. Έχουμε έναν Αλβανό να μαζεύει σε περιφραγμένο χώρο 3 αδέσποτα επειδή και καλά ήθελαν να του φάνε τις κότες, και με έναν σιδερολοστό άρχισε να τα βαράει. Τα ουρλιαχτά των αδέσποτων κινητοποίησαν την γειτονιά και αφού ο ένας σκύλος κατάφερε να ξεφύγει, μέχρι να παρέμβει η αστυνομία και έχοντας ήδη αφήσει ένα σκυλί αναίσθητο – με σπασμένο κρανίο και σαγόνι – άρχισε το άλλο. Το ανθρωπόμορφο κτήνος φημολογείται ότι ξυλοκοπήθηκε και η αστυνομία προσπάθησε να τον προστατέψει – δεν τοποθετούμαι επ΄αυτού, ο ορθολογισμός είναι μία πλευρά του ανθρώπου, η άλλη είναι τα πάθη.
Σήμερα λοιπόν έτυχε να δω στην τηλεόραση, στην ζώνη των κιτρινοκατινοεκπομπών, ρεπορτάζ για το περιστατικό με τίτλο “Αλβανός βασάνισε αδέσποτα στο Μοσχάτο” ή κάτι τέτοιο. Προφανώς και ο τίτλος αρχικά μου φάνηκε προβοκατόρικος -μεσημεριανή εκπομπή γαρ – και έκατσα να το ψάξω. Τα πράγματα έγιναν έτσι όπως τα έλεγε το ρεπορτάζ και η φρίκη του γεγονότος δυστυχώς για αυτούς δεν μπορεί ξεπεραστεί όσο και αν θέλουμε να το στολίσουμε με την ψευτιά του θλιμμένου και συγκλονισμένου για να τονίσουμε το πόσο βάρβαροι είναι αυτοί που δεν είναι Έλληνες. Ο υφέρπον ρατσισμός – κοινωνικός ή βιολογικός, ένα και το αυτό στο τέλος – που χαρακτήριζε ανέκαθεν την μεταπολιτευτική Ελλάδα βρήκε το πάτημα που ήθελε για να βγάλει το φιδίσιο κεφάλι του και η διχαλωτή του γλώσσα είναι το σημάδι της παθιασμένης για (ή αδιάφορης που θα χυθεί) αίμα αποδιοπομπαίων τράγων. Ξεχνά όμως ότι όλη η ψεύτικη ευημερία που χαιρόταν η Ελληνίδα και ο Έλληνας μικροαστός όλα αυτά τα χρόνια ήταν η ίδια γεμάτη από αίμα αυτών που ήταν και είναι αποκλεισμένοι από τα θέλγητρά της. Σα να μην έφτανε αυτό, είχαμε -όχι που δεν θα είχαμε – τους “είμαι και δεν το κρύβω” της νεολαίας του ΛΑΟΣ να βγάζουν ανακυνωση για το περιστατικό – πρέπει να συγκλονίστηκαν. Βλέπουμε λοιπόν και διαβάζουμε για “άτυχο ζωάκι” για “τέρας” (που είναι) και για “ανυπεράσπιστα πλάσματα”. Αναπάντεχο, αλλά περιμένουμε ανάλογου ύφους άρθρα τους για τους “αγωνιστές” συντρόφους τους (πορτιέρηδες, μάτσο, χούλιγκανς κλπ) που αγοράζουν – και όχι παίρνουν – σκυλιά για να νιώσουν και αυτοί αφεντικά μιας και ο πολιτικός Φύρερ είναι αναντικατάστατος και όταν δεν κάνουμε πογκρόμ, κάπου πρέπει να εκτονώνουμε την (σεξουαλική, ηθική και εν τέλει ανθρώπινη) ανεπάρκεια που ξέρουμε κατά βάθος ότι έχουμε.
Ίσως έπρεπε να περιμένω για να δω και τις τοποθετήσεις και επίσημων φορέων της Αριστεράς – αν υπάρξουν, γιατί μέχρι στιγμής μόνο ακροδεξιοί έχουν “ευαισθητοποιηθεί” – και γενικότερα και άλλων συλλογικοτήτων του “προοδευτικού” χώρου, αν και μου αρκεί η συζήτηση που άνοιξε στο indymedia . Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως όλα αυτά τα χρόνια, η ολοένα και μεγαλύτερη εκμετάλλευση και ο εξευτελισμός των μεταναστών από τους ντόπιους “Ευρωπαίους” προκάλεσε την δίκαιη αντίδραση της αριστεράς και του αναρχικού χώρου, και η ολοένα και μεγαλύτερη όξυνση των προβλημάτων λόγω της φτώχειας – κύριος φορέας της οποίας είναι πρώτα οι μετανάστες – έκανε τους δε -κυρίως την βολεμένη με τις κρατικές πριμοδοτήσεις αριστερά- να θέλουν να επιμένουν πως ακόμα και αν υπάρχει ελέφαντας στο σαλόνι, είτε δεν είναι τόσο μικρός, είτε φταίει (όπως και για όλα) ο καπιταλισμός -ικανοποιητική απάντηση για το καφέ- κάνοντας έτσι τους μεν να μιλάνε για “ανθέλληνες” και να θέλουν μια Ελλάδα μόνο με “Έλληνες” και ενδόμυχα μια τέτοια αλλαγή “που μόνο αυτή θα μας σώσει”. Έκαστοι συνέχισαν να τραβάνε το σκοινί με το οποίο θα κρεμαστούν στο τέλος -προφανώς η μυωπία αριστερών/αναρχικών είναι παιδάκι μπροστά στον αθεράπευτο μικροαστικό σωβινισμό των ελληναράδων, διότι υπάρχουν αντικειμενικοί περιορισμοί- και τώρα που ένας μετανάστης πήγε να σκοτώσει τρία σκυλιά και εξαιτίας της αναμενόμενης ευκαιρίας για πολιτική υπεραξία από την πλευρά των μικροαστείων και των φασιστών (που δεν απέχουν και πολύ) βλέπουμε απαντήσεις του στυλ “του είπε το αφεντικό του να το κάνει”, ο οποίος -καλά μαντέψατε- ήταν Έλληνας. Άρα… η πόλωση έχει φτάσει σε τέτοια άκρα που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τελικά είναι δυνατό ένα γεγονός να εξεταστεί καθεαυτό ή αν τελικά το κτήνος είναι τέτοιο επειδή είναι Έλληνας  ή λιγότερο κτήνος επειδή ήταν εργάτης/Αλβανός/gay/μετανάστης/του έδωσε την εντολή το αφεντικό του.
Το επίπεδο της συλλογικής συνείδησης βρίσκεται εκεί που του αξίζει: δεν είναι ότι η φρίκη καθεαυτή του γεγονότος δεν είναι αντικειμενική, αλλά μαζί με αυτή ή παρά αυτή υπάρχει και κάτι άλλο. Τα αντανακλαστικά της αρχαϊζουσας κοινωνίας μας τα ξέρουμε και δεν χρειαζόταν να φιγουράρει ο κανιβαλισμός του μετανάστη στην τηλεόραση για να καταλάβουμε ότι αυτόν τον δρόμο του κανιβαλισμού θα ακολουθήσει. Πόσοι άραγε από “εμάς” θα πέσουν στην παγίδα και θα πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στο “πήγε να σκοτώσει τα ζώα επειδή είναι Αλβανός” και στο “μπορεί να πήγε να σκοτώσει τα ζώα, αλλά είναι Αλβανός“.
Βίντεο από τα δικαστήρια

Υ.Γ.1-προφανώς το ”μπορεί να πήγε να σκοτώσει τα ζώα, αλλά είναι αλβανός” το τονίζω ως δήθεν ελαφρυντικό για τους δυνάμει εκφραστές του..
Υ.Γ.2-φωτογραφίες του αδέσποτου που δίνει μάχη με την ζωή -έχει σπασμένο σαγόνι και κρανίο- προφανώς και δεν δημοσιεύω.