Δώσε στο λαό άρτο και θεάματα, κι αυτός υποτακτικός στα πόδια σου θα γονατίσει. Ο άρτος μας τελείωσε, οι επιδοτήσεις και τα δάνεια προς ικανοποίηση της καταναλωτικής ηδονής κατασπαταλήθηκαν. Ως εκ τούτου, το μόνο που απέμεινε είναι τα θεάματα, στα οποία μάλιστα έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία ως κοινωνία. Έτσι, η προφυλάκιση του…”γέροντα” Εφραίμ, όπως ήταν αναμενόμενο, αποτέλεσε ένα καλό εμπορικό προϊόν για τους κατατονικούς τηλεθεατές. Άλλοι έσπευσαν να αξιοποιήσουν χιουμοριστικά το προϊόν αυτό και άλλοι, ποτισμένοι με τον χριστιανικό φονταμενταλισμό που ακούει στο αλά Άντρες Μπρέιβικ δίπτυχο: “ορθοδοξία ή θάνατος”, παράτησαν την καθημερινή τους μιζέρια και έτρεξαν να υπερασπιστούν τον “γέροντα” σχηματίζοντας αγέλες (β)ρωμιοσύνης που με αναμμένα κεριά στα χέρια κραύγαζαν “άξιος-άξιος”, φέρνοντάς μας στο μυαλό εικόνες από άλλες εποχές.
Ο “θαυματουργός γέροντας” Εφραίμ, λοιπόν, είναι ένας σύγχρονος έμπορος ελπίδας (γιατί η θρησκεία γέννησε αμέτρητους εμπόρους αλλά κανέναν με τέτοιο επιχειρηματικό δαιμόνιο) που περιφέρεται από χώρα σε χώρα κρατώντας στο ένα χέρι την…”θαυματουργή” ζώνη της Παναγίας (ζώνη αγνότητας για τον ίδιο αφού μόνο και μόνο που την κουβαλάει γίνεται πιο αγνός και από την “Παρθένο” Μαρία), και στο άλλο τον δίσκο (ή καλύτερα χρηματοκιβώτιο) υπέρ του “έργου της ιεράς μονής Βατοπεδίου”. Φυσικά, αποτελεί θεάρεστο έργο (στα όρια του θαύματος) η κατασκευή ιδιωτικού λιμένα, ελικοδρομίου, τα χλιδάτα αυτοκίνητα, καθώς και οι κλίνες που θα φιλοξενήσουν ισχυρούς εκμεταλλευτές, όπως ο πρίγκηψ Κάρολος, ο “σωτήρας” του μεγάλου ρωσικού έθνους (ή “του ξανθού γένους”) Βλαντιμίρ Πούτιν – τον οποίο ολόκληρη η (β)ρωμιοσύνη προσκυνά ως “μελλοντικό τουρκοφάγο” μιας και οι “προφητείες” των διάφορων συνωμοσιολόγων “αποκαλύπτουν” τον δικό του ρόλο στην “καταστροφή του εχθρικού τούρκικου έθνους” (με το οποίο φυσικά “οι τετραπέρατοι Ευρωπαίοι Έλληνες δεν έχουν κανένα πολιτισμικό κοινό”) -, ο “πανάξιος” πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, καθώς και διάφοροι τραπεζίτες, επιχειρηματίες και γενικά κάθε τύπου παλαβωμένα celebrities. Όπως ήταν επόμενο, από το πελατολόγιο της μο(υ)νής δεν λείπουν και οι πιστοί, άνθρωποι που ψάχνουν την ελπίδα σε κάτι μεταφυσικό, καρκινοπαθείς και αναξιοπαθούντες που μέσα στην απελπισία τους πίστεψαν στην ιδιότητα του μάγου Εφραίμ. Μάγος και στην πολιτική, καθώς χειρίζεται με δεξιοτεχνία τη συμμαχία με τον αιμοβόρο πρώην καγκεμπίτη Ρώσο (δικτάτορα) πρόεδρο ενάντια στο Πατριαρχείο το οποίο διεκδικεί ένα κομμάτι από… την Κόκκινη Πλατεία.
Ως άξιος διάδοχος, λοιπόν, του σκοταδιστή και φιλοχουντικού Χριστόδουλου, εντρύφησε ιδιαιτέρως αποτελεσματικά στο Lifestyle της Πίστης που χρόνια τώρα πουλιέται κι αγοράζεται στους ναούς όλης της χώρας, εξασφαλίζοντας, μάλιστα, και φοροαπαλλαγές (τις οποίες οι καθημερινοί πολίτες είναι αναγκασμένοι τώρα να πληρώσουν με υπέρογκα χαράτσια και περικοπές). Έχοντας κατοχυρώσει ιδιοκτησιακά δικαιώματα σε τεράστιες εκτάσεις γης (αφορολόγητες) εντός της ελληνικής επικράτειας, βασιζόμενη νομικά σε χρυσόβουλα του μεσαίωνα, η εκκλησία κρατά σταθερά ένα παρεμβατικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου είτε μέσω του δημόσιου λόγου ορισμένων εθνοπαπάδων της, είτε βασιζόμενη στην άρρηκτη σχέση της με το πολιτικό κατεστημένο, είτε δια της ευλογίας που δίνει στο στράτευμα. Συμβάλλει, έτσι, με το δικό της τρόπο, στην περαιτέρω καλλιέργεια ενός τριτοκοσμισμού και (αυτο)καταστροφικού μεσαιωνισμού – μοναδικού για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα (αν βέβαια μπορεί κανείς να θεωρήσει την Ελλάδα ως Ευρωπαϊκή χώρα, μιας και οι πολιτισμικές διαφορές και ο χυδαίος οπισθοδρομισμός των εθνοπερήφανων Jesus Freaks αποτελεί, πλέον, φαινόμενο υπό εξαφάνιση στις υπόλοιπες χώρες της Δυτικής Ευρώπης). Τελικά φαίνεται πως η εκκλησία δεν έχει εξελιχθεί στο ελάχιστο τους τελευταίους 17 αιώνες. Τουλάχιστον όχι προς το καλύτερο (αν και είναι ένα ερώτημα πώς θα μπορούσε μια εκκλησία να μην είναι διαπλεκόμενη και σκοταδιστική). Μεγάλο κομμάτι όμως της ελληνικής νεολαίας δείχνει να την έχει ξεπεράσει, μπορώντας πια είτε να γελάει με την αθλιότητά της ή, ακόμα καλύτερα, να την αγνοεί (στο βαθμό βέβαια που δεν επιχειρεί να της κάτσει στο σβέρκο).
Σε μια κοινωνία λοιπόν που αντιμετωπίζει τη σοβαρότερη πολιτική, πολιτισμική, οικονομική και κοινωνική κρίση της πρόσφατης ιστορίας, τι μπορούμε να πούμε για όλους αυτούς που στέκονται “αλληλέγγυοι” σε έναν εκφραστή/φερέφωνο της σήψης και της διαφθοράς της; Τί μπορούμε να πούμε σε αυτόν τον όχλο τεχνο(ομο)φοβικών, συνωμοσιολόγων, πατριδολάγνων που η λέξη “λογική” απουσιάζει από το λεξιλόγιό τους; Σε αυτό το μπουλούκι εθελόδουλων σκοταδιστών, που το μόνο που γνωρίζουν είναι να ανεμίζουν γαλανόλευκες, να μιλούν για Νεφελήμ, Ελοχίμ, για την “περίφημη καταγωγή των Ελλήνων από τον πλανήτη Σείριο” και να σπέρνουν μίσος ανενόχλητα μιλώντας όπου σταθούν και όπου βρεθούν για την περιβόητη Νέα Τάξη Πραγμάτων, “υποκινούμενη από Σιωνιστές, Εβραίους και μασόνους” πάνω απ’ όλα (ανορθολογισμός πέρα από κάθε φαντασία); Πώς μπορούμε να μιλήσουμε για αυτοοργάνωση με ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως ετεροπροσδιοριζόμενοι; Πώς είναι δυνατόν να μιλήσουμε για τη δυνατότητα της αυτονομίας σε μια βαθιά ετερόνομη κοινωνία;Αν η απάντηση μας, στα παραπάνω, ήταν “εμείς προχωράμε σαν μια κλειστή σέκτα και άσε τους άλλους στην ετερονομία τους”, τότε θα αφαιρούσαμε από τον εαυτό μας το δικαίωμα να μιλάμε για αλληλεγγύη, για συνεργασία, για κοινωνική επανάσταση και θα αυτοχαρακτηριζόμασταν ως ελιτιστές, ως μια ακοινώνητη μειοψηφία. Η απάντηση μας λοιπόν είναι -και μόνο αυτή θα μπορούσε να είναι – η εξής: Δεν είμαστε ανώτεροι από αυτούς που φωνάζουν “άξιος- άξιος”• δεν είμαστε η ελίτ που μπορεί να αναδειχθεί σε μια κυρίαρχη πρωτοπορία • είμαστε μέρος της ίδιας κωμικοτραγικής κοινωνίας, εκφράζοντας μια διαφορετική της πλευρά. Δεν σκοπεύουμε στο “πέρασμα” όλων στη δική μας πλευρά, αλλά στην ανατροφοδότηση και αλληλεπίδραση όλων των πλευρών. Γι’ αυτό και επιδιώκουμε την Άμεση Δημοκρατία, τις λαϊκές συνελεύσεις, τις κοινωνικές δράσεις, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς διαχωρισμούς σε αυτόνομους, αναρχικούς, αριστερούς ή πατριώτες, θέτοντας ως σημείο εκκίνησης για την πραγματοποίηση των προταγμάτων μας την ίση συμμετοχή ισότιμων μελών μιας κοινωνίας. Δεν επιδιώκουμε την υπερίσχυση της άποψης μας πάνω στις υπόλοιπες. Αντίθετα, μέσα από την δοκιμασία των αντιλήψεών μας, η οποία μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της συνδιαλλαγής με την ίδια την κοινωνία, επιδιώκουμε την προσαρμογή της κοινωνικής πραγματικότητας στις επιθυμίες που θα συνδιαμορφώσουμε, προτάσσοντας την ισότητα, την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την δημιουργικότητα.
Αμήν!Ομάδα για τον αποπροσανατολισμό της χριστιανικής νεολαίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου