Η δυτική παράδοση υποφέρει απ' την προκατάληψη, πως το χειρότερο που μπορεί να κάνει το άτομο, προέρχεται από τον ατομικισμό του. Αλλά στον δικό μας αιώνα, το κακό έχει αποδειχτεί πιο ριζοσπαστικό από ό,τι αναμενόταν. Γνωρίζουμε πως το μεγαλύτερο κακό, το ριζοσπαστικό κακό, δεν έχει σχέση με μοντέλα ανθρωπίνως κατανοητά και ανήθικα, όπως ο ατομικισμός.Αντιθέτως, σχετίζεται κυρίως με το ακόλουθο φαινόμενο: η απαξίωση του ανθρώπου ως ανθρώπου.
Το όλο σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης αποσκοπούσε στο να πείσει τους κρατούμενους ότι είναι περιττοί, πριν τους εξοντώσει. Στα στρατόπεδα, οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι η τιμωρία δεν σχετίζονταν με ένα έγκλημα, ότι η εκμετάλλευση δεν ωφελούσε κανέναν κι ότι η εργασία δεν χρειαζόταν να είναι επικερδής. Το στρατόπεδο είναι ένας τόπος όπου κάθε γεγονός και κάθε χειρονομία, είναι εξ ορισμού κενά νοήματος. Όπου, μ' άλλα λόγια, παράγεται παραλογισμός. Είναι αλήθεια, πως στο τελευταίο στάδιο του ολοκληρωτισμού, εμφανίζεται ένα απόλυτο κακό. Απόλυτο γιατί δεν ωφελείται σε ανθρώπινα κίνητρα. Είναι λοιπόν επίσης αλήθεια, πως χωρίς αυτόν, χωρίς τον ολοκληρωτισμό δεν θα γνωρίζαμε ποτέ τη ριζοσπαστική φύση του κακού.
Το όλο σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης αποσκοπούσε στο να πείσει τους κρατούμενους ότι είναι περιττοί, πριν τους εξοντώσει. Στα στρατόπεδα, οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι η τιμωρία δεν σχετίζονταν με ένα έγκλημα, ότι η εκμετάλλευση δεν ωφελούσε κανέναν κι ότι η εργασία δεν χρειαζόταν να είναι επικερδής. Το στρατόπεδο είναι ένας τόπος όπου κάθε γεγονός και κάθε χειρονομία, είναι εξ ορισμού κενά νοήματος. Όπου, μ' άλλα λόγια, παράγεται παραλογισμός. Είναι αλήθεια, πως στο τελευταίο στάδιο του ολοκληρωτισμού, εμφανίζεται ένα απόλυτο κακό. Απόλυτο γιατί δεν ωφελείται σε ανθρώπινα κίνητρα. Είναι λοιπόν επίσης αλήθεια, πως χωρίς αυτόν, χωρίς τον ολοκληρωτισμό δεν θα γνωρίζαμε ποτέ τη ριζοσπαστική φύση του κακού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου