ΕΞΟΥΣΙΑ, ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΡΩΣΗ «ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ»…

«Το 1955 ένας υψηλόβαθμος ιταλός δικαστής, ο Τζουζέπε Γκουίντο Λο Σκιάβο, διακήρυξε ότι αστυνομία και Μαφία συνεργάζονταν στενά. «Ο κόσμος λέει ότι η Μαφία δε σέβεται την αστυνομία και το σύστημα δικαιοσύνης», ανέφερε ο δικαστής. «Αυτό είναι ανακριβές. Η Μαφία πάντα σεβόταν το σύστημα Δικαιοσύνης και την ίδια την δικαιοσύνη. Στην διάρκεια των διώξεων κατά των συμμοριτών και των παρανόμων, ουσιαστικά ένωσε τις δυνάμεις της με την αστυνομία». Tim Newark, Μαφία και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Η συμπαιγνία των Συμμάχων με το οργανωμένο έγκλημα 1941-1950

«Εάν θέλεις να αναμειχθείς σε αντι-ανατρεπτικές ή υπονομευτικές επιχειρήσεις, να συλλέξεις πληροφορίες και να διαθέσεις όπλα, είσαι υποχρεωμένος να συνεργάζεσαι με διακινητές ναρκωτικών». Στρατηγός Paul Gormap, πρώην αρχηγός του γενικού επιτελείου της αμερικανικής στρατιάς των Νοτίων Πολιτειών, Latin America Weekly Report, 23/3/1984

Είναι δύσκολο έως απίθανο, όσοι παλεύουν ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και εκμετάλλευσης να μην έχουν διαχρονικά ιδιαίτερη αγωνία, ώστε οι απόψεις και οι πρακτικές τους, όχι μόνο να μην σπέρνουν την σύγχυση, αλλά αντίθετα να διατυπώνονται και να εκφράζονται ευρύτερα με απλότητα, αλλά και με σαφήνεια.

Ο Αόρατος Άνθρωπος

«Όλοι ξέρουν πως υπάρχει ένας Αόρατος Άνθρωπος […] κι αυτός ο Αόρατος Άνθρωπος πρέπει τώρα να ιδρύσει ένα Βασίλειο Τρόμου […]». Χ. Τζ. Γουέλς, Ο αόρατος άνθρωπος

Το πρόσωπο του φόβου παραφυλά μέρες και νύχτες, πίσω από τις γρίλιες του μυαλού μας. Παραφυλά την κάθε ευκαιρία, μικρή ή μεγάλη, να ενσαρκωθεί, να αποκτήσει χέρια, πόδια, χείλη, μάτια, να ράψει σημαίες και φλάμπουρα πολεμικά από ρετάλια θερινών ονείρων. Κι όταν, εν τέλει, αυτό συμβεί, τον αναπόφευκτο όλεθρο συνοδεύει κι ένα μύχιο αίσθημα ανακούφισης· ναι, αυτό που όλοι περιμένατε, μα ονομάζατε μόνον ψιθυριστά τώρα ήρθε, γιατί εσείς το διαλέξατε. Γιατί αυτό είστε εσείς ή, καλύτερα, από το όλον των επιλογών σας αυτό διαλέξατε να γίνεται. Τι γλυκά που ακονίζατε τα βράδια το μαχαίρι! Μη ντρέπεστε λοιπόν. Και το να μην επιλέγεις είναι μια κάποια επιλογή. Έτσι δεν είναι; Και η σιωπή, καμιά φορά γίνεται πιο εκκωφαντική κι από χιλιάδες ανομολόγητες συμφωνίες. Το πρόσωπο του φόβου είναι τόσο παλιό όσο και η εξουσία, μα σφριγηλό κι αγέραστο, στεφανωμένο στις ματωμένες δάφνες του. Καραδοκεί άοκνα στο άχρονο γιατάκι του για φρέσκους ξενιστές.

Οι Ευρωπαϊκές Αξίες και οι Αποικίες

Οι τελευταίες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου και ο τρόπος διαχείρισης των συνεπειών που προκύπτουν από τις αποφάσεις των «μεγάλων δυνάμεων», μας φέρνει στο νου τη στάση που είχε η Δύση απέναντι στον λεγόμενο τρίτο κόσμο, με την κατοχή νέων εδαφών και τη δημιουργία αποικιών. Ήταν η εποχή κατά την οποίαν τα πλέον εκβιομηχανισμένα ευρωπαϊκά κράτη, στην προσπάθειά τους να βρουν νέες αγορές για τα προϊόντα τους, νέες πηγές πρώτων υλών και ασφαλώς πετρέλαιο, επέκτειναν την εθνική κυριαρχία τους σε νέα εδάφη.

Ο κοιμώμενος

«- Εσύ είσαι ζωγράφος. Ξέρεις εκείνο το μεγάλο πίνακα στο μουσείο, εκείνο τον πίνακα του Ρουσσώ. Λέγεται Ο κοιμώμενος τσιγγάνος.

-Ναι, βέβαια. Είναι φημισμένος πίνακας.

– Κανονικά θα ‘πρεπε να λέγεται Ο κοιμώμενος Άραβας. Δείχνει έναν Άραβα ξαπλωμένο στην έρημο, να κοιμάται κάτω από ένα φεγγάρι με τρελή όψη. Ένα λιοντάρι μυρίζεται τον Άραβα, ο Άραβας δεν φοβάται. Ο Άραβας ονειρεύεται. Το ποτάμι που φαίνεται στο βάθος νομίζω ότι είναι το όνειρο του Άραβα. Μπορεί και το λιοντάρι να είναι μέσα στο όνειρο – αν προσέξεις, θα δεις ότι δεν έχει αφήσει ίχνη στην άμμο. Όπως και να ‘ χει, αγαπητή μου, αυτός ο πίνακας είναι το καλύτερο πορτρέτο του χαρακτήρα του Άραβα. Άγριος και ελεύθερος, κοιμάται άφοβα κάτω από τ’ αστέρια της νύχτας. Αλλά, ονειρεύεται. Πάντα ονειρεύεται το νερό. Ονειρεύεται τον κίνδυνο όταν δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, για να δείχνει παλικαριά. Οι Άραβες ζουν στις φαντασιώσεις τους. Δεν είμαστε πρακτικοί άνθρωποι, σαν τους Εβραίους. Οι Εβραίοι καταφέρνουν να πραγματώνουν ορισμένα πράγματα. Οι Άραβες ονειρεύονται και μιλούν στο φεγγάρι.